με τα λόγια γίνονται πολλά

της Παυλίνας Μάρβιν

πηγή: http://www.chronosmag.eu

Πλήθος ποιητικών πυρήνων αναζωογονούν την Αθήνα

Παυλίνα Μάρβιν

Εις σε προστρέχω Τέχνη της Ποιήσεως,που κάπως ξέρεις από φάρμακα·Κ.Π. Καβάφης

Εκεί που οι κρατικοί φορείς βρίσκονται όχι πλέον σε αδράνεια αλλά σε επιδεινούμενη αποδιοργάνωση, η φαντασία και το μεράκι μικρών, ανέλπιστα κεφάτων ομάδων παρεμβαίνει ταρακουνώντας την κατηγορία των κοιμισμένων, καταραμένων-εστέτ ποιητών, ανανεώνοντας το ενδιαφέρον για την ποίηση σε μια Αθήνα που στο μεγαλύτερο μέρος της υποφέρει.

Από την ανταπόκριση του κόσμου στα ποιητικά δρώμενα γίνεται φανερό πως υπάρχειανάγκη για τον επαναπροσδιορισμό μιας ουσιαστικής σχέσης με τον λόγο, τον λόγο ως ομιλία, ως λέξη, ως αιτία, ως σχέδιο, ως λύση – με όλες τις παλαιότερες και νεότερες ερμηνείες του. Φυσικά, σε εποχές κρίσης όπως η δική μας είναι ενδεχομένως ευκολότερο να αλλοιώνεται η έννοια της ποίησης, ξεπέφτοντας στις αξιώσεις μιας φθηνής «αγωνιστικής» ρητορικής. Όλα δείχνουν όμως πως ο ποιητικός λόγος, ο οποίος υπήρξε ανέκαθεν μια ξεχωριστή δυναμική στη χώρα μας, εξακολουθεί να κομίζει τα φάρμακά του, φάρμακα που, 150 χρόνια ακριβώς μετά τη γέννηση του Αλεξανδρινού ποιητή, αποδεικνύονται δραστικά ως προς το να «κάμνουνε – για λίγο – να μη νοιώθεται η πληγή».

Η χαρτογράφηση που ακολουθεί, «κλέβει» τον τίτλο της από τον κύκλο μηνιαίων ποιητικών συναντήσεων «Με τα λόγια (γίνεται)» που ολοκληρώνεται στην Αθήνα για δεύτερη χρονιά. Με συντονιστή τον Παναγιώτη Ιωαννίδη, η πρώτη συνάντηση οργανώθηκε πέρσι τον Δεκέμβριο στον πολυχώρο «Παραπέρα», οι επόμενες πέντε στο «104 Κέντρο λόγου & τέχνης» των εκδόσεων Καστανιώτη, ενώ φέτος ήδη πέντε εκδηλώσεις έχουν φιλοξενηθεί στην Ελληνοαμερικανική Ένωση και άλλη μία (27 Μαΐου) αναμένεται να παρουσιαστεί στον ίδιο χώρο. Στις εν λόγω εκδηλώσεις, οι αναγνώσεις ποιημάτων γίνονται είτε από τους ίδιους τους ποιητές είτε από τους μεταφραστές. Οι δύο βασικοί τύποι εκδηλώσεων είναι οι [1 + 1], όπου διαβάζουν δύο Έλληνες ποιητές διαφορετικών γενεών και [1 x 2], όπου η ξένη ποίηση ακούγεται στο πρωτότυπο, από κάποιον που η γλώσσα στην οποία γράφτηκε το ποίημα είναι η μητρική του, και στα ελληνικά, από τους μεταφραστές της. Ενδιάμεσα, συμβαίνουν βέβαια και άλλες, εορταστικού ή τιμητικού χαρακτήρα ποιητικές συναντήσεις, όπως εκείνη στις 14 Μαρτίου, λίγες ημέρες νωρίτερα από την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης (21 Μαρτίου), με την ανάγνωση 36 ποιημάτων και 2 επιστολών της Αμερικανίδας ποιήτριας Έμιλυ Ντίκινσον, από 16 ελληνόφωνους και 16 αγγλόφωνους αναγνώστες. Βλέπουμε λοιπόν μια πλούσια σειρά ποιητικών αναγνώσεων, όπου το παλιό συναντιέται δημιουργικά με το καινούριο, ανατρέποντας εύστοχα την πολυφορεμένη άποψη πως «με λόγια δεν γίνεται». Μάλιστα, ο μέσος όρος προσέλευσης στις τρεις τελευταίες συναντήσεις ξεπερνούσε τα 70 άτομα, αποδεικνύοντας περίτρανα πως στις μέρες μας είναι αρκετοί όσοι «παίρνουν από λόγια».

Αναμφίβολα, οι νεότερες γενιές συναντούν τις παλαιότερες και στις παρουσιάσεις υπό τον χαρακτηριστικό τίτλο «Ποιητές στη σκιά». Οι εκδηλώσεις, τις οποίες επιμελείται ο Γιώργος Μπλάνας, πραγματοποιούνται στο art bar «Ποιήματα & εγκλήματα» των εκδόσεων Γαβριηλίδης. Τα τελευταία δύο χρόνια, νέοι ποιητές επιλέγονται με κριτήριο την εκλεκτική συγγένεια με παλαιότερους ομοτέχνους τους ώστε να μιλήσουν προς τιμήν των τελευταίων. Οι αναγνώσεις των ποιημάτων γίνονται από Έλληνες ηθοποιούς. Μάλιστα, το 2012 εκδόθηκε ο τόμος με τις προηγηθείσες παρουσιάσεις των δέκα ποιητών (Άρη Αλεξάνδρου, Νίκου-Αλέξη Ασλάνογλου, Ελένης Βακαλό, Νικόλα Κάλα, Νίκου Καρούζου, Μιχάλη Κατσαρού, Τάσου Λειβαδίτη, Μίλτου Σαχτούρη, Γιάννη Σκαρίμπα, Μάτσης Χατζηλαζάρου) οι οποίοι, όπως αναφέρεται στο δελτίο τύπου, «είναι εκείνοι που δεν έχουν προφανή θέση στα δημόσια αφιερώματα και στις θεσπισμένες επετείους. 

Η επίσημη προβολή τους είναι μικρή, η προσφορά τους όμως στην ποίηση και στον πολιτισμό είναι ανυπολόγιστης αξίας». Η τελευταία εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 2013 και ήταν αφιερωμένη στον Ηλία Λάγιο. Εν προκειμένω, παρατηρούμε ίσως και μια προσπάθεια να αποδεσμευτεί το σημερινό κοινό της ποίησης από παλαιότερους τρόπους αξιολόγησης των ποιητών, από το καθεστώς των «μεγάλων ονομάτων», την ποίηση «μεγάλης πνοής και πορείας», τους «εθνικούς ποιητές», προκειμένου να γνωρίσουμε μια ποίηση συχνά παραγνωρισμένη που όμως αποδεικνύεται να απαντά στις σύγχρονές ανησυχίες μας. 

Ποιητικές συναντήσεις πραγματοποιούνται επίσης τους τελευταίους μήνες και στον κοινωνικό χώρο Nosotros, στο Σπίτι της Κύπρου, στο Polis Art Café, στον Ιανό, στη Στοά του Βιβλίου, στο βιβλιοπωλείο Λεμόνι, στο Ινστιτούτο Γκαίτε, στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, σε ποικίλους δημοτικούς και ιδιωτικούς χώρους αλλά και σε μεγάλα αμφιθέατρα, στο Μέγαρο Μουσικής ή στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση.

Ποίηση, κρίση και δημόσιος λόγος

Από την πλευρά της, η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος με τη συνεργασία του Κύκλου Ποιητών διοργάνωσε τον περασμένο Νοέμβριο την ημερίδα «Ποίηση και δημόσιος λόγος» με τη συμμετοχή ποιητών, στιχουργών και δημοσιογράφων. Εκεί τέθηκαν ερωτήματα όπως «Ποια η σχέση της ποίησης με τον δημόσιο λόγο;», «Πρέπει ο ποιητής να ασχολείται με τα κοινά;» και «Προσεγγίζει η ποίηση με άλλους τρόπους την κοινωνία πέρα από δημοσιεύσεις και εκδηλώσεις;». Λίγες ημέρες νωρίτερα είχε πραγματοποιηθεί στην Εθνική Βιβλιοθήκη η ημερίδα «Ποίηση και κρίση» με εξίσου μεγάλη συμμετοχή, ενώ τον Νοέμβριο του 2012 στον ίδιο χώρο παρουσιάστηκε και συζητήθηκε η θεματική «Ποίηση και εξουσία». Είναι χαρακτηριστικό ότι ο οικονομολόγος Γιάννης Βαρουφάκης σχολίασε στο Βήμα: «Από τη λογοτεχνία μπορούμε να εξάγουμε συμπεράσματα για την εξέλιξη του πιστωτικού συστήματος και των χρεών ανά τους αιώνες».

Έχει ενδιαφέρον ότι το «μη κερδοσκοπικό, μη επαγγελματικό σωματείο» Κύκλος Ποιητών που συναπαρτίζεται από τους ποιητές Αναστάση Βιστωνίτη, Γιώργο Μπλάνα και Ντίνο Σιώτη δημιουργήθηκε τον Μάρτιο του 2011. Ο Κύκλος επεξηγεί ήδη στο πρώτο καταστατικό του κείμενο πως πρόκειται για μια ανάγκη «να γίνει κάτι σε πρακτικό επίπεδο». Τουτέστιν, να δημιουργηθεί αρχείο ποιητών και ποιημάτων, δηλαδή φωνοθήκη και βιντεοθήκη, να λειτουργεί (όπως και συμβαίνει) σχετικός ιστότοπος διαδραστικού χαρακτήρα όπου ο επισκέπτης όχι μόνο θα δύναται να εντοπίζει ποιήματα αλλά επιπρόσθετα θα μπορεί να επικοινωνεί με τους ίδιους τους ποιητές. Επίσης, ο Κύκλος Ποιητών αξιώνει να ενδυναμωθούν οι σχέσεις των Ελλήνων ποιητών με τους ομοτέχνους τους απ’ όλον τον κόσμο, με τη βελτίωση του συστήματος διανομής των βιβλίων, με την κυκλοφορία δελτίου του Κύκλου γραμμένου στα ελληνικά και τα αγγλικά, με τη συνεργασία μεταφραστών, ζωγράφων και μουσικών. Το «μανιφέστο» του ολοκληρώνεται με την παρατήρηση ότι «η ποίηση που γράφεται σήμερα στη χώρα μας δεν υπολείπεται στο ελάχιστο, αν τη συγκρίνει κανείς με την ποίηση άλλων χωρών. Είναι καιρός στη χώρα των μουσών να δείξουμε ότι οι μούσες της ποίησης (η Ευτέρπη, η Θάλεια, η Μελπομένη, η Ερατώ και η Πολύμνια) εξακολουθούν να εμπνέουν όσους επέλεξαν να τις υπηρετήσουν. Και κυρίως: ότι δεν είναι λίγοι – και δεν είναι μόνοι». 

Prostibulo Poetico II: Ποίηση και performance

Πολλαπλασιάζονται με άλλα λόγια οι ιδιωτικές πρωτοβουλίες που αποπειρώνται να καλύψουν, μερικώς έστω, το αναμφισβήτητο κρατικό έλλειμμα στην υποστήριξη του ποιητικού βιβλίου. Πριν από λίγους μήνες ανακοινώθηκε, ενόψει της κρίσης και των ολοένα αυξανόμενων περικοπών, η παύση εργασιών του Ε.ΚΕ.ΒΙ. (Εθνικό Κέντρο Βιβλίου) μετά από 19 χρόνια παρεμβάσεων και δράσεων για το βιβλίο. Όμως, την ίδια ώρα κάποιοι ανήσυχοι φίλοι του ποιητικού λόγου πήραν τη (μία) σκυτάλη με καυστικό χιούμορ. Μια τέτοια περίπτωση υπήρξε η διαδραστική ποιητική περφόρμανς «Διαταραγμένες σχέσεις: Prostibulo Poetico ΙΙ» που πραγματοποιήθηκε στο αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο «Εμπρός», στο πλαίσιο του πλούσιου δεκαήμερου προγράμματος εκδηλώσεων με κεντρικό ερώτημα «Πού είμαστε τώρα;» και αφορμή τους δεκατέσσερις μήνες από την ενεργοποίηση του ιστορικού αυτού θεάτρου. Στην εν λόγω συνάντηση, οι επισκέπτες συμμετείχαν ενεργά σε έναν «οίκο στενών ποιητικών υπηρεσιών» που φιλοξενήθηκε στον πρώτο όροφο, στα καμαρίνια του θεάτρου, όπου εικαστικοί διαμόρφωσαν ευφάνταστα τον χώρο ώστε να προσομοιάζει σε έναν φουτουριστικό, άκρως ατμοσφαιρικό οίκο (καλλιτεχνικής) ανοχής. Εκεί, έντεκα ποιητικές περσόνες-περφόρμερ, με τη συνοδεία ζωντανής μουσικής και την υποβοήθηση «ποιητικών» νταβατζήδων και τσατσάδων, πρόσφεραν απαγγελίες ποιημάτων στον πολύ και λαίμαργο κόσμο που ανέβηκε πρόθυμα τα σκαλοπάτια του «Εμπρός». Η ιδέα για το Prostibulo Poetico ταξίδεψε από την Αμερική στη Βαρκελώνη και φιλοξενήθηκε για πρώτη φορά, για δυο νύχτες τον Μάρτιο του 2011, στο φιλοσοφικό καφέ «Dasein» με τη συμμετοχή Ελλήνων και ξένων ποιητών-περφόρμερ και υπό τη διοργάνωση της ομάδας Poetry Now. Και οι δύο συναντήσεις στέφθηκαν με επιτυχία, όπως ομολογούν οι συμμετέχοντες ποιητές και ποιήτριες και το, αναρτημένο στο διαδίκτυο, φωτογραφικό υλικό που επιβεβαιώνει την πραγματικά πολύ μεγάλη προσέλευση. 

Αυτοοργανωμένα λογοτεχνικά πειράματα

Επιμένοντας στους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, τη στιγμή που σε γνωστούς εκδοτικούς οίκους συχνά πυκνά προκηρύσσονται ποικίλα εργαστήρια δημιουργικής γραφής, με καθόλου ευκαταφρόνητο κόστος, την ευθύνη των οποίων αναλαμβάνουν ως επί το πλείστον αναγνωρισμένοι συγγραφείς, αντίθετα στον κοινωνικό χώρο Nosotros (Εξάρχεια), στον «Μπερντέ» στα Ιλίσια, στη Βίλα Ζωγράφου και όχι μόνο, λειτουργούν κάποιες ημέρες της εβδομάδας μικρές ομάδες που αγαπούν την ποίηση, την πεζογραφία, τη γραφή, και πειραματίζονται μαζί τους και μεταξύ τους, έξω από το πλαίσιο της εμπορευματοποιημένης λογοτεχνίας, με την απαιτούμενη ελαφράδα και χωρίς οικονομική επιβάρυνση.

Δωρεάν εργαστήρια γραφής

Αλλά και σε επισημότερους φορείς ευτυχώς δεν απουσιάζει πάντοτε η ανάλογη δραστηριοποίηση και προσφορά. Το Βρετανικό Συμβούλιο οργάνωσε φέτος ομάδα γραφής για την ποίηση με δωρεάν συμμετοχή, η οποία λειτουργεί στην ελληνική γλώσσα, αναμένεται να παρακολουθήσει (μέσω skype) και παραδόσεις στα αγγλικά, από καταξιωμένη ομάδα Άγγλων ποιητών-καθηγητών δημιουργικής γραφής, και το διασκεδάζει τόσο ώστε σκοπεύει να επεκτείνει τις εργασίες της και στο επόμενο έτος. Φυσικά, δεν θα ήταν δυνατό να λείπει από τούτον τον χάρτη η αναφορά στην πολυετή προσφορά του Ιδρύματος Τάκη Σινόπουλου που συστάθηκε το 1995. Εδώ και πάνω από πέντε χρόνια, λειτουργούν στο πρώην (προσφυγικό) οίκημα του γνωστού Έλληνα ποιητή, γιατρού και ζωγράφου διετές εργαστήρι ποίησης για νέους σπουδαστές, πρόγραμμα ετήσιων εκδηλώσεων με άξονα τη νεωτερική ποίηση και βέβαια σπουδαστήριο νεοελληνικής ποίησης στο οποίο οι ερευνητές έχουν τη δυνατότητα να καταφεύγουν για τις μελέτες τους, αξιοποιώντας την, κυριολεκτικά μοναδική, ποιητική βιβλιοθήκη του χώρου. Αναμένεται προσεχώς να δραστηριοποιηθεί και η λέσχη αποφοίτων του Ιδρύματος που μεταξύ άλλων θα οργανώσει ομάδα ανάγνωσης και τρίμηνα εκπαιδευτικά προγράμματα για την ποίηση, απευθυνόμενα στους κατοίκους Περισσού και Νέας Ιωνίας.

Στιχοπλοκίες στις γειτονιές

Αυτές οι πρωτοβουλίες, που ξεφεύγουν από τα όρια του κέντρου της Αθήνας και γνωρίζουν ιδιαίτερη άνθηση ιδίως από το 2008 και μετά, είναι ιδιαίτερα σημαντικές, αφού επιτρέπουν στην κάθε αθηναϊκή γειτονιά να αναδείξει τον χαρακτήρα και να καλύψει τις δικές της ανάγκες και όσον αφορά τη λογοτεχνία, χωρίς να εξαρτάται αποκλειστικά από τις δράσεις που πραγματοποιούνται στη λεγόμενη «καρδιά της πόλης». Όπως βλέπουμε, πολλοί διαφορετικοί πυρήνες προκύπτουν και ενδυναμώνονται, συμβάλλοντας καθοριστικά σε μια πραγματική, συνολικότερη ενθάρρυνση της καλλιέργειας της ποιητικής παιδείας και της δημιουργικότητας, χωρίς βέβαια να λησμονούμε τους επιμέρους προβληματισμούς που θα μπορούσαν να τεθούν για κάθε δραστηριότητα ξεχωριστά. 

Κοινωνικός προβληματισμός· η περίπτωση του Τεφλόν

Είναι αλήθεια πως οι ποιητικές δράσεις συχνά προ(σ)καλούν με σύγχρονους κοινωνικούς προβληματισμούς: τούτον τον Μάρτιο στο Ινστιτούτο Θερβάντες πραγματοποιήθηκε το 3o Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης «Γυναικεία κραυγή», το οποίο εκτυλίσσεται ταυτόχρονα σε 30 χώρες παγκοσμίως με θέμα τη βία κατά των γυναικών. Ανάλογοι προβληματισμοί αποτυπώνονται συχνά και στα έντυπα περιοδικά, με τρανό παράδειγμα το ποιητικό σκεύος Τεφλόν που κυκλοφορεί δωρεάν από το 2008. Έχοντας παρουσιάσει σε προηγούμενα τεύχη του την ποίηση των Αβοριγίνων, την έμμηνο ροή ως θεματική στην ιστορία της λογοτεχνίας, την ποιητική παραγωγή των αφρικάανς, τη σχέση ραπ και ποιητικού λόγου, την έννοια του poetry slam, στο όγδοο τεύχος τους (Χειμώνας-Άνοιξη 2013), οι Τεφλόνιοι καταπιάνονται, μεταξύ άλλων, με την αμερικανόφωνη αραβική ποίηση, και όλα αυτά σε πρώτη πανελλήνια μετάδοση. Χωρίς να σημαίνει επ’ ουδενί πως οφείλουμε να ταυτίσουμε την ποίηση με κάποιου είδους κοινωνική προπαγάνδα, είναι οπωσδήποτε σημαντικό πως, όχι σπάνια, οι νέοι άνθρωποι που μελετούν τον ποιητικό λόγο τον αφομοιώνουν στην παγκόσμια διάστασή του, επιχειρώντας να προσεγγίσουν πρωτότυπα, πλην όμως διαχρονικά, θέματα, προσπαθώντας να αποβάλουν τη σοβαροφάνεια που κληροδότησαν προηγούμενες γενιές, επιδιώκοντας όμως τη σοβαρότητα κατά τη μελέτη των κειμένων. 

Έντυπος και ηλεκτρονικός λόγος περί ποίησης

Δεν είναι λίγα ούτε τα έντυπα ούτε τα ηλεκτρονικά αθηναϊκά περιοδικά που θέλουν να θεραπεύουν τον ποιητικό λόγο: η Ποιητική γιόρτασε προ δύο μηνών τα πέντε χρόνια κυκλοφορίας της από τις εκδόσεις Πατάκη. Κατά τα τελευταία τέσσερα χρόνια, το όμορφο ιστολόγιο «Ιστορίες μπονζάι», γνήσιο τέκνο του περιοδικού Πλανόδιον, μας εξοικειώνει με το υπέρμικρο διήγημα, όπου συχνά ο ποιητικός λόγος συναντά την ελάχιστη πεζογραφική φόρμα. Αξιοσημείωτη είναι η προσπάθεια των συντελεστών του ιστολογίου «Νέοι ήχοι στο παμπάλαιο νερό», να επιχειρήσουν «μια ανθολογία της σύγχρονης ελληνικής ποίησης σε αυστηρές μορφές», σταχυολογώντας ποιήματα από τις περιόδους 1981-2010 και 1931-1980. Εντύπωση προκαλεί και το νεανικό, εβδομαδιαίο ηλεκτρονικό περιοδικό Λύκος, που πρόσφατα έκλεισε τα τριάντα του τεύχη συνδυάζοντας τη λογοτεχνία με τη φωτογραφία, τον κινηματογράφο, τη γραφιστική, τη μουσική και το κόμικ.

Αλλά και οι εκδόσεις (παρά τη ζοφερή εικόνα ως προς την κερδοφορία των εκδοτικών επιχειρήσεων, τα παράπονα των συγγραφέων που πληθαίνουν σχετικά με την αυτοχρηματοδότηση των εκδόσεών τους, και την πολυσυζητημένη αντιεμπορικότητα των ποιητικών συλλογών) δείχνουν κάποτε ειδικό ενδιαφέρον για την προώθηση του ποιητικού λόγου.

Βραβεία με νόημα

Ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης πως το 2010 το Κρατικό Βραβείο δοκιμίου-κριτικής δόθηκε στον ποιητή Χρίστο Ρουμελιωτάκη για το βιβλίο του Ασκήσεις αυτογνωσίας(Τυπωθήτω, 2008) και όχι σε κάποιον δόκιμο συγγραφέα από τον χώρο της επιστήμης με τη στενή έννοια. Επίσης, Κρατικό Βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα έλαβαν, τη δεύτερη χρονιά της θέσπισής του, εξ ημισείας οι δύο ποιητές Θωμάς Ιωάννου και Θωμάς Τσαλαπάτης για τις συλλογές τους Ιπποκράτους 15 (Σαιξπηρικόν, 2011) και Το ξημέρωμα είναι σφαγή κύριε Κρακ (Εκάτη, 2011) αντιστοίχως. Ανεξάρτητα από το αν εγκρίνει κανείς ή όχι τα βραβεία και τους βραβευμένους, έχει ενδιαφέρον η παρακολούθηση της, ευκαιριακής ή λιγότερο ευκαιριακής, συγκρότησης των κριτηρίων όπως αυτά σήμερα διαμορφώνονται. 

Στίχοι στο ραδιόφωνο, στίχοι και στο θέατρο 

Πάντως, και το ραδιόφωνο όπως επίσης και το θέατρο δεν μένουν αμέτοχα αναφορικά με τις ποιητικές δράσεις. Πρόσφατα, ξεκίνησε η εκπομπή «Σκάσε αηδόνι» της Μαρίας Γιαγιάννου που μεταδίδεται κάθε Τετάρτη βράδυ (22.00-24.00) από τον διαδικτυακό ραδιοφωνικό σταθμό του ηλεκτρονικού περιοδικού Βακχικόν και περιλαμβάνει «βιβλίο, έκθεση, θέατρο, σινεμά, ποίηση και μουζικούλες». Επιπλέον, μια παράσταση που ερέθισε τον αναστοχασμό μας σχετικά με τις γυναικείες φωνές στη νεοελληνική ποίηση του 20ού αιώνα, παρουσιάστηκε από τις 12 μέχρι τις 29 Ιανουαρίου 2013 από τη θεατρική ομάδα Amour Amour, με θέμα την ποίηση και τη ζωή τής, ελάχιστα γνωστής στο ευρύ κοινό, «ποιήτριας του μοντερνισμού» Μάτσης Χατζηλαζάρου. Αλλά και το εργαστήρι δραματοποιημένης ποίησης στο ιλισιώτικο στέκι «Μπερντές» ετοιμάζει παράσταση-έκπληξη για δεύτερη συνεχή χρονιά μετά την περσινή επιτυχία, συνδυάζοντας τον θεατρικό αυτοσχεδιασμό επί των στίχων με τη δραματοθεραπεία. 

Ενδιαφέρουσα ποικιλομορφία

Προσπαθήσαμε, λοιπόν, να δώσουμε μια εικόνα για το σύγχρονο «παιχνίδι με τις λέξεις» στην Αθήνα, πιστεύοντας βαθιά πως «με τα λόγια γίνεται», και πως «ακόμα και μία μόνο λέξη μπορεί να αλλάξει τη ζωή ενός ανθρώπου». Είναι απαραίτητο να σημειωθεί πως η συντριπτική πλειονότητα των ποιητικών δράσεων προσφέρει τις υπηρεσίες της εντελώς δωρεάν. Όπως είδαμε, οι εκδηλώσεις απευθύνονται σε πολλά διαφορετικά ακροατήρια, από τις αναγνωρισμένες και αναγνωρίσιμες ποιητικές φωνές του Μεγάρου Μουσικής μέχρι την αυτοοργανωμένη και συνήθως πιο αυθόρμητη έκφραση σε στέκια και αυτοσχέδια εργαστήρια. Σε κάθε περίπτωση, το φέισμπουκ και εν γένει το διαδίκτυο αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του έργου, δίνοντας επιπλέον υποσχέσεις για ποίηση εκτός εσωτερικής κατανάλωσης, αφού δίχως την ιντερνετική προώθηση θα αρκούμασταν στις παλιότερες μεθόδους των ταχυδρομείων, των τηλεφωνημάτων και των αφισοκολλήσεων, προσδοκώντας και το ανάλογο αποτέλεσμα αναφορικά με τη (μειωμένη και προβλέψιμη) προσέλευση κοινού.

Δείτε:

Ο Γιώργος Μπλάνας, διοργανωτής του κύκλου εκδηλώσεων «Ποιητές στη Σκιά», παρουσιάζει την ποιήτρια Μάτση Χατζηλαζάρου.

Η Αλεξάνδρα Πλαστήρα διαβάζει ποιήμά της σε εκδήλωση του περιοδικού «ΕΝΤΕΥΚΤΗΡΙΟ».

Παυλίνα Μάρβιν

Η Παυλίνα Μάρβιν γεννήθηκε στην Αθήνα το 1987, μεγάλωσε όμως στην Ερμούπολη της Σύρου. Σπούδασε ιστορία, και συνεχίζει. Μελέτησε ποίηση στο διετές εργαστήρι του Ιδρύματος Τάκη Σινόπουλου, κι από τότε δεν σταμάτησε ποτέ. Υπήρξε συνεκδότρια του περιοδικού Τεφλόν. 

Κείμενά της δημοσιεύονται σε έντυπα και διαδικτυακά περιοδικά.