Ιστορίες μετανάστευσης...

πηγή: Facebook (Νefeli Zoi)


Όταν οι αλβανοί μετανάστες περνούσαν παράνομα τα σύνορα, χρειάζονταν απλώς κάποιους που να ξέρουν τα περάσματα στα βουνά.

Δεν υπήρχε ανάγκη για τη δημιουργία του τεράστιου κυκλώματος δουλεμπορίου που στήθηκε μετά το 2000 και τους «ανθρωπι

στικούς πολέμους» ενάντια στην «τρομοκρατία», ένα κύκλωμα που ξεκινά από ένα χωριό του Αφγανιστάν ή του Μπαγκλαντές και φτάνει σε κάποιο υπόγειο στην Αθήνα όπου οι μετανάστες κρατούνται όμηροι μέχρι να πληρώσουν τα λύτρα στις μαφίες.



Πρόκειται για ένα τεράστιο κύκλωμα στο οποίο συμμετέχουν δουλέμποροι, αστυνομικοί, άνθρωποι της νύχτας, νταβατζήδες και πρεζέμποροι, φασίστες και μαχαιροβγάλτες.

Αυτό το κύκλωμα έχει τεράστια κέρδη που ξεπερνούν κατά πολύ το εμπόριο ηρωίνης. Κάθε μετανάστης που φτάνει στην Ελλάδα έχει ξοδέψει χιλιάδες ευρώ για να φτάσει μέχρι εδώ.

Κάθε πέρασμα συνόρων σημαίνει την καταβολή στο κύκλωμα ενός ποσού που κυμαίνεται από μερικές εκατοντάδες έως και 4 χιλιάδες ευρώ.

Αυτά είναι τεράστια ποσά για ανθρώπους που προέρχονται από χώρες όπου το μέσο ετήσιο εισόδημα είναι 600-800 ευρώ και το μεροκάματο δεν ξεπερνά τα 3 ευρώ.

Πώς συγκεντρώνονται αυτά τα ποσά; Στις χώρες προέλευσης των μεταναστών οι οικογενειακοί δεσμοί είναι ιδιαίτερα ισχυροί και οι οικογένειες πολυπληθείς (συχνά ένα χωριό αποτελείται από δύο μεγάλα σόγια).
Τα χρήματα συγκεντρώνονται από ολόκληρο το σόι πουλώντας γη, ζώα, σπίτια. Συνήθως το ποσό που συγκεντρώνεται και πάλι δεν φτάνει. Τότε πρέπει να δανειστούν από το κύκλωμα διακίνησης.

Συχνά, όταν ο μετανάστης φτάσει στο όνειρο-Εύρωπη πρέπει να δουλέψει για αρκετά χρόνια ώστε να ξεχρεώσει το κύκλωμα μεταφοράς. Αν δεν το κάνει, κλείνεται σε κάποιο καταγώγιο μέχρι η οικογένειά του, πίσω στο χωριό του, να συγκεντρώσει τα λύτρα.

Άλλες φορές το κύκλωμα λειτουργεί αντίστροφα. Αν ο μετανάστης δεν συγκεντρώσει εδώ κάποιο ποσό που απαιτεί ο δουλέμπορος, τότε τον απειλούν ότι θα πάθει κακό κάποιο μέλος της οικογένειάς του πίσω στην χώρα προέλευσής του.

Τη στιγμή της έξαρσης της αντιμεταναστευτικής ρητορείας, στις 5 Απριλίου, έγινε γνωστή μια υπόθεση όπου 17χρονος Πακιστανός πέθανε από ασιτία, καθώς δουλέμποροι τον κρατούσαν επί 2,5 μήνες χωρίς φαγητό προκειμένου να αποσπάσουν λύτρα από τους συγγενείς του.
Προφανώς οι δημοσιογράφοι θεώρησαν την απαγωγή κάποιο περίεργο έθιμο των Πακιστανών, άσχετο με το «μεταναστευτικό πρόβλημα».

Οι μετανάστες που φτάνουν στην Ελλάδα δεν μπορούν να γυρίσουν πίσω. Δεν υπάρχει περίπτωση να ξεχρεώσουν δάνεια χιλιάδων ευρώ επιστρέφοντας σε μια χώρα με μεροκάματο 2-3 ευρώ.

Ακόμα και στην περίπτωση που τα χρήματα συγκεντρώθηκαν αποκλειστικά με προσπάθειες της οικογένειας, αυτό σημαίνει ότι η οικογένεια έχει καταστραφεί οικονομικά και η επιστροφή του ανήμπορου να ξεπληρώσει το δάνειο μετανάστη σημαίνει ότι ο ίδιος θα μετατραπεί σε παρία και η οικογένεια θα ζει σε μια αιώνια και χωρίς ελπίδα σωτηρίας εξαθλίωση.

Αφού οι μετανάστες δεν μπορούν να γυρίσουν πίσω, η μόνη επιλογή τους είναι να προχωρήσουν μπροστά.

Είναι πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι πριν μερικά χρόνια το πέρασμα από την Τουρκία στην Ελλάδα κόστιζε 3.000 €. Σήμερα κοστίζει 500, ενώ 3.000 € και παραπάνω κοστίζει το να φύγεις από την Ελλάδα προς άλλες χώρες της ΕΕ.

Συγκεκριμένα, η ταρίφα για μεταφορά με νταλίκα από την Αθήνα στη Γαλλία είναι 4.000 €, ενώ όλο και πιο δημοφιλές γίνεται το πέρασμα μέσω των δυτικών Βαλκανίων (η ταρίφα από την Αλεξανδρούπολη στην Αυστρία είναι 2.800 €).

Η εμπορεύσιμη αξία ενός ανθρώπου που περνά τον Έβρο δίνοντας 500 € φτάνοντας στην Ελλάδα εξαπλασιάζεται!

Οι μετανάστες «εγκλωβίζονται στην Ελλάδα» δουλεύοντας όπου βρουν μέχρι να συγκεντρώσουν τα χρήματα που πρέπει να καταβάλουν για το επόμενο πέρασμα.

Αυτά μπορεί πολύ εύκολα να τα μάθει οποιοσδήποτε δημοσιογράφος, αλλά αυτό θα σήμαινε ότι θα αντιμετώπιζε τους μετανάστες ως ανθρώπους και όχι ως σκουπίδια.metanaste