27.9.13

Άκης Δήμου: Δέκα σημεία σε έναν άδειο ορίζοντα

πηγή: http://www.parallaximag.gr




ΕΝΑ
Αντιγράφω από ένα κείμενο του Μάνου Χατζιδάκι, δημοσιευμένο το 1993, λίγο πριν το θάνατό του:«Βιώνουμε μέρα με τη μέρα περισσότερο το τμήμα του εαυτού μας που ή φοβάται ή δεν σκέφτεται, επιδιώκοντας όσο γίνεται περισσότερα οφέλη. Ώσπου να βρεθεί ο κατάλληλος «αρχηγός» που θα ηγηθεί αυτό το κατάπτυστο περιεχόμενό μας. Και τότε θα ‘ναι αργά για ν’ αντιδράσουμε. Ο νεοναζισμός είμαστε εσείς κι εμείς – όπως στη γνωστή παράσταση του Πιραντέλο. Είμαστε εσείς, εμείς και τα παιδιά μας. Δεχόμαστε να ‘μαστε απάνθρωποι μπρος στους φορείς του AIDS, από άγνοια αλλά και τόσο «ανθρώπινοι» και συγκαταβατικοί μπροστά στα ανθρωποειδή ερπετά του φασισμού, πάλι από άγνοια, αλλά κι από φόβο κι από συνήθεια.»
ΔΥΟ
Στη θέση της φωτογραφίας του προφίλ που διατηρεί στο facebook ο Γιώργος Ρουπακιάς  (με το όνομα Giwrgos RpK), εικονίζεται ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Στη μεγαλύτερη φωτογραφία (ένας φίλος μου είπε ότι τη λένε «φωτογραφία εξωφύλλου»),  ένας ρασοφόρος ανεμίζει μια ελληνική σημαία με φόντο έναν ουρανό που διασχίζεται από ένα μαχητικό αεροσκάφος. Στο άλμπουμ του μπορείς να δεις κι άλλες φωτογραφίες: ένα όπλο με την επιγραφή «Μολών Λαβέ», τον Ηλία Κασιδιάρη (κι από κάτω η λεζάντα «Αίμα και Τιμή Ηλία»), ενσταντανέ από εκδηλώσεις της Χρυσής Αυγής, την αφίσα της συγκέντρωσης διαμαρτυρίας του κόμματος «ενάντια στην εγκληματικότητα κατά των Ελλήνων»… Ο Ρουπακιάς - 45 χρονών, γεννημένος στην Αθήνα, από γονείς μετανάστες στη Γερμανία, έγγαμος και πατέρας ενός γιου και μιας κόρης - παλιότερα είχε δουλέψει σαν οδηγός βυτιοφόρου σε εταιρία πετρελαιοειδών και, ακόμα πιο παλιά, σε ιχθυοπωλεία που έχουν συγγενείς του στην ιχθυόσκαλα Κερατσινίου. Μετά, δεν δούλευε πουθενά. Στη θέση του επαγγέλματος στο προφίλ του δηλώνει εθνικιστής. Πληροφορίες λένε ότι πληρωνόταν για τις υπηρεσίες του στο Κόμμα.
ΤΡΙΑ
Στη διάρκεια συνέντευξής του στην τηλεόραση του ΣΚΑΙ την Τρίτη 13/2/2013, ο Ανδρέας Λοβέρδος – πρώην ΠΑΣΟΚ, πρώην Υπουργός, νυν αρχηγός κόμματος με το όνομα  « Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα», συγγραφέας του βιβλίου «Θέσεις για τη Νέα Ελληνική Ανόρθωση» - χαρακτήρισε την Χρυσή Αυγή «το πρώτο κίνημα που γεννιέται αυθεντικά μετά την Μεταπολίτευση». Είπε επίσης, ότι «βγάζοντας τα γενικά πολιτικά τους προτάγματα, η Χρυσή Αυγή μοιάζει με την υπόλοιπη αντιπολίτευση, λέει ό,τι λέει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Πάνω σε μεγάλα προβλήματα, όπως το μεταναστευτικό, το παρεμπόριο και η έλλειψη ασφάλειας και αστυνόμευσης κάνει ακτιβισμό η ελληνική Χεζμπολάχ και παράγει εμπιστοσύνη και απολαμβάνει ποσοστά. Αυτό γιατί να το καταγγείλει κανείς;» Στα ξεφωνητά που σήκωσαν οι παραπάνω δηλώσεις, ο ίδιος απάντησε τσαντισμένος: «Σε ό,τι με αφορά προσωπικά, μαθήματα δημοκρατίας δεν δέχομαι από κανέναν. Πέρασα τις εξετάσεις μου στην κατάληψη του Πολυτεχνείου στη Θεσσαλονίκη, στις 16-17 Νοεμβρίου του 1973.» Με τι βαθμό απέφυγε να πει (μάλλον από σεμνότητα). Τις προάλλες, ο Ανδρέας Λοβέρδος –που δεν έχω καταλάβει τι και ποιους ακριβώς εκπροσωπεί- συναντήθηκε με τον Φώτη Κουβέλη και, σύμφωνα, με τα πολιτικά ρεπορτάζ, συμφώνησαν να συμπορευτούν προς την κατεύθυνση της άμεσης συγκρότησης του χώρου του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, ενός τρίτου πολιτικού πόλου, μ’ άλλα λόγια, ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ.

ΤΕΣΣΕΡΑ
Από την επιφυλλίδα του Δ. Ν. Μαρωνίτη, στο «Βήμα» της 22ας Σεπτεμβρίου: «Μήπως, μιλώντας για την κεντροαριστερά στις μέρες μας, μιλάμε για ένα φάντασμα; ένα όνομα που δεν φαίνεται να έχει πια (αν είχε ποτέ) πραγματικό (πολιτικό, οικονομικό και πολιτισμικό) αντίκρισμα, μήτε κεντρώο, μήτε αριστερό; Για να το πω αλλιώς: Αν υπάρχει έλλειμμα πολιτικής γραμμής και ουσίας τόσο στον κεντρώο όσο και στον αριστερό χώρο, αν το κομματικό Κέντρο (παροπλισμένο προς το παρόν) επωνύμως μόνο σοσιαλίζει, αν η κομματική Αριστερά (τριχοτομημένη πια) αριστερίζει τριπλώς, είτε ξεφωνίζοντας είτε ψελλίζοντας, μήπως τότε, με τους όρους αυτούς, προτείνεται η κεντροαριστερή συνουσία στο κενό;»
ΠΕΝΤΕ
Τη μέρα της κηδείας του Παύλου Φύσσα, στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, η Γιάννα Αγγελοπούλου, παρουσίασε την ελληνική έκδοση του αυτοβιογραφικού, διδακτικού της πονήματος που φέρει τον μινιμαλιστικό τίτλο «Γιάννα». Η συγγραφέας μίλησε, διαβάζω, «σε ένα ιδιαίτερα πυκνό και θερμό, στην πλειοψηφία του γυναικείο, κοινό», ανάμεσα στο οποίο - συμπληρώνω, έχοντας δει και τις σχετικές φωτογραφίες που τραβήχτηκαν και μοιράστηκαν αφειδώς, για ν’ ανοίξει λίγο η καρδιά μας - μπορείς να διακρίνεις πολλές «επώνυμες», αν και άνευ συγκεκριμένης ιδιότητας, κυρίες της πόλης μας, που έσπευσαν να μοιραστούν με την τιμώμενη συγγραφέα τα αποστάγματα της σοφίας της  και να ανταλλάξουν μετά, στο κοκτέιλ πάρτι που ακολούθησε, θαυμαστικά χαμόγελα και διευθύνσεις πλαστικών χειρουργών. Την εκθαμβωτική αυτή φθινοπωρινή βραδιά – ορόσημο για τον πολιτισμό της ταλαίπωρης πόλης μας,  διοργάνωσε το μηνιαίο life style γυναικείο περιοδικό “Close Up”. Κεντρικός ομιλητής στην εκδήλωση, ο δήμαρχος της πόλης, κ. Γιάννης Μπουτάρης.
ΕΞΙ
Αντιγράφω και πάλι, αυτή τη φορά από παλιότερη συνέντευξη του Βασίλη Παπαβασιλείου στην Έφη Μαρίνου:  «Ο άνθρωπος πρέπει να διαμορφώνει έναν εσωτερικό τόπο, ένα “αλωνάκι” με το οποίο θα έχει αλισβερίσι. Δεν είμαστε η δουλειά μας με όποιο εισόδημα, αλλά αυτό που μας προσπορίζει λόγο ύπαρξης. Ο άνθρωπος είναι πάντα μεγαλύτερος από το έργο που παράγει. Να μην είμαστε φροντιστηριακής νοημοσύνης, να αγαπάμε τις ερωτήσεις, να προσερχόμαστε στην απορία χωρίς τρόμο, να μπορούμε να αξιολογούμε πιο σοβαρά τα ερωτήματα παρά τις έτοιμες απαντήσεις των πάσης φύσεως λυσσάρηδων. Αυτό μας κρατά μ’ έναν τρόπο».
ΕΠΤΑ
Την περασμένη Κυριακή, η εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», πιστή στο ραντεβού της με την ενημέρωσή μας, τη χυδαιότητα και την ασέβεια απέναντι στο νεκρό, κυκλοφόρησε με πρωτοσέλιδη μια φωτογραφία του Παύλου Φύσσα την ώρα που ξεψυχάει στην αγκαλιά της συντρόφου του. Οι αναγνώστες της προσήλθαν κοπαδιαστά στους πάγκους και την αγόρασαν με γλαρωμένα μάτια. Την άλλη μέρα, ψαλίδισαν προσεκτικά τα κουπόνια του σούπερ μάρκετ, που γενναιόδωρα προσφέρει η εφημερίδα, στέλνοντας το υπόλοιπο φύλλο (στην καλύτερη περίπτωση) στην ανακύκλωση. Ας σημειωθεί ότι, εκτός των κουπονιών, σε μια κίνηση άκρως υπαινικτική αλλά και εξόχως αυτοσαρκαστική, αυτή την εβδομάδα, η δημοφιλής εφημερίδα διένειμε και την ταινία «Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους.»
ΟΚΤΩ
«Ο νεοναζισμός δεν είναι θεωρία, σκέψη και αναρχία. Είναι μια παράσταση. Εσείς κι εμείς. Και πρωταγωνιστεί ο Θάνατος.» Ο Μάνος Χατζιδάκις τότε. Για τώρα.
ΕΝΝΕΑ
Σε εκτενές άρθρο του στο τεύχος της 6ης Σεπτεμβρίου, το περιοδικό Newsweek αναφέρεται στους μετανάστες στην «σκληρά αφιλόξενη» Ελλάδα με αφορμή τους 1700 περίπου μετανάστες που «φιλοξενούνται» στο στρατόπεδο της Αμυγδαλέζας, ένα «αλά Γκουαντάναμο» στρατόπεδο, μακριά από την πόλη, μια «άσχημη θάλασσα τσιμέντου, που όμως το βράδυ με τα φώτα μετατρέπεται σε κάτι αόριστα όμορφο».  Ξεκινώντας με την τραγική ιστορία του Shehzad Luqman που δολοφονήθηκε βάναυσα στις 17 Ιανουαρίου στα Πετράλωνα από «νεοναζί δράστες», το άρθρο μιλάει για την ανεργία που έχει φτάσει στο 30% και που έχει τροφοδοτήσει την οργή στους δρόμους και την ξενοφοβία που οδηγεί σε εγκλήματα μίσους. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, σημειώνει το περιοδικό, περίπου 700.000 νόμιμοι μετανάστες αποτελούν το 6,5 τοις εκατό του πληθυσμού στην Ελλάδα. Το μέγεθος της πακιστανικής κοινότητας, μία από τις μεγαλύτερες, εκτιμάται ότι είναι περίπου 80.000. Μόνο 30.000 από αυτούς είναι νόμιμα στην Ελλάδα. Και συνεχίζει κάνοντας λόγο παρακάτω για ολιγωρία της αστυνομίας και για διασύνδεση της με εξτρεμιστικές οργανώσεις, επισημαίνοντας παράλληλα ότι «τα ΜΜΕ, σε μια προσπάθεια να μετατοπίσουν την προσοχή μακριά από  την οικονομική δυσπραγία της χώρας και τη συνεχή αύξηση των φόρων συχνά παπαγαλίζουν την ακροδεξιά ατζέντα. Αλλά και η κυβέρνηση προσπαθεί να δείξει τους μετανάστες ως συνυπεύθυνους για την κρίση και την υψηλή ανεργία, για να καλοπιάσει τους ψηφοφόρους. Έτσι δίνει στους εξτρεμιστές μεγαλύτερη βαρύτητα.»
ΔΕΚΑ
Ξανά ο Βασίλης Παπαβασιλείου: «Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες, όσο αντέχεις, πρέπει να θυμίζεις ότι μια φορά δίνεται η ζωή. Κοιτάζω προς τα έξω, βλέπω όλα αυτά που στοιχειοθετούν λόγους άρνησης του κόσμου. Αλλά η ζωή είναι μία, πρέπει να τη ζήσω.(…) Κανείς δεν αναβάλλει τη ζωή του μέχρι ο κόσμος να γίνει δίκαιος. Αυτή την αντίφαση ζούμε: τη σκληρότητα του κόσμου και τη μοναδικότητα της ζωής.»  Κι αλλιώς, με τα λόγια του Χρήστου Βακαλόπουλου: «Το καλύτερο πράγμα που θα μπορούσε να μας συμβεί είναι αυτό που μας συμβαίνει κάθε στιγμή, γιατί οτιδήποτε άλλο δεν υπάρχει καν.»

Δεν υπάρχουν σχόλια: