ΜΕ ΚΟΝΤΕΣ ΦΟΥΣΤΕΣ
Στο δάσος της Χάγκα
η Σου δεν πήγε
ούτε κι έγώ
Έμεινε το πάθος για τις λίμνες
Τώρα ξυπνάμε ακόμα πιο νωρίς
Ο προϊστάμενος είπε αργείτε
Είμαστε μικρές λέμε
Συχωρέστε μας
ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ
Σύννεφα πάνω από πύργο
Στά στενά παράθυρα τά παιδιά
Αστεία πρόσωπα όμως κλαμένα
Όποιος περνάει τα βλέπει
Άλλος φοβάται άλλος ελπίζει
πως είναι απλώς μια ανάμνηση
Η ΒΟΛΤΑ ΤΟΥ ΜΩΡΟΥ
Έξώ απ' το κοιμητήρι
βγάλαμε
τα παπούτσια μας
και ξαπλώσαμε στο χορτάρι
Το αεράκι μπαινόβγαινε στα δάχτυλα
Το αμαξάκι γέμισε πλατανόφυλλα
Πως θα ’ναι έδώ το βράδυ
Ψυχές θα τριγυρίζουν
Κάποιος
θα πίνει την μπύρα του ατρόμητος
[αναδημοσίευση από το περιοδικό Εντευκτήριο, τεύχος 56, 2002]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου