Η καταγωγή του εγκλήματος...

 του Gazmend Kapllani

πηγή: http://gazikapllani.blogspot.gr (Υπάρχουμε... Συνυπάρχουμε...)

Σχετικά με τις «καταγωγές» των εγκλημάτων και των εγκληματιών στην Ελλάδα που προσθέτουν περισσότερη σύγχυση στην ήδη υπάρχουσα. Η γνώμη μου είναι η εξής: Κάθε ανθρωποκτονία, κάθε αφαίρεση της ζωής ενός συνανθρώπου μας, είναι αποτρόπαια, άδικη και αδικαιολόγητη. Εάν κάποιος σκοτώνει κάποιον άλλο διαπράττει ανθρωποκτονία. Εξ ου και η θεϊκή εντολή «ου φονεύσεις!». Εάν κάποιος σκοτώνει κάποιον άλλον εξαιτίας της καταγωγής του ή του χρώματος της επιδερμίδας του ή της θρησκείας του ή του φύλου του ή οποιαδήποτε χαρακτηριστικού που προσδιορίζει την «κοινωνική του ταυτότητα και στάτους» τότε πρόκειται για ρατσιστικό έγκλημα. Ένα, άλλο, "απλό" παράδειγμα εκτός Ελλάδας. Εάν ένας Γερμανός, την δεκαετία του ’30, σκότωσε έναν Εβραίο με αφορμή την ληστεία ή… ή… ή…, αυτό αποτελεί έγκλημα και ανθρωποκτονία. Εάν ένας Γερμανός σκότωσε έναν Εβραίο έχοντας ως κίνητρο την φυλετική θεωρία των ναζί, πρόκειται επίσης για έγκλημα και ανθρωποκτονία αλλά με μια "μικρή ιδιαιτερότητα": αυτό το έγκλημα προτρέπει ή μπορεί να οδηγήσει, υπό τις «κατάλληλες συνθήκες», σε μαζικές διώξεις και δολοφονίες ακριβώς επειδή στηρίζεται στην αντίληψη της «συλλογικής ευθύνης» και του «εθνικού, εθνοτικού και φυλετικού μίσους».

Τώρα, σε μια ευνομούμενη Πολιτεία, για το κάθε έγκλημα (ρατσιστικό ή μη) ισχύει η νεωτερική λογική της ατομικής και όχι της συλλογικής ευθύνης. Σε μια ευνομούμενη Πολιτεία, επίσης, πρωταρχικό μέλημα της αστυνομίας (Αστυ και Νόμος δηλαδή) είναι η πρόληψη και η καταπολέμηση του εγκλήματος. Στην Αμερική, παραδείγματος χάριν, ήταν ένας Αμερικανός πολίτης, γόνος Ιταλών μεταναστών από την Σικελία, που συνέβαλε αποφασιστικά στην εξάρθρωση της «σικελικής μαφίας», ακριβώς επειδή γνώριζε τον πολιτισμικό κώδικα. Σε μια χώρα που κάποιοι επιθυμούν να γίνει και την διοικούν σαν Μπανανία, όμως, οι μετανάστες παραμένουν για πάντα «ξένοι» και «αλλοδαποί» και η αστυνομία είναι ανίκανη να προστατεύει τους πολίτες και όσους διαβιούν σε αυτήν. Σε αυτή την περίπτωση, αντί να προσπαθούν να καταπολεμήσουν το έγκλημα που αποδιαρθρώνει και τρομοκρατεί την κοινωνία στο σύνολό της, κάποιοι που «προΐστανται» ― είτε για ιδεολογικούς λόγους, είτε για να κρύψουν την ανικανότητα και την ευθύνη τους, είτε για όλα αυτά μαζί― ποντάρουν στο να πείσουν τους «ντόπιους» ότι τους σκοτώνουν οι «ξένοι». Έτσι, μαζί με το έγκλημα που θηριεύει, η κοινωνία αποδιαρθώνεται κάθε μέρα, ιδεολογικά και υπαρξιακά. Σε αυτές τις συνθήκες, μια κοινωνία βαίνει αναπόφευκτα σε μια κατάσταση όπου ευημερούν οι εγκληματικές συμμορίες, καταρρέουν οι δημοκρατικοί θεσμοί, ευδοκιμούν οι φασίστες και οι ακραίοι, όπου πλέον όλοι είναι εναντίον όλων και όπου οι «όλοι–εναντίον-όλων», όλοι μαζί εναντία στους «ξένους»…