12.7.20

Ο Δ. Ν. Μαρωνίτης διαβάζει απόσπασμα από την 24η ραψωδία της «Οδύσσειας» σε δική του μετάφραση



Στην παρουσίαση του ψηφιακού δίσκου «Όμηρος - Ησίοδος. Μετάφραση: Δ. Ν. Μαρωνίτης. Διαβάζουν: Δ. Ν. Μαρωνίτης, Φιλαρέτη Κομνηνού» (Εκδόσεις Εντευκτηρίου & 9,58 fm/ΕΡΤ3), ο Μαρωνίτης διάβασε απόσπασμα από την αδημοσίευτη τότε μετάφρασή του της 24ης ραψωδίας της «Οδύσσειας». Η εκδήλωση (η πρώτη που έγινε στο Underground Εντευκτήριο πριν ακόμη από τα "επίσημα" εγκαίνια του χώρου) πραγματοποιήθηκε στις 15.12.2001.

[Διατίθενται ακόμη μερικά αντίτυπα αυτού του ψηφιακού δίσκου, που αποστέλλεται με αντικαταβολή 15,00 ευρώ ― περιλαμβάνονται έξοδα συσκευασίας & αντικαταβολής. Πληροφορίες - παραγγελίες: entefkti@otenet.gr]

2.7.20

Εντευκτήριο Νο 119 (2020)




Στον 33o χρόνο


ΣΤΟ ΝΕΟ ΕΝΤΕΥΚΤΗΡΙΟ
Σελίδες για την Όλγκα Τοκάρτσουκ, ποίηση και πεζογραφία, άρθρα, κριτικές και παρουσιάσεις βιβλίων, ζωγραφική, φωτογραφικό ένθετο

Τχ. 119 [Φεβρουάριος 2020], 160 σελ., τιμή 10,00 ευρώ

[ το τεύχος θα παραμείνει στα βιβλίοπωλεία μέχρι τα μέσα Ιουνίου ]


ΣΕΛΙΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΓΚΑ ΤΟΚΑΡΤΣΟΥΚ
«Ο χρόνος όλων των ταξιδιωτών είναι πολλοί χρόνοι σε έναν, ολόκληρο πλήθος. Είναι χρόνος νησιών, χρόνος στα αρχιπελάγη της τάξης μέσα σε έναν ωκεανό χάους, είναι χρόνος παραγόμενος από τα ρολόγια των σταθμών, παντού διαφορετικός — πρόκειται για χρόνο κανονισμένο, για έναν χρόνο μεσημβρινό, που κανείς δεν παίρνει ιδιαιτέρως στα σοβαρά. Σε ένα αεροπλάνο εν πτήσει οι ώρες εξαφανίζονται, η ανατολή έρχεται με ταχύτητα αστραπής και πίσω της τρέχουν το μεσημέρι και το βράδυ. Ο αγχώδης χρόνος των μεγαλουπόλεων όπου φτάνει κανείς για λίγο μόνο για να βρεθεί αιχμάλωτος μιας βραδιάς, και από την άλλη ο οκνηρός χρόνος των ακατοίκητων πεδιάδων που βλέπει κανείς από το αεροπλάνο. Πιστεύω επίσης πως η οικουμένη χωράει κάπου μέσα, στις εγκεφαλικές έλικες, στην επίφυση, σου κάθεται στον λαιμό αυτή η υδρόγειος. Εδώ που τα λέμε, μπορεί να βήξεις και να τη βγάλεις». Πρόκειται για ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το σπονδυλωτό αφήγημα της Ολγκα Τοκάρτσουκ «Πλάνητες», που θα κυκλοφορήσει προσεχώς στα ελληνικά (σε μετάφραση της Αλεξάνδρας Δ. Ιωαννίδου), τμήματα του οποίου περιλαμβάνονται στις 34 σελίδες που αφιερώνει το νέο τεύχος του περιοδικού «Εντευκτήριο» στη βραβευμένη με το Νομπέλ Λογοτεχνίας 2018 Πολωνή συγγραφέα. Το αφιέρωμα περιλαμβάνει ακόμη την ομιλία της κατά την τελετή απονομής του βραβείου (μετ.: Γιώργος Θεοχάρης), καθώς και ένα κείμενο του Σουηδού συγγραφέα Γιαν Χένρικ Σβαν, ο οποίος την πρωτομετέφρασε από τα πολωνικά στα σουηδικά πριν από είκοσι ολόκληρα χρόνια.




ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ - ΠΟΙΗΣΗ - ΔΟΚΙΜΙΟ

Στο ίδιο τεύχος, ποίηση των Γιώργου Βέλτσου, Βάκη Λοϊζίδη, Γιάννη Δούκα, Θανάση Μαρκόπουλου, Κρυστάλλης Γλυνιαδάκη, Γιάννη Σαρηγιαννίδη, Αλέξιου Σαββάκη, Σταμάτη Ντώνια, Δημήτριου Κρούκη, και πεζά  των Θεόδωρου Γρηγοριάδη, Διαμαντή Αξιώτη, Δημήτρη Μίγγα, Μαρίας Στασινοπούλου, Χασάν Καϊλή, Γιάννη Πάσχου, Γιώργου Παπαδημητρίου.
«Ένας μυθιστοριογράφος χρειάζεται τη γραφομηχανή του, ένας ποιητής όμως μπορεί να γράψει οποτεδήποτε, οπουδήποτε και αν βρίσκεται. Μερικές φορές γράφω το ποίημα στο μυαλό μου ενώ βρίσκομαι, για παράδειγμα, στο λεωφορείο ή περπατάω στον δρόμο. O ρυθμός των βημάτων με βοηθά στην κα­τασκευή των στίχων. Έπειτα, αμέσως μόλις επιστρέψω στο σπίτι, το κατα­γράφω. Για πολύ καιρό, όταν ήμουν νέος, έγραφα τις νύχτες. Είναι πιο ήσυχα, πιο ήρεμα. Αλλά, το να γράφεις τη νύχτα μεγεθύνει τη μοναξιά του συγ­γραφέα. Τώρα πια γράφω πολύ νωρίς το πρωί και το απόγευμα. Προσφέρει πραγματικά ευχαρίστηση να τελειώνεις τη σελίδα όταν πέφτει η νύχτα.» Λόγια του Μεξικανού ποιητή και πεζογράφου Οκτάβιο Πας (επίσης τιμημένου με Νομπέλ Λογοτεχνίας) σε συνέντευξή του στον Άλφρεντ Μακ  Άνταμ, αποσπάσματα της οποίας (μετ.: Άκης Παραφέλας) επίσης περιλαμβάνει το τρέχον τεύχος του «Εντευκτηρίου».
Σε άλλες σελίδες, ο Χρήστος Καββαδάς αφηγείται την ιστορία δύο “ιδιωτικών” αναγνώσεων ραψωδιών της «Οδύσσειας» από τον μεταφραστή τους, Δ. Ν. Μαρωνίτη, ενώ ο Τάκης Σπετσιώτης αποκαλύπτει «κρυμμένα ονόματα» στα πεζά του Κώστα Ταχτσή.
Στο «Απουσιολόγιο», ο Δημήτρης Αθηνάκης ξεπροβοδίζει” την Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, ενώ ο Γιώργος Κορδομενίδης μνημονεύει τον «τυπογράφο του πολιτισμού» Γιάννη Μουγκό.

Την ενότητα της λογοτεχνίας κοσμούν έργα της Φωτεινής Χαμιδιελή.




ΚΡΙΤΙΚΗ
               
Τις κριτικές και βιβλιοπαρουσιάσεις του τεύχους υπογράφουν οι: Βαγγέλης Χατζηβασιλείoυ (Δήμητρας Λουκά: Κόμπο τον κόμπο)· Μαρία Στασινοπούλου (Γιώργου Συμπάρδη: Αδέλφια)· Λίνα Πανταλέων (Μάρως Δούκα: Πύλη εισόδου και Ηλία Μαγκλίνη: Είμαι όσα έχω ξεχάσει)· Αθηνά Αθανασίου (Μάριου Χατζηπροκοπίου: Τοπικοί τροπικοί)· Μάριος-Κυπαρίσσης Μώρος (Κώστα Πλαστήρα: O παράλληλος χρόνος των άλλων)· Κλεοπάτρα Λυμπέρη (Γιώργου Βέη: Ινδικοπλεύστης)· Βαρβάρα Ρούσσου (Γιώργου Γωνιανάκη: Τι είπε το ποτάμι)· Χρύσα Βλάχου (Γιάννη Στεφανάκη: O κόσμος των πραγμάτων)· Χρύσα Φάντη (Αρχοντούλας Διαβάτη: Κινητή γιορτή)· Βασίλης Γ. Χατζηβασιλείου (Κυριαζή Πιτιλάκη: Inventio).
Στην τακτική στήλη «Βιβλία στο κομοδίνο», ο Βασίλης Αμανατίδης γράφει για βιβλία της Κλαρίσε Λισπέκτορ και της Αγαθής Δημητρούκα αλλά και για ένα cd της Nalyssa Green, ενώ ο Γιώργος Κορδομενίδης σχολιάζει πρόσφατες εκδόσεις.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΕΝΘΕΤΟ 
             
Η Camera Obscura, το ειδικό τετράχρωμο ένθετο 16 σελίδων για την καλλιτεχνική φωτογραφία, παρουσιάζει έργα του Κυριάκου Συφιλτζόγλου (υπό τον γενικό τίτλο «Αλωνιστικός φακός»), για τα οποία ο ίδιος παρατηρεί: «Εν κινήσει με τραίνα, εν κινήσει με λεωφορεία, σε Θράκη, Μακεδονία, Θεσσαλία. Εν κινήσει ο φακός, ο αμφιβληστροειδής πίσω από το τζάμι. Έξω ακίνητο τοπίο, κυρίως χωράφια σε κάθε εποχή. Κυρίως γραμμές και χρώμα. Κυρίως μια ομοιοκαταληξία, μέσα-έξω, το βλέμμα. Κυρίως γεωμετρία, καμβάς, αόρατο πινέλο εκεί που δεν φαντάζονται οι άλλοι ― ερήμην. Με λίγα λόγια: ανθρώπινος μόχθος, σπορά, λίπασμα, ποτιστικά, αλωνιστικές μηχανές, όργωμα και ξανά από την αρχή. Βιοπορισμός για ζωτικές ανάγκες και καθημερινή αγωνία ― δύσκολα χωρά η τέχνη. Όχι απασχόληση αλλά εργασία. Αυτοί τη δουλειά τους, δεν υποψιάζονται ― η κόρη του ματιού τη δική της δουλειά. […]»




Της ύλης του τεύχους προτάσσεται, δίκην εκδοτικού σημειώματος, το κείμενο του διευθυντή του «Εντευκτηρίου», Γιώργου Κορδομενίδη. «Προδρομική – προφητική κριτική του Ντίνου Χριστιανόπουλου για το βιβλίο της “Σωτηρούλας” (2019), που χρησιμοποιεί στον τίτλο το ονοματώνυμό του». Η δημοσίευση περιλαμβάνει χειρόγραφη, αδημοσίευτη επιστολή του Χριστιανόπουλου, που χρονολογείται το 1990.