Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα πρώτη εμφάνιση. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα πρώτη εμφάνιση. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

29.1.21

Χρήστος Φωτογλίδης: Παραφθορά


Πιστέψαμε ότι πέρασε ο καιρός

κι ήρθαν καλύτερες μέρες

όμως τίποτε δεν άλλαξε.

Εκείνη την καημένη την τριανταφυλλιά 

ακόμη την τρώνε τα δευτερόλεπτα. [1] 

Και τα πουλιά

Έφυγαν από τα μαλλιά σου για το Μεξικό. [2]


Και 'γω

λέω ναι και ύστερα όχι 

και ―προσωπικά― [3] 

δεν ντρέπομαι που παραιτούμαι… 


[Πιάνω να λύσω μια σπαζοκεφαλιά με copy paste.

Μπορεί να μοιάζει με παιχνίδι δημιουργικής γραφής 

αλλά τα σιχαίνομαι.

Μέσα μου ξέρω.

Ένα χρέος και μια μνήμη.

Κι ένα γαμώτο

που δεν αλλάξαμε τη ζωή, 

Μαρία.] [4]


(1) Νίκος Καρούζος    (2) Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος     (3) Μιχάλης Γκανάς     (4) Κατερίνα Γώγου 


Ο Χρήστος Φωτογλίδης είναι μεταπτυχιακός φοιτητής ιστορίας. Δημοσιεύει για πρώτη φορά.


Συγκομιδή πρώτων εμφανίσεων: Τέλλος Φίλης





22.1.21

Βέρα Πολέμη: Ο φόβος της σιωπής

 
 


Δεν βγαίνω πια.

Φοβάμαι

τις σιωπές των ανθρώπων

την άνευ όρων παράδοση

στα κενά της ψυχής.


Γιατί ζωή χωρίς έρωτα

δεν γίνεται.

Ζωή χωρίς πάθος

δεν πρέπει να υπάρχει.


Σαν τον μουσικό

που γίνεται ένα με τις παρτιτούρες του

σαν τον ζωγράφο

που κινείται στους πίνακές του

σαν τον ποιητή

που υπάρχει στις λέξεις του.


Γιατί χωρίς πάθος

η μουσική θα ήταν μόνο νότες.

Οι πίνακες

μόνο γραμμές

και τα ποιήματα

σκέτες λέξεις. 


Γι’ αυτό  κι εγώ

θέλω να γίνω μουσική

για να δίνω ρυθμό στα κορμιά των ανθρώπων.

Να γίνω πίνακας

να διεισδύω στα μάτια τους

να γίνω ποίημα

για να είμαι οι λέξεις στα χείλη τους.


Φοβάμαι πια.

Το μόνο που ακούω είναι σιωπές. 


Βέρα Πολέμη, 40 ετών. Σπούδασε ιταλική  φιλολογία. Δημοσιεύει για πρώτη φορά. 


Στέλλα Καζαντζή: Αλλιώς τι


 


Η αγάπη δεν τελειώνει, μοναχά εγκαταλείπεται

δεν πηγαίνει κάπου η αγάπη όταν τελειώνει, 

εκεί είναι πάντα,

σαν ένα βιβλίο σε δανειστική βιβλιοθήκη.


Έχετε τη δυνατότητα δανεισμού και ανανέωσης

Πρέπει πάντα να επιστρέφετε τα αντίτυπα,

αλλιώς θα―


αλλιώς θα τι;


Η Στέλλα Καζαντζή είναι 26 ετών. Δημοσιεύει για πρώτη φορά. 


21.1.21

Σίγουρα σκοτάδια




εικόνα: Wally Skalij

γράφει ο Γιώργος Κυρμανίδης


Αδιόρατες οι διαχωριστικές γραμμές

της λογικής με την παράνοια.

Ίσα  που προλαβαίνω να τις διακρίνω

μέσα στο πυκνό σκοτάδι.


Αυτό είναι λοιπόν που μ' οδηγεί

στο πέρασμα των χρόνων

στους λειμώνες  της ζωής 

και στη συννεφιασμένη πόλη

αυτού του απροσδιόριστου θανάτου; 


Κανένας δεν με οδήγησε

με τέτοια σιγουριά

ούτε καν η ελπίδα

που κρατά σαν λάβαρο το φως


Είναι που με φοβίζει πια η λάμψη

δεν τη συμπαθώ

προτιμώ το ατάραχο σκοτάδι.

Τέτοια κατασκευασμένη σιγουριά 

άραγε ποιος ξέρει πού θα με βγάλει...


Γιώργος Κυρμανίδης:  23 ετών, φοιτητής στο Τμήμα Ιστορίας & Αρχαιολογίας του Α.Π.Θ. 

Δημοσιεύει για πρώτη φορά. 



12.1.21

Ο τελάλης


του Χρήστου Θ. Σαρηγκιόλη


Μέρα μεσημέρι.

Ο τελάλης είναι ήδη στην πλατεία.

Αλλά ποιος να τον ακούσει;

Όλοι πνιγμένοι στους δικούς τους

Καθημερινούς άθλους.

Μιλάει για ξεφτισμένα ιδανικά

Υπό το φως του θεού Ήλιου.

Αλλά ποιος να τον ακούσει;

Μόνο μια γέρικη ψυχή κάθεται,

Συλλογίζεται.

Σηκώνει τον σταυρό που όλοι

Αποφεύγουν να σηκώσουν.

Αλλά ποιος να τον ακούσει;


Έδεσσα, 2011


Ο Χρήστος Θ. Σαρηγκιόλης γεννήθηκε στην Έδεσσα το 1994. Το ανωτέρω ποίημα το έγραψε σε ηλικία 17 ετών. Στο μεταξύ, σπούδασε αγγλική λογοτεχνία και γλωσσολογία, με μεταπτυχιακό στην Εφαρμοσμένη Γλωσσολογία, στο Πανεπιστήμιο του Essex. Έχει μεταφράσει κείμενα Άγγλων περιηγητών για την έκδοση «Με τα μάτια των ξένων - Περιηγητές στην Έδεσσα και την Πέλλα (2019). Ζει στη Θεσσαλονίκη και εργάζεται στην ιδιωτική εκπαίδευση. Δημοσιεύει πρώτη φορά.


Ζεϊμπέκικο



εικόνα: Τέλλος Φίλης


γράφει ο Σπύρος Ροδόπουλος


Μες στις επίγειες ταβέρνες

φορώντας ρούχα δανεικά

βρήκα μια διάφανη αγάπη

μα  την εσκότωσα μετά.


Κρατώντας μόνο μια λύρα

χρυσή και άχορδη, φτηνή

πλήρωσα, φορτώθηκα ελπίδα

με μια καρδιά σχεδόν μισή


Κι όλοι όσοι γέλαγαν,  πατέρα

με μάτια καθάρια και στεγνά

τους πήρε και τους σήκωσε

για όσα κοινά  ιδανικά,  

με ηδονή μού τραγουδούσαν

μα ήταν ήδη πια αργά. 


Με μια μισή καρδιά

και μ’ άχρηστη λύρα

δεν εχω βήμα πουθενά 

αόρατος  πλέον τριγυρίζω

και περιμένω μια ματιά. 


Ο Σπύρος Ροδόπουλος είναι 22 ετών. Σπούδασε Media και Eπικοινωνία. Δημοσιεύει για πρώτη φορά.