πηγή: http://www.topontiki.gr
[από το χτεσινό φύλλο της εφημερίδας, δηλαδή πριν από τις σημερινές συλλήψεις]
Όλοι μας παρακολουθούμε παγωμένοι τις εξελίξεις. Την κοινωνία την πλακώνει μια βαριά μελαγχολία και μια γενικευμένη απογοήτευση. Δεν μπορεί να ανασάνει, δεν μπορεί να ελπίσει, αδυνατεί να πιστέψει.
Από την άλλη, παρακολουθούμε τις προσπάθειες του πολιτικού συστήματος, το οποίο καλείται για μια ακόμα φορά να διεκπεραιώσει μια στοιχειώδη υποχρέωσή του για λογαριασμό της κοινωνίας: να απαντήσει στη ναζιστική θηριωδία – σ’ αυτό το μόρφωμα που όταν εμφανίστηκε, όπως εμφανίστηκε, αντιμετωπίστηκε με όρους life style από ένα μεγάλο κομμάτι του συστήματος. Είχαμε εθιστεί στις νερόβραστες αναλύσεις που έδιναν υπόσταση στον κάθε ανυπόστατο και με περισσή άνεση έκαναν «πρώτη μούρη» στη χώρα τον κάθε καραγκιόζη και ό,τι αυτός εκπροσωπούσε, δίχως καμιάν αντίσταση, δίχως τη δυνατότητα μιας αποστομωτικής απάντησης.
Μέσα σε μια-δυο γενιές αποκαθηλώθηκαν από τα εφηβικά δωμάτια ο Τσε Γκεβάρα και ο Τζιμ Μόρισον προκειμένου να αναρτηθεί ο Λάκης, η Τζούλια, ο Ηλίας – και ό,τι αυτοί οι «χρυσοί επώνυμοι» αντιπροσώπευαν. Ωστόσο, κανείς δεν αναρωτήθηκε στα σοβαρά πώς μπορούσε να αντέξει μια ολόκληρη χώρα στις αδύναμες πλάτες του κάθε Λάκη, τον οποίο ανέδειξαν σε υπέρτατη άξια ο Πέτρος, ο Θέμος, ο Στρατής και όλη αυτή η αηδιαστική στρατιά των θρασύτατων λαϊφσταϊλάδων χλεχλέδων που γελοιοποιούσαν συστηματικά και με μεθοδικότητα κάθε προσπάθεια αναλυτικής σκέψης, κάθε απόπειρα να μιλήσει κάποιος… στοιχειώδη ελληνικά, κάθε δυνατότητα να είναι σκεπτικός, μελαγχολικός ή προβληματισμένος! Ένας τηλεοπτικός εσμός ασημαντοτήτων «που περνούσε υπέροχα» επέβαλε την παρουσία του επί δεκαετίες κακαρίζοντας ανηλεώς, εδραιώνοντας την αφασία και επιβραβεύοντας την ηλιθιότητα από όπου κι αν αυτή προέρχεται και σε όλους τους τομείς του ιδιωτικού και δημόσιου βίου.
«Οργάνωσαν» μια νεολαία που παραληρούσε για τα παπούτσια, σκότωνε για τα μπλουζάκια και συναγωνιζόταν στα γυμναστήρια για τα πιο καλλίγραμμα… κόκαλα. Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια εξαρτιόταν από τις σωματικές αναλογίες, το ύψος, την περίμετρο της περιφέρειας και παρομοίου κύρους αξίες. Είναι αυτοί - και οι άξιοι επίγονοί τους - που από την ακλόνητη θέση που διατηρούνε ακόμα στο πολιτικομιντιακό σύστημα, απορούν γιατί η Χρυσή Αυγή έχει τόσο μεγάλα ποσοστά στη νεολαία που απώλεσε τα φιρμάτα αξεσουάρ της και καταρρακώθηκαν τα ινδάλματά της…
[από το χτεσινό φύλλο της εφημερίδας, δηλαδή πριν από τις σημερινές συλλήψεις]
Όλοι μας παρακολουθούμε παγωμένοι τις εξελίξεις. Την κοινωνία την πλακώνει μια βαριά μελαγχολία και μια γενικευμένη απογοήτευση. Δεν μπορεί να ανασάνει, δεν μπορεί να ελπίσει, αδυνατεί να πιστέψει.
Από την άλλη, παρακολουθούμε τις προσπάθειες του πολιτικού συστήματος, το οποίο καλείται για μια ακόμα φορά να διεκπεραιώσει μια στοιχειώδη υποχρέωσή του για λογαριασμό της κοινωνίας: να απαντήσει στη ναζιστική θηριωδία – σ’ αυτό το μόρφωμα που όταν εμφανίστηκε, όπως εμφανίστηκε, αντιμετωπίστηκε με όρους life style από ένα μεγάλο κομμάτι του συστήματος. Είχαμε εθιστεί στις νερόβραστες αναλύσεις που έδιναν υπόσταση στον κάθε ανυπόστατο και με περισσή άνεση έκαναν «πρώτη μούρη» στη χώρα τον κάθε καραγκιόζη και ό,τι αυτός εκπροσωπούσε, δίχως καμιάν αντίσταση, δίχως τη δυνατότητα μιας αποστομωτικής απάντησης.
Μέσα σε μια-δυο γενιές αποκαθηλώθηκαν από τα εφηβικά δωμάτια ο Τσε Γκεβάρα και ο Τζιμ Μόρισον προκειμένου να αναρτηθεί ο Λάκης, η Τζούλια, ο Ηλίας – και ό,τι αυτοί οι «χρυσοί επώνυμοι» αντιπροσώπευαν. Ωστόσο, κανείς δεν αναρωτήθηκε στα σοβαρά πώς μπορούσε να αντέξει μια ολόκληρη χώρα στις αδύναμες πλάτες του κάθε Λάκη, τον οποίο ανέδειξαν σε υπέρτατη άξια ο Πέτρος, ο Θέμος, ο Στρατής και όλη αυτή η αηδιαστική στρατιά των θρασύτατων λαϊφσταϊλάδων χλεχλέδων που γελοιοποιούσαν συστηματικά και με μεθοδικότητα κάθε προσπάθεια αναλυτικής σκέψης, κάθε απόπειρα να μιλήσει κάποιος… στοιχειώδη ελληνικά, κάθε δυνατότητα να είναι σκεπτικός, μελαγχολικός ή προβληματισμένος! Ένας τηλεοπτικός εσμός ασημαντοτήτων «που περνούσε υπέροχα» επέβαλε την παρουσία του επί δεκαετίες κακαρίζοντας ανηλεώς, εδραιώνοντας την αφασία και επιβραβεύοντας την ηλιθιότητα από όπου κι αν αυτή προέρχεται και σε όλους τους τομείς του ιδιωτικού και δημόσιου βίου.
«Οργάνωσαν» μια νεολαία που παραληρούσε για τα παπούτσια, σκότωνε για τα μπλουζάκια και συναγωνιζόταν στα γυμναστήρια για τα πιο καλλίγραμμα… κόκαλα. Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια εξαρτιόταν από τις σωματικές αναλογίες, το ύψος, την περίμετρο της περιφέρειας και παρομοίου κύρους αξίες. Είναι αυτοί - και οι άξιοι επίγονοί τους - που από την ακλόνητη θέση που διατηρούνε ακόμα στο πολιτικομιντιακό σύστημα, απορούν γιατί η Χρυσή Αυγή έχει τόσο μεγάλα ποσοστά στη νεολαία που απώλεσε τα φιρμάτα αξεσουάρ της και καταρρακώθηκαν τα ινδάλματά της…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου