Σιωπή για τον Γαβριήλ...

του Γιάννη Παντελάκη

πηγή: http://www.protagon.gr

Έχουν περάσει πέντε ημέρες από τότε που ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης έκανε μια γενναία (για τα ελληνικά δεδομένα) δήλωση. Έγραψε στη σελίδα του στο facebook ότι δέχτηκε μια επίθεση με όλα τα χαρακτηριστικά του πολιτικού εκβιασμού. Η γνωστή πια ιστορία με το βίντεο. Όπως σημείωσε, ο εκβιασμός έχει ξεκινήσει μετά τον πρώτο γύρο των δημοτικών εκλογών. Έχει περάσει χρόνος από τότε ε; Αρκετός. Σ' αυτό τον χρόνο, δεν είδα κανέναν απο τον ΣΥΡΙΖΑ να υπερασπίζεται το στέλεχός του.

Αντίθετα, είδα πολλούς άλλους να το κάνουν. Είδα δημοσιογράφους να γράφουν κατά του εκβιαστή, κάτι σπάνιο, δύσκολα ένας δημοσιογράφος στρέφεται εναντίον άλλου. Είδα πολλούς, ευχάριστα πολλούς πολίτες, που μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έσπευσαν να συμπαραταχθούν με τον Σακελλαρίδη και να καταδικάσουν τον Τριανταφυλλόπουλο. Είδα και πολλά στελέχη άλλων -πλην ΣΥΡΙΖΑ- κομμάτων να στέκονται δίπλα του. Όμως τα άλλοτε λαλίστατα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται πως αυτό το χρονικό διάστημα είχαν άλλες προτεραιότητες.

Αν μέχρι τις 17 Ιουνίου (όταν δηλαδή έκανε τη δήλωση ο Σακελλαρίδης), υπήρχε μια δικαιολογία για τη σιωπή -το θέμα κινείτο στο επίπεδο του παρασκηνίου- μετά την ημερομηνία αυτή δεν βρίσκω πολλές δικαιολογίες. Μάλλον καμία. Ενα στέλεχός τους καταγγέλει ευθέως εκβιασμό. Και αυτοί σφυρίζουν αδιάφορα. Και δεν το κάνουν μόνο τα στελέχη εκείνα που συχνά-πυκνά συναντούσες στα πάνελ του Τριανταφυλλόπουλου. Από τέτοιους τύπους δεν μπορείς να έχεις πολλές απαιτήσες, πόσω μάλλον πολιτικές ευαισθησίες. Τα λεπτά δημοσιότητας είναι κάτι ιερό. Έστω και αν προέρχονται από τις εκπομπές του Τριανταφυλλόπουλου, του Τράγκα και άλλων σχετικών εκφραστών αυτής της δημοσιογραφίας. Ηχηρή ήταν η σιωπή και απ' όλους τους άλλους. Εκείνους που βλέπεις ή ακούς καθημερινά να παρεμβαίνουν στη δημόσια ζωή για οτιδήποτε.

Για τη σιωπή αυτή, μας είχαν προϊδεάσει βέβαια. Ο Σακελλαρίδης δεν εκανε μια δήλωση με τον τρόπο που συνηθίζεται. Είτε μέσω του γραφείου τύπου του κόμματος, είτε μέσω του συνδυασμού του στον Δήμο. Ούτε καν σε μια απλή κόλλα χαρτί που θα πήγαινε σε όλα τα δημοσιογραφικά γραφεία. Έκανε μια ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook. Δεν ξέρω, αλλά έχω την εντύπωση, πως ο Σακελλαρίδης δεν διανύει μόνο τη μεγαλύτερη δοκιμασία στη ζωή του, πρέπει να περνάει και τη μεγαλύτερη πολιτική μοναξιά. Τον άφησαν να ενηλικιωθεί πολιτικά με τον πιο βάρβαρο τρόπο.

Από έναν φίλο, του ΣΥΡΙΖΑ, με τον οποίο συζήτησα γι' αυτή τη σιωπή, πήρα την απάντηση, πως «υπάρχει ένα βίντεο με προσωπικές έστω στιγμές, που όμως ήταν δύσκολο να υπερασπισθεί δημόσια το κόμμα». Μου φάνηκε τουλάχιστον αστεία η απάντηση. Δεν μ' ενδιαφέρει το περιεχόμενο του βίντεο. Δεν έχει και σημασία. Το μείζον είναι η προστασία από τον πολιτικό εκβιασμό, από τη δημοσιογραφία της κλειδαρότρυπας, απο τη χυδαιότητα. Αυτό ήθελα να δω από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτά, που καταγγέλουν μεγάλα κανάλια, κηρύσσουν εμπάργκο σε εκπομπές που δεν τους αρέσει ο παρουσιαστής και μιλάνε για ελεγχόμενη πληροφόρηση. Κι όμως, σιωπούν απέναντι στο συγκεκριμένο φαινόμενο: ενός ωμού εκβιασμού.

Ανάλογα αδύναμη, είναι και μια δεύτερη δικαιολογία που προσπάθησε να προβάλλει. Πως αν έκαναν δημόσια τοποθέτηση, θα έδιναν και μεγάλη δημοσιότητα στο θέμα. Λάθος. Το θέμα ήρθε στη δημοσιότητα έτσι κι αλλοιώς, δεν θα είχε κανέναν ενδοιασμό ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος να το φέρει. Απλά, τώρα ήρθε στη δημοσιότητα και όλοι μιλάνε γι' αυτό, χωρίς πρωτεύον στοιχείο του να είναι η καταδίκη του εκβιασμού.

Σε μια ανάρτησή της χθες στο facebook, η Ρένα Δούρου (η μόνη που, έστω τώρα, κάτι έκανε) έγραψε πως «Στον Γαβριήλ χρωστάμε το τέλος της δημοσιογραφίας της κλειδαρότρυπας. Είμαστε μαζί του». Γι' αυτό το τελευταίο διατηρώ πολλές αμφιβολίες, όχι για τη Δούρου, αλλά για τους συντρόφους της. Πολλές αμφιβολίες έχω και για το πρώτο μέρος της διαπίστωσής της. Ούτε το τελος της δημοσιογραφίας της κλειδαρότρυπας ήρθε, θα ήταν πολύ ωραίο για να είναι αληθινό. Ούτε την όποια ήττα αυτής της δημοσιογραφίας τη χρωστάμε στον Γαβριήλ και τη μοναχική του δήλωση. Σε όλους εκείνους που αντέδρασαν χωρίς να υπολογίσουν αν ο Γαβριήλ είναι πολιτικά δικός τους ή όχι, οφείλεται...

Φασισμός και κλειδαρότρυπα

της Ευγενίας Λουπάκη

πηγή: http://www.koutipandoras.gr

Οι έγκριτοι κοινωνικοί επιστήμονες που αναλύουν το φαινόμενο της ανόδου του νεοφασισμού στη χώρα μας, παρακαλούνται να λάβουν υπόψη τους και τα ακόλουθα:

Το 1987, κάποιος πούλησε σ’ έναν “δημοσιογράφο” γυμνές φωτογραφίες της Δήμητρας Λιάνη, τραβηγμένες σε κάποια παραλία, πολύ πριν αποκτήσει σχέση με τον Ανδρέα Παπανδρέου. Ο “δημοσιογράφος” αυτός πήγε να τις πουλήσει με τη σειρά του στον Α. Βουδούρη, εκδότη του Ελεύθερου Τύπου και επειδή αυτός φοβήθηκε, τις διοχέτευσε σε σκανδαλοθηρικό γερμανικό περιοδικό. Μόλις το περιοδικό τις δημοσίευσε, ο ίδιος που του τις είχε πασσάρει, παρουσίαζε τον “διεθνή διασυρμό” της χώρας μας, στο περιθωριακό κανάλι που είχε, ξεφυλλίζοντας το περιοδικό.

Αργότερα, ο “δημοσιογράφος” αυτός, έγραψε και βιβλίο με τίτλο “Η Λιάνη στηρίζει την Αλλαγή”, με εξώφυλλο μία απ’ αυτές τις φωτογραφίες, την πιο σκανδαλιστική. Πρόκειται για τον Γιώργο Καρατζαφέρη, μετέπειτα πρόεδρο του ΛΑΟΣ, που έγινε πολιτικός της κεντρικής σκηνής και κυβερνητικός εταίρος, με την αμέριστη συνδρομή των τηλεοπτικών καναλιών, που στελέχη του έγιναν υπουργοί της ΝΔ και της συγκυβέρνησης και που νεκραναστήθηκε πρόσφατα για να ξαναστηρίξει την εθνική προσπάθεια.
Το 1995, η Αυριανή, η εφημερίδα “που γκρέμισε τον καραμανλισμό”  στρίβει διά του συμφέροντος και δημοσιεύει ολοσέλιδη στο πρωτοσέλιδο μία απ’ αυτές τις παλιές φωτογραφίες της Δήμητρας Λιάνη, συν άλλες 21, που ακόμα και σήμερα κυκλοφορούν με αμείωτη “επιτυχία” στο διαδίκτυο. Τίτλος “Αυτή μας κυβερνά”.
Η Αυριανή, το μακρύ χέρι της επίσημης πασοκικής προπαγάνδας, είχε επιτεθεί χυδαία στον Μάνο Χατζιδάκι και στο πλευρό της είχαν ταχθεί κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ, όπως ο Πάγκαλος, είχε, λίγο πριν τις εκλογές του 1985, φωτογραφία του Κ. Μητσοτάκη με γερμανική στολή ως συνεργάτη υποτίθεται των ναζί (φωτογραφία που της είχε προμηθεύσει ανώτατο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ), είχε διασπείρει φήμες για ομοφυλοφιλία του Κ. Καραμανλή (του Εθνάρχη, βεβαίως, βεβαίως), είχε ανακαλύψει κότερο του Φλωράκη και είχε συκοφαντήσει με κάθε τρόπο την Αριστερά. Ο καθημερινός φασισμός είχε μπει στη ζωή μας και πουλούσε συχνά περισσότερα φύλλα κι από τα ΝΕΑ. Σήμερα, στηρίζει τον Σαμαρά...

Το 1997 ένας 47χρονος πατέρας από το Αίγιο, αυτοκτονεί λίγα λεπτά πριν από την μετάδοση της τηλεοπτικής εκπομπής του ΑΝΤΕΝΝΑ, “Κεντρί”. Η δαιμόνια ρεπόρτερ και παρουσιάστρια επρόκειτο να βγάλει στον αέρα την καταγγελία ότι βίαζε την δωδεκάχρονη κόρη του. Εκ των υστέρων ο ιατροδικαστής που εξέτασε το παιδί, δεν διαπίστωσε κάτι τέτοιο. Αλλά η κυρία ήθελε επιτυχία. Και την απέκτησε. Ονομάζεται Νατάσα Ράγιου, πολιτεύεται χρόνια με τη ΝΔ και ήταν τώρα υποψήφια ευρωβουλευτής.

Κορυφαίοι του είδους είναι βέβαια οι δύο “δημοσιογράφοι” και “εκδότες” που κάνανε διαφημιστικό για την εφημερίδα τους, στη μπανιέρα. δυο-δυο. Και που μετά γίνανε μαλλια κουβάρια και έφυγε ο Τριανταφυλλόπουλος, αυτός ο αγνός Δον Κιχώτης της δημοσιογραφίας και είπε ότι θα δώσει τα λεφτά που πήρε για να φύγει, στην ΕΣΗΕΑ, για τους χειμαζομένους του κλάδου (βρε τί πάω και θυμάμαι). Αυτός ο ευπατρίδης της είδησης, που εξόντωσε τον Στέφανο Κορκολή, διαπομπεύοντάς τον, με τη δημοσιοποίηση ενός προσωπικού βίντεο, που καμμία παρανομία δεν συνιστούσε. Αυτός που υπέκλεψε και παρουσίαζε σε συνέχειες το προσωπικό ημερολόγιο του Μιχάλη Ασλάνη (αυτοκτόνησε κι αυτός). Κι ο άλλος, ο Θέμος Αναστασιάδης ο διαβόητος “κομιστής”, ενός άλλου ιδιωτικού βίντεο που οδήγησε έναν ακόμη άνθρωπο, τον Δ. Ζαχόπουλο, σε απόπειρα αυτοκτονίας.

Αυτοί οι τύποι, δεν ζουν απλώς ανάμεσά μας. Εξακολουθούν να παίζουν ρόλο. Στην ενημέρωση, στην ψυχαγωγία, στην πολιτική. Γαργαλώντας το πρόθυμο “κοινό”, χαμηλά στην κοιλιά, εκεί που έχει χρόνια να συμβεί ο,τιδήποτε ενδιαφέρον, κάνουν αυτοί περουσίες και οι Ναζί οπαδούς.

[Η εικονογράφηση προστέθηκε από το Εντευκτήριο]