Η Λογοτεχνική Σκηνή υποδέχεται τη Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου

Η Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου

διαβάζει ποιήματα και πεζά της

Φωτογραφία: Γιάννης Βανίδης

● Στις προφεστιβαλικές εκηλώσεις της Λογοτεχνικής Σκηνής

Στο πλαίσιο των προφεστιβαλικών της εκδηλώσεων, η Λογοτεχνική Σκηνή (του «Παρά θίν’ αλός» του Δήμου Καλαμαριάς) υποδέχεται τη Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου, η οποία θα διαβάσει ποιήματα και πεζά της ανάμεσα σε αφηγήσεις περιστατικών από τη ζωή της. Κείμενά της θα διαβάσουν επίσης οι: Κούλα Αδαλόγλου, Λένα Αγαθοπούλου, Μαρία Κουγιουμτζή, Στάθης Κοψαχείλης, Ζελίνα Κρυσταλλίδου και Τούλα Παπαπάντου. (Τετάρτη 8 Μαΐου, ώρα 8 μ.μ., στο Δημοτικό Θέατρο Καλαμαριάς «Οδού Χηλής» (Χηλής 12, λεωφορεία 5 & 6, στάση Μεταμόρφωση.)

Σύντομη αποτίμηση του έργου της θα επιχειρήσει ο Θανάσης Μαρκόπουλος.

Η Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου γεννήθηκε, από γονείς Μικρασιάτες, το 1930 στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει.

Εξέδωσε την πρώτη της ποιητική συλλογή, Ψυχή και τέχνη, το 1961. Ακολούθησαν οι συλλογές: Διασταυρώσεις (1965), Περίπτωση σιωπής (1968), Μεγεθύνσεις (1971), Αρμιλλάρια (1973), Τα τοπία που είδα (1975), Τα επακόλουθα (1978), Θαλασσινό ημερολόγιο (1981), Μετανάστες του εσωτερικού νερού (1985), Η σκοτεινή διάρκεια των ημερών (1993, βραβείο Νικηφόρου Βρεττάκου του Δήμου Αθηναίων 1994), Το οκτασέλιδο του Μπιλιέτου, Νο 13 (1997), Επιλογές και σύνολα. Ποιήματα 1965-1995 (συγκεντρωτική έκδοση, 2001), Σαλκίμ (2001), Σεντόνια της αγρύπνιας (2006). Στο μεταξύ, ήδη από το 1998, αρχίζει να εκδίδει βιβλία πεζογραφίας, ξεκινώντας από το αυτοβιογραφικό αφήγημα Συνοικισμός σιδηροδρομικών. Θα συνεχίσει με τις συλλογές διηγημάτων Στο δωμάτιο (1999), Η παραίτηση (2002, βραβείο Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών 2003), Οι μικρές χαρές (2002), Η Ευριδίκη με το τσιγάρο στο μπαλκόνι (2010). Ακόμη, έχει στο ενεργητικό της τον τόμο Δοκίμια και δοκιμασίες (1999).

Όπως έχει γράψει ο Γιώργος Κορδομενίδης, «Στην πρώτη περίοδο της ποιητικής της δημιουργίας (μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’70), η Αγαθοπούλου γράφει μια ποίηση γεμάτη πνευματικότητα, ενδοσκόπηση, μεταφυσικές ανησυχίες και διαυγή στοχαστικό σκεπτικισμό για την ανθρώπινη ύπαρξη και τα αδιέξοδα στα οποία συγκρούεται. Στη δεύτερη περίοδο, που εγκαινιάζεται με το Θαλασσινό ημερολόγιο, καθώς το ποιητικό υποκείμενο «έχει στο μεταξύ πάθει και μάθει πολλά», ο λόγος αποκτά μεγαλύτερη προφορικότητα, γίνεται πιο αισθαντικός, τρυφερός και άμεσος, ενώ στο επίκεντρο της θεματογραφίας της εγκαθίστανται στιγμές της (πολυσήμαντης) ανθρώπινης καθημερινότητας, μαζί με πρόσωπα της ατομικής ιστορίας και της ιδιωτικής μυθολογίας της ποιήτριας.

Η πεζογραφία της, δίχως την αφαιρετικότητα της ποίησής της αλλά και χωρίς να γίνεται ποτέ ιδιαίτερα αναλυτική και πληθωρική, αποτελεί έναν περίπατο της ώριμης μνήμης άλλοτε στον πάντα οπωροφόρο κήπο της παιδικής ηλικίας κι άλλοτε στον καρποδότη αγρό των διά βίου συμβάντων. Αν και η μνήμη έχει την αθεράπευτη τάση να λειαίνει τις γωνίες των εμπειριών και να εξωραΐζει τα περασμένα, στην αφήγηση της Κέντρου η μνημονική λειτουργία δεν οδηγεί ποτέ σε γλυκερότητα ―  αντίθετα, διεμβολίζεται από τη διαρκή εναλλαγή χαράς και πίκρας, καθώς και από γενναίες δόσεις ενός ανελέητου σαρκασμού. Ο πεζός λόγος της, νευρώδης και πυκνός (σε μια πετυχημένη συναίρεση εσωτερικού μονολόγου και βιωματικού ρεαλισμού), μυθοποιώντας συχνά τις πιο καθημερινές και τετριμμένες πλευρές της ζωής, χαρακτηρίζεται από ρέουσα αφήγηση, δραστικούς διαλόγους και στιβαρή εικονοποιΐα».

Η είσοδος είναι ελεύθερη.

(Τη Λογοτεχνική Σκηνή διευθύνει ο Γιώργος Κορδομενίδης)

Στο βίντεο η Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου διαβάζει ένα διήγημά της.