Παραμονή Πρωτοχρονιάς

γράφει ο Τέλλος Φίλης

Ούτε κι εγώ κατάλαβα
πώς έγινε...
Απόψε έμεινα μόνος ώρα πολλή
και σκέφτηκα

Πέρασαν λέξεις για επίσκεψη
και μετά κάποιες κινήσεις
αργότερα ―όταν το κέφι ανέβηκε―
πέρασαν τα σώματα
δυο-τρεις εντάσεις
κάνανε τα σχετικά
να ζεσταθεί η ατμόσφαιρα
πάρτι κανονικό

Παράξενο
περάσανε και σώματα
αδρά διαγράφονταν οι σιλουέτες
...πρόσωπα όχι
δεν πέρασε κανένα
― η μνήμη η άτιμη
όταν θέλει επιδέξια
πώς καταφέρνει
επιλεκτικά
και διαγράφει
τραύματα

Πιο πολύ οι λέξεις
λοιπόν κυκλοφορούν
στην ατομική μου δεξίωση
βράδυ παραμονής
μες  στη μοναχική μου ατμόσφαιρα
Και δώσ’ του να μου θυμίζουν
υποσχέσεις
και προτροπές
και νέα ξεκινήματα.
Κάποιους θαμμένους οριστικά στόχους
να μου θυμίζουν
να θυμίζουν
θυμίζουν
― ή έτσι να νομίζουν

Όχι, μωρέ, δεν έκλαψα
περασμένα ξεχασμένα
απλά
οξυγονοκόλλησα το χθες με το παρόν
―ξέρετε εσείς― με τούτο το μπλε οξυγόνο
που τελευταία ενέσκυψε στην πόλη
Ανεπιτυχώς

Ύπνος να μη με πιάσει
Ούτε το μάτι το κακό

Τις κάθισα απέναντι μου
τις περιποιήθηκα
και μετά τις ξεπροβόδισα
από το παράθυρο
που βλέπει στον ακάλυπτο
να φύγουν

Στον ουρανό ετούτης της παραμονής, να πετάξουν
μέσα στην υγρή νύχτα
αλλού να πάνε
να προλάβουν κι άλλους
να αναστατώσουν

Γιατί πιο πολύ και από τα πρόσωπα
Κι από τα σώματα
Κι απ’ τις κινήσεις

Οι ανέστιες λέξεις
είναι που πληγώνουν πιο πολύ
οι λέξεις
που δεν ξέρεις ούτε τη διεύθυνσή τους
να πας να ζητήσεις εξηγήσεις
μήπως τελικά
και κοιμηθείς
ψιθυρίζοντας "καλή χρονιά"

Τέλλος Φίλης

Γιώργος Ζήκας: Εμπειρικά

γράφει η Βάνα Χαραλαμπίδου

Αυθόρμητα, αυθαίρετα και αυτονόητα, όπως διευκρινίζεται στον υπότιτλο του βιβλίου του με τίτλο Εμπειρικά, ο Γιώργος Ζήκας καταθέτει τα αποστάγματα σκέψεων, εμπειριών, βιωμάτων και εντυπώσεών του από μία ζωή δοκιμασμένη σε πολλαπλά επίπεδα. 

Αυτοδημιούργητος και εμπειρικός συνθέτης και στιχουργός, με επιτυχίες που τραγουδήθηκαν από τους σημαντικότερους Έλληνες τραγουδιστές και με δέκα προσωπικά άλμπουμ στο ενεργητικό του, ένιωσε, όπως λέει ο ίδιος, τη σχέση του με τη μουσική και τη δημιουργία να τον πηγαίνει στον ουρανό, σ’ έναν δρόμο που έχασε όταν σταμάτησε να γράφει τραγούδια. 

Πολυτάλαντη και πηγαία καλλιτεχνική φύση, δοκιμάζει τώρα να καταθέσει γραπτώς ένα απάνθισμα από τα αναρίθμητα σκόρπια σημειώματα, που ούτως ή άλλως αποτέλεσαν συχνά και τη βάση των στίχων του που μελοποίησε κατά καιρούς. Ό,τι τον ενέπνευσε στη ζωή του (ο έρωτας, η φιλία, η γνώση, η μοναξιά, οι δοκιμασίες, οι ιδεολογίες, οι εξουσίες, τα αδιέξοδα) καταγράφεται απλά και ρεαλιστικά ως απόφθεγμα της προσωπικής εμπειρίας ενός καλλιτέχνη που αναγνωρίζει το χρέος του στη δωρεά που φέρει μέσα του. 

Ανήσυχος πάντα, μ’ ένα βιογραφικό που επισημαίνει το πέρασμά του από τον αθλητισμό, τη μόδα, το κόσμημα, το εμπόριο, το ραδιόφωνο και τελικά τη μουσική, γνήσια  αυθόρμητος, φύσει αισιόδοξος, ουσιαστικά φιλοσοφημένος, ισοβίως ανένταχτος, πνεύμα πολυσύνθετο και αδέσμευτο, αδυνατεί να τιθασεύσει την πηγαία έμπνευση που τον οδηγεί σε ποικίλες μορφές έκφρασης. Μία από αυτές συμπυκνώθηκε στο καλαίσθητο και «χειροποίητο» βιβλίο του με τίτλο «Εμπειρικά», αυθόρμητα, αυθαίρετα, αυτονόητα, που εξέδωσε, ιδίοις αναλώμασι, με προσωπική επιμέλεια και με ζωγραφιά του Γιάννη Ζήκα στο εξώφυλλο.

[ Η Βάνα Χαραλαμπίδου είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας. Από τις Εκδόσεις Εντευκτηρίου κυκλοφορεί το βιβλίο της Μία κουκίδα στον χάρτη ]