26.12.11

ΑΡΓΥΡΗΣ ΧΙΟΝΗΣ (1943-2011)


Φεύγοντας το ξορκισμένο 2011 παίρνει μαζί του, μεταξύ άλλων, τον λαμπρό ποιητή και μεταφραστή Αργύρη Χιόνη, που πέθανε αιφνίδια χτες.

φωτογραφία: Νίκος Κοκκαλιάς

Γεννήθηκε το 1943 στην Αθήνα. Έζησε είκοσι χρόνια σε πόλεις της βόρειας Ευρώπης (Άμστερνταμ, Βρυξέλλες), δουλεύοντας την περίοδο 1982-1992 ως μεταφραστής στο Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέχρι που τα εγκατέλειψε όλα για χάρη της ποίησης και της γεωργίας και εγκαταστάθηκε στο Θροφαρί Κορινθίας.
Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1966, με την ποιητική συλλογή Απόπειρες φωτός (εκδ. Δωδεκάτη Ωρα). Ακολούθησαν τα ποιητικά βιβλία: Σχήματα απουσίας (Αρίων, 1973, αγγλική και ολλανδική μετάφραση από τις εκδ. Tor/Amsterdam, 1971), Μεταμορφώσεις (Μπουκουμάνης, 1974, ολλανδική μετάφραση από τις εκδ. De Beuk/Amsterdam, 1976, μαζί με ποιήματα από τη συλλογή Τύποι ήλων), Τύποι ήλων (Εγνατία-Τραμ, 1978), Λεκτικά τοπία (Καστανιώτης, 1983), Σαν τον τυφλό μπροστά στον καθρέφτη (Υάκινθος, 1986), Εσωτικά τοπία (Νεφέλη, 1991, 1η ανατύπωση 1999), Ο ακίνητος δρομέας (Νεφέλη, 1996, 1η ανατύπωση 2000), Ιδεογράμματα (Τα τραμάκια, 1997), Τότε που η σιωπή τραγούδησε (Νεφέλη, 2000), Στο υπόγειο (Νεφέλη, 2004), Ό,τι περιγράφω με περιγράφει (Γαβριηλίδης, 2010).
Το 2006 κυκλοφόρησε η συγκεντρωτική έκδοση των δέκα πρώτων ποιητικών του συλλογών, με τίτλο Η φωνή της σιωπής: ποιήματα 1966-2000 (Νεφέλη). Μετά το 1981 ασχολήθηκε παράλληλα, με την πεζογραφία, με αφηγήματα για μεγάλους, παιδιά και νέους, όπως Ιστορίες μιας παλιάς εποχής που δεν ήρθε ακόμα (Αιγόκερως, 1981), Ο αφανής θρίαμβος της ομορφιάς (Πατάκης, 1995), Τρία μαγικά παραμύθια (Πατάκης, 1998), Όντα και μη όντα (Γαβριηλίδης, 2006), Το οριζόντιο ύψος και άλλες αφύσικες ιστορίες (Κίχλη, 2008, Κρατικό Βραβείο Διηγήματος 2009, εξ ημισείας με τον Τόλη Νικηφόρου),
Ασχολήθηκε με τη λογοτεχνική μετάφραση, μεταφράζοντας έργα των Οκτάβιο Πας (Ποιήματα, 1981), Ράσελ Έντσον (Όταν το ταβάνι κλαίει, 1986), Τζέιν Όστεν (Περηφάνια και προκατάληψη, 1997), Ρομπέρτο Γιάρος (Κατακόρυφη ποίηση, 1997) και Ανρί Μισώ (Με το αγκίστρι στην καρδιά: Μια επιλογή από το έργο του, 2003).

9.11.11

ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΕ ΤΟΝ ΘΩΜΑ ΚΟΡΟΒΙΝΗ

«Underground Εντευκτήριο», Δεσπεραί 9, Θεσσαλονίκη (περιοχή ΔΕΘ)

Δευτέρα, 14 Νοεμβρίου 2011, 8.00 μ.μ.

Μέσα από 100 φωτογραφίες που αναδεικνύουν σημαίνοντα θέματα σχετικά με την ανθρωπογεωγραφία, την τοπογραφία, την ιστορία και τον πολιτισμό της Κωνσταντινούπολης, ο Θωμάς Κοροβίνης επιχειρεί μια ελεύθερη περιπλάνηση στο παρελθόν και το παρόν της πιο συναρπαστικής μητρόπολης του ευρασιατικού κόσμου.

Άποψη του Φαναρίου και της Μεγάλης του Γένους Σχολής




O ΘΩΜΑΣ ΚΟΡΟΒΙΝΗΣ, φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση, έζησε για μια οχταετία στην Κωνσταντινούπολη. Εδώ και χρόνια έρευνα πτυχές του ελληνικού και του τούρκικου λαϊκού πολιτισμού καθώς και τις σχέσεις μεταξύ τους. Συνεργάζεται με διάφορα περιοδικά πολιτιστικού προσανατολισμού.



Έγραψε τα βιβλία: Τουρκικές παροιμίες, Κανάλ ντ' Αμούρ, Τα πρόσωπα της Σωτηρίας Μπέλλου, Φαχισέ Τσίκα, Σκανδαλιστικές και βωμολοχικές ελληνικές παροιμίες, Κωνσταντινούπολη Λογοτεχνική ανθολογία, Τούρκοι ποιητές υμνούν την Κωνσταντινούπολη, Ο Μάρκος στο χαρέμι, Το χτικιό της Άνω Τούμπας, Τρία ζεϊμπέκικα και ένα ποίημα για τον Γιώργο Κούδα, Οι Ασίκηδες -Εισαγωγή και ανθολογία της τουρκικής λαϊκής ποίησης από τον 13ο αιώνα μέχρι σήμερα, Οι Ζεϊμπέκοι της Μικρός Ασίας, Αφιέρωμα στον Στέλιο Καζαντζίδη, Θεσσαλονίκη 2005 - Ρεπορτάζ- Στον αδελφό Γιώργο Ιωάννου πού λείπει 20 χρόνια στην καταπακτή, Σμύρνη, μια πόλη στην λογοτεχνία, Όμορφη Νύχτα - Χρονογραφία-μυθιστόρημα για 20 χρόνια λαϊκού τραγουδιού στη Θεσσαλονίκη [ 1985-2005], Ο Καραγκιόζης λαϊκός τραγουδιστής, O γύρος του θανάτου.
Είναι συνθέτης, στιχουργός και ερμηνευτής λαϊκών τραγουδιών.
Δισκογραφία: Από έβενο κι αχάτη, Φουζουλή: Λείλά και Μετζνούν, Τακίμια, Το Κελί.
Συχνά παρουσιάζει συναυλίες με το δικό του ρεπερτόριο ή με θέματα του ρεμπέτικου και του λαϊκού τραγουδιού.


Η είσοδος είναι ελεύθερη.

4.11.11

Συγκλίσεις / Αποκλίσεις 4: Koύλα Αδαλόγλου, Βικτωρία Καπλάνη, Μάκης Καραγιάννης, Σταύρος Παναγιωτάκης, Angelus Novus


Κούλα Αδαλόγλου, Βικτωρία Καπλάνη και Μάκης Καραγιάννης διαβάζουν νέα κείμενά τους
― και ένα βίντεο του Σταύρου Παναγιωτάκη + απόσπασμα από τις «Ικέτιδες»

Στο «Underground Εντευκτήριο», 7 Νοεμβρίου 2011, 8.30 μ.μ.


Στην τέταρτη εκδήλωση (Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011, ώρα 8.30 μ.μ.) του κύκλου «Συγκλίσεις / Αποκλίσεις», που οργανώνει το περιοδικό «Εντευκτήριο» στον χώρο του («Underground Εντευκτήριο», Δεσπεραί 9, Θεσσαλονίκη, περιοχή Διεθνούς Εκθέσεως), για να γιορτάσει τα δέκα χρόνια λειτουργίας του, διαβάζουν νέα κείμενά τους οι συγγραφείς Κούλα Αδαλόγλου, Βικτωρία Καπλάνη και Μάκης Καραγιάννης. Συμμετέχουν επίσης ο εικαστικός Σταύρος Παναγιωτάκης και η θεατρική ομάδα Angelus Novus. 



Στο πλαίσιο του κύκλου αυτού, συγγραφείς από τη Θεσσαλονίκη και τα πέριξ καλούνται να διαβάσουν νέα, αδημοσίευτα κατά κανόνα κείμενά τους, παρουσιάζοντας κατά κάποιον τρόπο τη λογοτεχνία που γράφεται ΤΩΡΑ. Καθώς το «Underground Εντευκτήριο» είναι σταθερά προσανατολισμένο, από την έναρξη της λειτουργίας του (2001) στην πρόσμειξη των τεχνών, στις εκδηλώσεις του κύκλου συμμετέχουν όχι μόνο συγγραφείς αλλά και μουσικοί, ηθοποιοί, εικαστικοί καλλιτέχνες και άλλων δημιουργοί. Τις «Συγκλίσεις / Αποκλίσεις» συντονίζει ο ποιητής Σταύρος Ζαφειρίου, σε συνεργασία με τον διευθυντή του «Εντευκτηρίου», Γιώργο Κορδομενίδη.


• Η Κούλα Αδαλόγλου θα διαβάσει απόσπασμα διηγήματος από υπό έκδοση συλλογή της, καθώς και ποιήματα από συλλογή που γράφεται. Γεννήθηκε στη Βέροια το 1953. Σπούδασε φιλολογία στο ΑΠΘ. Ειδικές σπουδές (μεταπτυχιακό στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου και διδακτορικό στο ΑΠΘ) στη διδασκαλία της γλώσσας και στην αξιολόγηση της γραφής. Διετέλεσε σχολική σύμβουλος φιλολόγων (1998-2007) και διευθύντρια του Καλλιτεχνικού Γυμνασίου Αμπελοκήπων (2007-2011). Έχει εκδώσει πέντε ποιητικές συλλογές. τελευταία: «Διπλή άρθρωση» (2009).


• Η Βικτωρία Καπλάνη θα διαβάσει από ανέκδοτο βιβλίο της με τίτλο «Φωτο-παίγνια» ποιήματα που γράφτηκαν ως μια απόπειρα συνομιλίας με ομότιτλη σειρά φωτογραφιών του Λάζαρου Ιωαννίδη. Γεννήθηκε το 1961 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε ελληνική φιλολογία στο ΑΠΘ και διδάσκει στη γλωσσικό γραμματισμό στο 2ο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας Θεσσαλονίκης. ΄Εχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές· τελευταία: «Λευκές συνομιλίες» (2010).


Ο Μάκης Καραγιάννης θα διαβάσει αποσπάσματα από το μυθιστόρημα «Το όνειρο του Οδυσσέα», που μόλις κυκλοφόρησε. Γεννήθηκε στις Γούλες Κοζάνης το 1958. Σπούδασε μαθηματικά και ζει στη Θεσσαλονίκη. Είναι συνεκδότης του περιοδικού Παρέμβαση και συμμετείχε στη διεύθυνσή του (1988-1993). Έχει εκδώσει τη μελέτη «Η αισθητική της ιθαγένειας», τη συλλογή διηγημάτων «Ο καθρέφτης και το πρίσμα» και ασκεί συστηματικά κριτική βιβλίου από τις στήλες της εφημερίδας «Η Αυγή».


• O εικαστικός καλλιτέχνης Σταύρος Παναγιωτάκης θα προβάλλει το βίντεό του «Κώστα Καρυωτάκη: “Δέντρο”», που δημιουργήθηκε φέτος ως σύνθεση εξελισσόμενης εικόνας, ύστερα από πρόσκληση του μουσικού Δημήτρη Αδαμίδη, o oποίος πρόσφατα μελλοποίησε το ποίημα αυτό. O Παναγιωτάκης γεννήθηκε το 1963 στα Χανιά. Ζει στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών του Βερολίνου, όπου και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές. Έχει εκθέσει έργα του σε 31 ατομικές εκθέσεις και σε 70 ομαδικές, στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Δίδαξε στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του ΑΠΘ (2000-2007). Πριν από έναν χρόνο δημιούργησε τον «χΩρο 18», που οργανώνει εκθέσεις και πρωτογενείς εικαστικές δράσεις.


• H θεατρική ομάδα Angelus Novus θα παρουσιάσει ένα απόσπασμα από την παράσταση «Ικέτιδες του Αισχύλου (β΄ εκδοχή: “μαύρο σε λευκό”)», που ανεβαίνει μέχρι τις 20/11 στο «Θέατρο ΌΡΑ», σε μετάφραση Ελένης Μερκενίδου και σκηνοθεσία Δαμιανού Κωνσταντινίδη. Παίζουν: Έφη Δρόσου, Νικόλας Νικητάκης και Νίκος Ράμμος. Συμμετέχει ο μουσικός Κωστής Βοζίκης.


Η είσοδος είναι ελεύθερη.
Χορηγός επικοινωνίας: 9,58 fm της ΕΡΤ3.

1.11.11

ΑΝΘΗ ΜΑΡΩΝΙΤΗ: «ΤΟ ΣΩΜΑ ΒΟΜΒΑ»


Περπατάς και ακούς:
Συλλαβές ξένες εκστομίζονται σαν πέτρες
Φράσεις πνιγμού
Ένα τραγούδι τρομαγμένο
Επιφωνήματα ξεχασμένα

Δεν ψάχνεις νόημα·
κάτι από το ανθρώπινο μυστήριο

Να χτίζεις το μέλλον σε γλώσσα μονόδρομο
Στο όνομά του άνεμος θεϊκός
φυσάει την καταστροφή
Το φασκιωμένο σώμα, τόπος εκδίκησης
συναλλάσσεται με αίμα

Ασφυκτιούν οι λέξεις
καμιά διάσταση του νου
χυμός ψυχής ή ελαφράδα
νεκρές από νεκρούς εφευρημένες
βρίσκουν το στόχο
Όριο αξεπέραστο στον αφανισμό

[Εντευκτήριο, τχ. 70, Σεπτέμβριος 2005]

27.10.11

Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡΟΝΑΣ ΣΤΟ UNDERGROUND ΕΝΤΕΥΚΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ «ΣΑΒΒΑΤΟ»


Ο Γιώργος Χρονάς παρουσιάζει το 22ο βιβλίο του στις Εκδόσεις Οδός Πανός, με τίτλο «Σάββατο», την Παρασκευή, 4 Νοεμβρίου 2011, 8.30 μ.μ. στο Underground Εντευκτήριο , Δεσπεραί 9, Θεσσαλονίκη (περιοχή Διεθνούς Εκθέσεως, τηλ. 2310279607). Μιλούν για το βιβλίο οι: Κωνσταντίνος Μπούρας και Κώστας Παπαθανασίου. Διαβάζει ο συγγραφέας.

Ο πανόδετος τόμος των 300 σελίδων περιλαμβάνει 124 κείμενά του, δημοσιευμένα ή αδημοσίευτα, που γράφτηκαν από το 1980 μέχρι το 2011, μοιράζονται σε τρεις ενότητες: Σάββατο – Επίμετρο – Επίλογος με τρεις συνεντεύξεις, και συμπληρώνονται με δώδεκα φωτογραφίες.



Ο Χρονάς προσπερνάει την εποχή του, «κυρίως ως ένας ερευνητής των ανθρώπινων μικρόκοσμων, που χρησιμοποιεί τη μικροκάμερά του, όπως ο Κουστό στις θάλασσες, που κάνει focus στις ανθρώπινες συμπεριφορές, όπως ο Ρολάν Μπαρτ στα κείμενά του, ή που σκηνοθετεί με τον λυρισμό του Βισκόντι», παρατηρεί ο Θανάσης Θ. Νιάρχος, και προσθέτει για το βιβλίο του Χρονά «Σάββατο»: « Ολοι οι σουπερήρωές μας, από τον Γκάτσο και τον Χατζιδάκι, μέχρι τον Τσαρούχη, τον Σαχτούρη, τον Ελύτη, είναι συγκεντρωμένοι στα πλημμυρισμένα από αισθαντικότητα και νοσταλγία αυτά κείμενα. Οι ήρωες που η εποχή μας λησμόνησε ή πρόδωσε ή και αγνόησε. Δεν ξεμπερδεύουμε εύκολα με μερικά αφιερώματα μνήμης. Και ο Χρονάς δεν θυμάται απλά. Νοσταλγεί. Πίσω από τα κείμενά του για τον Χατζιδάκι, τον Τσαρούχη, τη Ζατέλη, πίσω από τις γραμμές των κειμένων του που μυρίζουν υγρασία, άνθη, πιοτό, μπαχαρικά και ανακατεύονται άχρονα, με τον τρόπο δηλαδή που ονειρευόμαστε ―η Φρανσουάζ Σαγκάν με την Αθήνα, το τραμ Περάματος με τον λόφο του Τουρίνου και η Καίτη Ντάλη με τον Μάικλ Τζάκσον και τον Τενεσί Ουίλιαμς―, πίσω από όλα τούτα μειδιά ένα γλυκό αγόρι, αυτό εδώ το διαβολόπαιδο, ο μικρός υπνωτιστής, που στέκεται στη γωνία της Ομήρου με τη Σταδίου και κοιτάζει την Αθήνα την ώρα του οργασμού της.» («Ελευθεροτυπία» / Βιβλιοθήκη, 25.6.2011)

Ενώ ο Ανταίος Χρυσοστομίδης γράφει για το ίδιο βιβλίο: «Μικρά κείμενα, σχεδόν σπαράγματα παράταιρα μεταξύ τους, που όμως δημιουργούν τον δικό τους μικρόκοσμο και ζουν ηδονικά μέσα σ' αυτόν. Το “Σάββατο” του Γιώργου Χρονά σε παίρνει από το χέρι ήδη από την πρώτη σελίδα και σε ξεναγεί σε σημαντικές ή ασήμαντες στάσεις. Μερικές φορές συναντάς και πρόσωπα που αγάπησες και εξακολουθείς να αγαπάς, όπως τον Πιερ Πάολο Παζολίνι ή τον Μάνο Χατζιδάκι. Και τότε νιώθεις ότι, μέσα σ' όλο αυτόν τον χαμό που ζούμε, υπάρχουν άνθρωποι που ακόμα θεωρούν την αισθαντικότητα προσόν.» («Αυγή», 17.4.2011)



Ο Γιώργος Χρονάς γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1948 στον Πειραιά. Από το 1973, που εμφανίστηκε στα γράμματα, έχει εκδώσει είκοσι δύο βιβλία με ποιήματα, πεζά, θέατρο. Ξεκίνησε από το Τρίτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, επί Μάνου Χατζιδάκι, το 1979, παρουσιάζοντας την εκπομπή Οδός Πανός 17, έως σήμερα που παρουσιάζει το Ξενοδοχείο Βαλκάνια. Εργάστηκε επίσης στο Πρώτο και το Δεύτερο Πρόγραμμα.
Ποιήματά του και πεζά έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες. Εκατό τραγούδια του έχουν μελοποιηθεί από Έλληνες συνθέτες. Εκδίδει από τον Φεβρουάριο του 1981 το περιοδικό Οδός Πανός, τις ομώνυμες εκδόσεις, καθώς και τις Εκδόσεις Σιγαρέτα.
Από τον Μάρτιο του 2009 είναι διευθυντής στο ένθετο: Βιβλιοθήκη-Καταφύγιο Θηραμάτων,  της Ελευθεροτυπίας. Κάθε Σάββατο.
Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.  


Διοργάνωση: ΕΝΤΕΥΚΤΗΡΙΟ (περιοδικό / εκδόσεις / εκδηλώσεις)
Χορηγός επικοινωνίας: 9,58 fm της ΕΡΤ3

21.10.11

ΜΟΥΣΕΙΟΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΤΕ


ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ
ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΟΤΕ



Το Μουσείο Τηλεπικοινωνιών ΟΤΕ διοργανώνει για δεύτερη χρονιά εργαστήρι Εικαστικών Τεχνών για παιδιά με θέμα τις τηλεπικοινωνίες, έτσι ώστε τα παιδιά να γνωρίσουν τον μαγικό κόσμο των τηλεπικοινωνιών, αλλά και να αναπτύξουν τη δημιουργικότητά τους.



Το πρόγραμμα του εργαστηρίου ξεκινά στις 22 Οκτωβρίου 2011 και ολοκληρώνεται στις 23 Μαίου 2012. Το Εργαστήρι πραγματοποιείται κάθε Τρίτη και Τετάρτη για σχολεία πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και νηπιαγωγεία, καθώς και ένα Σαββατοκύριακο κάθε μήνα για γονείς και παιδιά (ώρες: 11:00 – 12:30). Το Εργαστήρι Εικαστικών Τεχνών απευθύνεται σε σχολικές ομάδες, αλλά και σε παιδιά 5-10 χρονών και τους γονείς τους. Τα θέματα είναι εμπνευσμένα από τη συλλογή του Μουσείου και η συμμετοχή είναι δωρεάν.



Ανάλογα με το θέμα του εργαστηρίου, προηγείται ημίωρη ξενάγηση σε αντίστοιχα εκθέματα του Μουσείου για την απόκτηση εμπειριών και ερεθισμάτων, ώστε τα παιδιά να εκφράσουν τις δικές τους εικαστικές ανησυχίες. Οι μικροί δημιουργοί πειραματίζονται χρησιμοποιώντας τεχνικές, όπως κατασκευές από άχρηστα υλικά-trash art, ζωγραφική pop art και κολάζ. Μεγάλες εφευρέσεις εμπνέουν τους μικρούς δημιουργούς, όπως οι «φρυκτωρίες», ο «υδραυλικός τηλέγραφος», οι μορσικοί τηλέγραφοι, οι τηλεφωνικές συσκευές και οι δορυφορικές επικοινωνίες. Φέτος όμως υπάρχουν και νέες «πηγές έμπνευσης», όπως τα ταχυδρομικά περιστέρια, ο τηλεφωνικός θάλαμος, το τηλεφωνικό κέρμα και το κινητό τηλέφωνο.
Το Μουσείο Τηλεπικοινωνιών, ενισχύοντας τον εκπαιδευτικό του ρόλο, αναπτύσσει δράσεις που έχουν στο επίκεντρο το παιδί. Για περισσότερες πληροφορίες για το Εργαστήρι Εικαστικών Τεχνών, καθώς και δηλώσεις συμμετοχής, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επικοινωνούν με τα τηλ. 210 6201899, 210 6201999 ή στο www.ote.gr/mouseio, όπου είναι διαθέσιμο και το αναλυτικό πρόγραμμα.



Μουσείο Τηλεπικοινωνιών ΟΤΕ
Το Μουσείο Τηλεπικοινωνιών συμπληρώνει φέτος 21 χρόνια συνεχούς παρουσίας. Οι δραστηριότητές του αφορούν    στην απόκτηση, συντήρηση, καταγραφή, τεκμηρίωση, έρευνα, έκθεση αντικειμένων που σχετίζονται με την τεχνολογία των επικοινωνιών από την ελληνική αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας. Η συλλογή του Μουσείου ξεπερνά τα 3.500 αντικείμενα και αρχειακό υλικό και περιλαμβάνει μεταξύ άλλων χειροκίνητα τηλέφωνα, μορσικούς τηλέγραφους, οπτικές ίνες, συστήματα ασύρματης επικοινωνίας, συσκευές τηλεφωτογραφίας, telex κ.ά. Με τα καθημερινά προγράμματα ξεναγήσεων, τόσο για μαθητές όσο και για μεμονωμένους επισκέπτες, τα εκπαιδευτικά προγράμματα και τις εκδηλώσεις με θέματα τηλεπικοινωνιακού ενδιαφέροντος, καθώς και την ελεύθερη είσοδο για όλους, το Μουσείο Τηλεπικοινωνιών, αποτελεί πόλο έλξης για όσους επιθυμούν να γνωρίσουν από κοντά την ιστορία των ελληνικών τηλεπικοινωνιών.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
Δ/ΝΣΗ ΕΤΑΙΡΙΚΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΟΤΕ
Τηλ. 210-6117434
Fax. 210-6115825
E-mail: media-office@ote.gr                            

ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ OTE
Πρωτέως 25, 14564, Ν. Κηφισιά
Τηλ. 210-6201899, 210-6201999
Fax. 210- 8078119

19.10.11

ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΟ ΤΕΥΧΟΣ ΤΟΥ «ΕΝΤΕΥΚΤΗΡΙΟΥ»

Τεύχος 94 (Ιούλιος-Σεπτέμβριος 2011)
176 σελίδες, 10 ευρώ
Μεγάλο αφιέρωμα:
«Εδόθη μοι σκόλοψ τη σαρκί»: Του κορμιού τα πάθη (2)
Ελληνική και ξένη ποίηση και πεζογραφία, ζωγραφική και φωτογραφικό ένθετο


«Σώμα, δικό μου σώμα/ από σένα όλα ρέουν·/ νερά μαύρα και νερά λαμπερά/ με πλάσματα του έρωτα/ και της έμπνευσης να κολυμπούν στο βάθος:/ ώς και κείνες οι στιγμές οι μεταφυσικές/ που ανεβαίνεις και αγγίζεις τον ουρανό/ από σένα ρέουν./ Όμως του σώματος αυτή η διπροσωπία/ δεν είναι απάτη./ Είναι ευλογία», λέει η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ  στο ποίημά της «Το διπρόσωπο σώμα», με το οποίο “ανοίγει” το δεύτερο, πολυσέλιδο μέρος του προκλητικού αφιερώματος του «Εντευκτηρίου» με τίτλο «Εδόθη μοι σκόλοψ τη σαρκί» (από μια Επιστολή του Αποστόλου Παύλου), με ενδεικτικό υπότιτλο «Του κορμιού τα πάθη», στο νέο τεύχος του περιοδικού, που μόλις κυκλοφόρησε. (Κατά το Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης, του Δ. Δημητράκου, σκόλοψ: σώμα επίμηκες εις οξύ απολήγον, ιδίως πάσσαλος, παλούκι, μεταφ. πάθησις, νόσος.)

Τα πεζά και τα ποιήματα που συγκροτούν το αφιέρωμα μιλούν για το σώμα που δεν αντέχει τον εαυτό του και όλο δοκιμάζει ένα καλύτερο δέρμα· το σώμα που θυμάται και που διεκδικεί· που πνίγεται κλεισμένο μέσα σε δωμάτια· που απελπίζεται και ενδίδει στους πειρασμούς· που ερωτεύεται τον ίδιο του τον εαυτό και περιμένει τη βεβαίωση της ομορφιάς του από κάτι ή κάποιον έξω από αυτό· μιλούν ακόμη για  σώματα ανθρώπων και ζώων· για την υπερηφάνεια που συνδυάζεται με ένα σωματικό κουσούρι, για τον αυτοσαρκασμό και τη συμφιλίωση με τα τραύματα, για το κρυφτό πίσω από σχέσεις, καθρέφτες και αντικατοπτρισμούς.
Τα κείμενα του αυτού του δεύτερου μέρους του αφιερώματος υπογράφουν οι: Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, Γιώργος Αδαμίδης, Γρηγόρης Μπέκος, Λευτέρης Ξανθόπουλος, Χρήστος Οικονόμου, Αργύρης Παλούκας, Άκης Παπαντώνης, Νόρα Πυλόρωφ-Προκοπίου, Ιωάννα Ράπτη, Θοδωρής Σαμαράς, Μαρία Σούμπερτ, Μαρία Στασινοπούλου, Γιώργος Τούλας, Γιάννης Τσίρμπας, Μισέλ Φάις και Κυριάκος Χαλκόπουλος. Ακόμη, δημοσιεύονται ποήματα του Φίλιπ Λάρκιν (μετ. Διονύση Καψάλη), Αρθούρου Ρεμπώ (μετ. Χριστόφορου Λιοντάκη), Σέλλεϋ (μετ. Τιτίκας Δημητρούλια), Ανν Σέξτον (μετ. Ευτυχίας Παναγιώτου), Γκέοργκ Τρακλ (μετ. Νίκου Ερηνάκη) και πεζά των Βισέντε Ουιδόμπρο  (σε ομαδική μετάφραση υπό την εποπτεία του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου), Γιαν Χένρικ Σβαν (μετ. Μαργαρίτας Μπέλμπεργκ) και Αλεξάντρ Σολζενίτσιν (μετ. Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη).
Το αφιέρωμα στου κορμιού τα πάθη κοσμούν έργα ζωγραφικής και φωτογραφίες των Αντόνιο ντε Μεσίνα, Gunter Brus, Simon Costin, Απόστολου Κιλεσσόπουλου, Γιώργου Ρόρρη, Γιώργου Μπουζιάνη, Λητώς Δούμουρα, Φράνσις Μπέικον, Ξενοφώντα Μπήτσικα, Γκαρνέ, Έντουαρντ Χόπερ, Μικελάντζελο, Hannah Wilke, Μαρίας Σούμπερτ, Διαμαντή Διαμαντόπουλου, Ροντέν, Γιάννη Στυλιανού, Γιάννη Δημητράκη, Ferdinand Hodler και Edvard Munch.
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ – ΔΟΚΙΜΙΑ – ΑΡΘΡΑ            Στο ίδιο τεύχος: οκτώ νέα ποιήματα του Τίτου Πατρίκιου, σύγχρονες παραλλαγές του μύθου της Κοκκινοσκουφίτσας από τον Ζιλμπέρ Λασκώ (μετ.


Αχιλλέα Κυριακίδη), το αιρετικό δοκίμιο του Θανάση Αθανασόπουλου-Καλόμαλου «Ποιήματα, όχι ποιητές», ένα ταξιδιωτικό οδοιπορικό της Νέλλης Ανδρικοπούλου στη Βαγδάτη του 1965, καθώς και άρθρο του Μιχάλη Πολυμένη για την επίδραση που άσκησε στο λογοτεχνικό έργο του Χέμινγουεϊ η εμπειρία του ως πολεμικού ανταποκριτή στη Μικρά Ασία το 1922.
ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ         Πολυσέλιδη είναι και στο τεύχος αυτό η ενότητα των βιβλιοκρισιών και παρουσιάσεων. Γράφουν: Βαγγέλης Χατζηβασιλείου (για τον Χάρη Βλαβιανό), Μαρία Στασινοπούλου (για έναν μονόλογο του Μανόλη Αναγνωστάκη όπως τον κατέγραψε ο Μισέλ Φάις), Λίνα Πανταλέων (για τον Χάρολντ Πίντερ), Λάμπρος Σκουζάκης (για μια ανθολογία κειμένων για τη Λευκωσία), Κώστας Τοπούζης (για τον Ηλία Κεφάλα) και Κωνσταντίνος Μπούρας (για την Εύα Λιάρου-Αργύρη). Στη στήλη «Χαραμάδα», η Βάνα Χαραλαμπίδου σχολιάζει πρόσφατα κυρίως βιβλία που αναφέρονται στην Τουρκία και την εν αναβρασμώ Ασία· στα «Εισερχόμενα» ο Δημήτρης Η. Παστουρματζής ξεφυλλίζει μερικές από τις νέες “παραλαβές” στη βιβλιοθήκη του «Εντευκτηρίου»· ο Βασίλης Τομανάς γράφει για τον Ρίτσαρν Σέννετ· τέλος, στη στήλη «Βιβλία στο κομοδίνο» ο διευθυντής του περιοδικού ρίχνει λοξές ματιές σε 80 νέα βιβλία, καθώς και για τα πρόσφατα τεύχη 6 περιοδικών.
ΑΠΟΥΣΙΟΛΟΓΙΟ            Ο Άρις Γεωργίου και ο Γιώργος Κορδομενίδης αποχαιρετούν, αντίστοιχα, τον φιλότεχνο και συλλέκτη Μίμη Μεϊμάρογλου και τον οικονομολόγο και επίσης φιλότεχνο Γιώργο Τσοκόπουλο.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΕΝΘΕΤΟ      Στην Camera Obscura, το ένθετο του «Εντευκτηρίου» για τη δημιουργική φωτογραφία, παρουσιάζεται το πορτφόλιο του Μιχάλη Κουλιέρη «Θολή πραγματικότητα», με τόπο προέλευσης την Κρήτη στη διάρκεια του καλοκαιριού.

Όπως σχολιάζει ο Μανώλης Σκούφιας, «η ματιά [του Κουλιέρη] σταματά στη θολή πραγματικότητα πρώτιστα σημασιολογικά και κατόπιν εικονογραφικά. Ακηδείς θαμώνες των απέραντων καφετεριών της επικράτειας· δίπλα μπετονιέρες, εκσκαφείς, φορτηγά εν αναμονή σε παραλίες, εκτελεστικά όργανα της νεοελληνικής ευδαιμονίας. Μετέωροι εργάτες δίνουν φως σε αφρο-ελβετικού μπαρόκ αυθαίρετα, διώχνοντας ένα αγροτικό που αποσύρεται στο σούρουπο. Σιλουέτες έφιππων εξερευνητών στρατοπεδεύουν στην ακτή κοντά σε ένα μάρκετ που διανυκτερεύει υπό το φως του Edward Hopper. Παιδιά εξοκείλουν τα καράβια τους και αμάξια στρίβουν σε αδιέξοδο. Τοπία νυσταγμένα ξαγρυπνούν στο φως μιας λάμπας».

11.10.11

Π. Σωτηρίου: «Η σφαγή των ψευδαισθήσεων»




Η σφαγή των ψευδαισθήσεων
των ομαδικών και ατομικών ονειροπολήσεων
υπήρξε απότομη ή βαθμιαία

Είναι ψευδαίσθηση κι αυτό που ακολούθησε
ωσάν μια πράξη ανάγκης σωματικής
αρμόζουσας, δημόσιας, αλλ’ όχι και ανακουφιστικής

[περιοδικό Εντευκτήριο, τχ. 79, Οκτώβριος-Δεκέμβριος 2007]

7.10.11

ΜΑΡΙΑΣ ΣΤΑΣΙΝΟΠΟΥΛΟΥ: «ΚΥΡΙΑ, ΜΕ ΘΥΜΑΣΤΕ;» - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ UNDERGROUND ΕΝΤΕΥΚΤΗΡΙΟ (14/10, ώρα 20.30)


Το πολυσυζητημένο βιβλίο της Μαρίας Στασινοπούλου «Κυρία, με θυμάστε;» (εκδόσεις Κίχλη) θα παρουσιαστεί στο Underground Εντευκτήριο (Δεσπεραί 9, Θεσσαλονίκη, περιοχή Διεθνούς Εκθέσεως) την Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011, στις 8.30 το βράδυ.

Για το βιβλίο θα μιλήσουν ο Χ. Λ. Καράογλου, καθηγητής ΑΠΘ, ο Μάκης Καραγιάννης, πεζογράφος-κριτικός και η συγγραφέας του, Μαρία Στασινοπούλου.

Eίκοσι οκτώ αφηγήματα που πλαισιώνονται από ένα προλογικό και ένα επιλογικό κείμενο, αποστάγματα από την πλούσια διδακτική εμπειρία της Μαρίας Στασινοπούλου, συνιστούν τον κορμό του βιβλίου «Κυρία, με θυμάστε;». Ισάριθμα πρόσωπα μαθητών αναδύονται από τη λήθη και πρωταγωνιστούν σε περιστατικά που αντλούνται από τη σχολική πραγματικότητα.

Με τρυφερότητα, συγκίνηση, αλλά και με χιούμορ, η Στασινοπούλου επιστρέφει στο παρελθόν, στην καθημερινότητα του σχολείου, και τη φωτίζει από μια μη αναμενόμενη οπτική γωνία: καταδεικνύει πώς η σχέση της με τους μαθητές της συνέβαλε καθοριστικά στη διαμόρφωση της δικής της, προσωπικής βιοφιλοσοφίας. Έτσι, καταλήγει αβίαστα στο συμπέρασμα: «Αν κάτι μπορεί
να σώσει την εκπαίδευση σήμερα είναι μόνον οι διαπροσωπικές σχέσεις μαθητών και δασκάλων, σχέσεις αγάπης και αμοιβαίας παραδοχής [...], σχέσεις που εμπνέουν και τροφοδοτούν αμφιμερώς».
Όπως γράφει η ίδια, «τα χρόνια πέρασαν, οι παλιοί μαθητές έγιναν δάσκαλοι, γιατροί, υδραυλικοί, ηθοποιοί, διακοσμητές και φίλοι, και αποφάσισα μια μέρα ―μπορεί και νύχτα (η νύχτα μού ήταν πάντα πιο προσφιλής
και γόνιμη)―, έτσι σαν παιχνίδι, να καταγράψω πρόσωπα και στιγμές μαθητών, να περιγράψω, αν γίνεται, ψυχές εφηβικές· δεν θα ήθελα να διαβαστούν σαν "μαργαριτάρια" ούτε σαν ανέκδοτα, ούτε σαν αναμνήσεις ενός συνταξιούχου της έδρας και του θρανίου· είναι χνάρια πάνω στα οποία περπάτησε ένας άνθρωπος και διαμόρφωσε τον μικρόκοσμο της προσωπικής του βιοφιλοσοφίας.
Τα παιδιά αυτά, τα παιδιά μου, μου έμαθαν πιο πολλά απ' όσα προσπάθησα να τα διδάξω.» 
Η Μαρία Στασινοπούλου γεννήθηκε στην Καλαμάτα. Σπούδασε ιστορία και αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, όπου και ζει. Εργάστηκε ως φιλόλογος στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Καρπό της ενασχόλησής της με τη μελέτη και την κριτική της νεοελληνικής λογοτεχνίας αποτελούν τα βιβλία «Χρονολόγιο-Εργογραφία Γιώργου Σεφέρη» (Μεταίχμιο, 2000), «Πίσω από τις γραμμές. Σελίδες κριτικής» (University Studio Press, 2005). Σε συνεργασία με τον Δημήτρη Δασκαλόπουλο έχει εκδώσει επίσης τα βιβλία «Ο βίος και το έργο του Κ. Π. Καβάφη» (Μεταίχμιο, 2003) και «Κ. Π. Καβάφης: Ποιήματα. Επιλογή» (Μεταίχμιο, 2003). Έχει επιμεληθεί την έκδοση του «Κοινού λόγου» της Έλλης Παπαδημητρίου (3 τόμοι, Ερμής, 2003) και τον δεύτερο τόμο της «Αλληλογραφίας» Μαρώς – Γ. Σεφέρη (Ίκαρος, 2005).

30.9.11

Μόλις κυκλοφόρησε η (τελευταία) ποιητική συλλογή του εξαιρετικού ποιητή Γιάννη Βαρβέρη, που πέθανε πρόσφατα, είχε όμως προλάβει να την παραδώσει στον «Κέδρο» 
προς έκδοση: Βαθέος γήρατος

Μικρό δείγμα:

Τίτλος

Πάντοτε ο τίτλος
είναι πρόβλημα.
Όμως εδώ το δίλημμα
βαρύνει εσένα.
Κατά την έκδοση
θα 'χεις εσύ αποφασίσει
ανάμεσα στα δυο:
«Βαθέος γήρατος»
ή
«Ύπνου βαθέος»;









29.9.11

Θάνος Λουμπρούκος: «Συναισθηματική ρητορεία»


Συναισθηματική Ρητορεία
με αποκάλεσες
Όνομα και Επίθετο

ξέχασες το Πατρώνυμο
θυμήθηκες όμως την Αξία

τέχνη μιας γλώσσας άγνωστης

θέλεις να με δεις τυπωμένο;
θέλεις να ζω
καταγεγραμμένος
στα κατάστιχα της φαντασίας σου;

το άψυχο χαρτί
θα μου δώσει
την ουσία που ψάχνω
την υπερφίαλη χαρά μου

συνθηματική απόλυση
από πνευματικές εργασίες

μια έκρηξη νύχτας
διαμονή σελίδων λευκών
έτσι με αποκάλεσες

Συναισθηματική Ρητορεία

Συναισθηματική ρητορεία
το όνομα και το επίθετό μου

[από το Εντευκτήριο, τχ. 69, Απρίλιος-Ιούνιος 2009]

20.9.11

Σάκης Σερέφας: «Ακρόπολις Ολύνθου»


Κανείς μας δεν είχε δει ποτέ
γλάρους να πετούν τόσο μεσόγεια.
Πάνω απ’ τα χωράφια της Ολύνθου.
Απορημένοι, σχολιάζαμε το φαινόμενο.
Έκρωζαν, έκαναν κύκλους, κοιλιές, βουτώντας.
Κάτι χόρτα κουνήθηκαν, χελώνα ξεπρόβαλε σκυφτή.
Σε λίγο, σκορπίσαμε ανάμεσα στις πέτρες των αρχαίων
κοιτώντας καταγής προσεκτικά, σοβαροί
σα να ψάχναμε χαμένη βέρα ή αναπτήρα βαρύ, ακριβό.
Κάτι έλαμψε, το τζαμάκι απ’ το ρολόι του Γιάννη
με σηκωμένο χέρι μου έκανε νόημα από αντίκρυ, σιωπηλά
με καλούσε, γονατιστός στο χώμα.
Πλησίασα. Βαθιά σε στέρνα με ρημαγμένο βυθό
ένα φίδι ατελείωτο σέρνονταν αργά. Λείο, ήρεμο.
Τριβόταν σύρριζα στην πέτρα
μ’ ελιγμούς. Ένας κόμπος μ’ ανέβηκε στο στήθος στιγμιαία
κι εξατμίστηκε. Κάτω απ’ τα λέπια
τα ξερόφυλλα τρίξαν τραγανιστά. Μούδιασα πια
ασυναίσθητα ξεκολνώντας την παλάμη από το χώμα λίγη σκόνη
σηκώθηκε στραφταλίζοντας και ράντισε το ερπετό καταχωνιάστηκε
σβέλτα κάτω απ΄την κοτρώνα ίσα στον πάτο της γης. Σιγή.
Σα να μην ήταν ποτέ. Όλος ορμή κι απόφαση, βούτηξα με τα μούτρα
Στην περισυλλογή. Πώς γίνεται να το βλέπεις μπροστά στα μάτια σου
Κάτι ν’ αφανίζεται ώς την τελευταία του κίνηση και να ’σαι εσύ
Η στέρνα και τα έγκατα που το ρουφούν όμως χωρίς να φτάνεις
να εμποδίσεις να συμβεί αφού πάλι είσαι εσύ
το χείλος της ψηλά κι η μαύρη σκιά ανακούρκουδα στο φως ανήμπορος
κι εσύ ο ουρανός, μια δαχτυλήθρα γαλάζιο ανεμάκι.

Ούτε που κατάλαβα για πότε μου ’ρθε η κουτσουλιά στο κούτελο.

[από τη συλλογή Απ’ το τίποτα, 1994 ― πρώτη δημοσίευση στο Εντευκτήριο, τχ. 27, Καλοκαίρι 1994]