Οσμή

γράφει ο Γιάννης Κοτσιφός

πηγή: http://amagi.gr

ΚΑΡΤΑ ΕΠΙΒΙΒΑΣΗΣ.—Είναι τα πάντα αντίσταση σε κείνη την οσμή, σε κείνη την οσμή που συλλαμβάνει περιστασιακά κανείς από νωρίς, μα δεν του είναι ενδεχομένως αναγνωρίσιμη, επειδή από νωρίς θα υπάρχουν οπωσδήποτε αφορμές, κυρίως αφορμές εκτός προσωπικών συμφραζομένων, ας πούμε ένα βράδυ στο Γεννηματάς που μάντευες κάτω από μια λευκή μπλούζα το περίγραμμα του στήθους τής Ε., ήταν εκεί για ένα διάστρεμμα όλο κι όλο, και είχατε μαζευτεί για να τη δείτε, ή όταν σήκωσες τον Ν. από το κάγκελο του παρτεριού που είχε αγκαλιάσει μεθυσμένος και τον έσυρες ώς το Ιπποκράτειο για ένεση καφεΐνης, ή στο Παπανικολάου, με δρομολόγια κανονισμένα αποβραδίς, 45 λεπτά περίπου η αιμοπεταλιοδοσία κάθε εθελοντή, τα δέντρα, το πράσινο την κάλυπταν (την οσμή, για την οσμή συζητάμε, γι’ αυτήν στην οποία αντιστεκόμαστε, εν αγνοία μας για πολύ καιρό, επειδή δεν το αντιληφθήκαμε πόσο νωρίς περιέφερε την κραταιά κυριαρχία της πλάι μας), κι ο άνεμος στο ρούχο κάποιας συνοδού που βγήκε στο χαμηλό μπαλκόνι να καπνίσει υπενθύμιζε μόνο τα αντίθετά της, μα και αργότερα, όταν τα συμφραζόμενα πλέον σε αφορούν, τη νύχτα ας πούμε που όλοι έβλεπαν την τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα και συ μετρούσες, πέρα-δώθε, έναν υπαίθριο χώρο με παγκάκια στο ΑΧΕΠΑ, περιμένοντας, και το ξημέρωμα, επιστρέφοντας με τα πόδια, κράτησες το βήμα για να αντιληφθείς ποιο πρωινό άρωμα φρεσκοπλυμένου σώματος μπορεί να γλίστρησε από την πόρτα ενός καφέ που άνοιγε νωρίς (ένα κορίτσι από το συνεργείο καθαρισμού), ή ακόμη περισσότερο στο πεντάλεπτο επισκεπτήριο μέσα στην Εντατική του Αγίου Λουκά, όταν ρουφούσες τη μυρωδιά της αντισηψίας, κι έσπευδες ύστερα να κάνεις άσκοπα λίγα χιλιόμετρα με τα παράθυρα του αυτοκινήτου ανοιχτά, μήπως μακρύνεις από την οσμή που στα μυθιστορήματα τη λένε του θανάτου, μα στην πραγματικότητα, το αντιλαμβάνεσαι κάποια στιγμή ανυπερθέτως, είναι του γερασμένου σώματος, και τότε πασχίζεις λυσσαλέα πια και εν γνώσει σου να την κρατάς διαρκώς μακριά σου, και γίνονται τα πάντα αντίσταση σε αυτήν, ακόμα και μια αλλαγή πρωινής ρουτίνας που σου δίνει την ευκαιρία να κοιταχτείς από διαφορετική γωνία στο κάτοπτρο της πόλης και να στήσεις μια-δυο ανώφελες παγίδες στο είδωλό σου αποφεύγοντας εκείνες ακριβώς τις περιοχές του κατοπτρισμού που υπενθυμίζουν ποια οσμή αναμένεται να ταυτιστεί με αυτό που βλέπεις.