του Νίκου Αδάμ Βουδούρη
πηγή: ο "τοίχος¨του Διαμαντή Αξιώτη στο Facebook
Ο Χαμντνάν έφτασε εκεί με ένα φορτηγό που έπαιρνε τα καρπούζια.
Δούλεψε όλο το καλοκαίρι στα ποτιστικά, και σαν χειμώνιασε τον κράτησαν και για τα θερμοκήπια. Έμαθε και έλεγε καλημέρα, καληνύχτα.. Το Χαμντνάν τους ήταν δύσκολο και έλεγαν ο αράπης ή ο κουτσαράπης γιατί κούτσαινε κιόλας.
Το Δεκέμβρη ο Χαμντνάν έσερνε το κουτσό του πόδι κι έσπρωχνε τις μυλόπετρες στα ελαιοτριβεία. Ξεθεωνόταν, και το βράδυ στο μαγαζί που τον κερνάγανε γκαζόζα την έπινε με μιας, έκλεινε τα μάτια, έγερνε λίγο το κεφάλι και έλεγε καληνύχτα κι όλοι τους χαμογελούσαν.
Τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά του δώσανε γλυκά και ρούχα και ο Χαμντνάν άκουσε τις γιορτές.
Των Φώτων τους είδε παρέες-παρέες να κατηφορίζουν για το λιμάνι. Κατηφόρισε κι εκείνος μαζί τους και στριμώχτηκε στην προκυμαία. Στεκόταν μπροστά-μπροστά και κοίταζε τον παπά με τα χρυσά του άμφια. Τον σπρώχνανε και τον σκουντάγανε κι ο καημένος ο Χμντνάν γελούσε που τον άγγιζαν.
Όταν είπε ο παπάς "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε" και πέταξε το σταυρό, κάτι παιδιά γυμνά βούτηξαν στη θάλασσα παρασύροντας και το σαστισμένο το Χαμντνάν,
και κείνος κολύμπησε με άγριο καθήκον....
Κράταγε το σταυρό με το να χέρι έξω απ’ το νερό και με τα’ άλλο έσπρωχνε προς την προκυμαία. Ήταν σα να ήρθε η προκυμαία κοντά του...
Στάθηκε ορθός. Σήκωσε το σταυρό ψηλά και τα μάτια ψηλότερα. Τα ρούχα του στάζανε και φτιάχνανε τη σιωπή των άλλων και μια λιμνούλα γύρω από τα πόδια του.
Ο παπάς τον πλησίασε πολύ, πάτησε τη λιμνούλα και τα άμφια άγγιζαν τα βρεμένα ρούχα.
Έβαλε το να χέρι στον ώμο του Χαμντνάν και με το άλλο του πήρε το σταυρό και του είπε : "Βασίλης" κι ο Χαμντνάν γέλασε και τα δόντια του φέξανε.
[Γράφτηκε, εικοσιπέντε χρόνια πριν, για το τεύχος 5 του περιοδικού ΚΟΝΤΡΟΣΟΛ ΣΤΟ ΧΑΟΣ]
πηγή: ο "τοίχος¨του Διαμαντή Αξιώτη στο Facebook
Στη μνήμη του Α.Μ.
Ο Χαμντνάν έφτασε εκεί με ένα φορτηγό που έπαιρνε τα καρπούζια.
Δούλεψε όλο το καλοκαίρι στα ποτιστικά, και σαν χειμώνιασε τον κράτησαν και για τα θερμοκήπια. Έμαθε και έλεγε καλημέρα, καληνύχτα.. Το Χαμντνάν τους ήταν δύσκολο και έλεγαν ο αράπης ή ο κουτσαράπης γιατί κούτσαινε κιόλας.
Το Δεκέμβρη ο Χαμντνάν έσερνε το κουτσό του πόδι κι έσπρωχνε τις μυλόπετρες στα ελαιοτριβεία. Ξεθεωνόταν, και το βράδυ στο μαγαζί που τον κερνάγανε γκαζόζα την έπινε με μιας, έκλεινε τα μάτια, έγερνε λίγο το κεφάλι και έλεγε καληνύχτα κι όλοι τους χαμογελούσαν.
Τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά του δώσανε γλυκά και ρούχα και ο Χαμντνάν άκουσε τις γιορτές.
Των Φώτων τους είδε παρέες-παρέες να κατηφορίζουν για το λιμάνι. Κατηφόρισε κι εκείνος μαζί τους και στριμώχτηκε στην προκυμαία. Στεκόταν μπροστά-μπροστά και κοίταζε τον παπά με τα χρυσά του άμφια. Τον σπρώχνανε και τον σκουντάγανε κι ο καημένος ο Χμντνάν γελούσε που τον άγγιζαν.
Όταν είπε ο παπάς "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε" και πέταξε το σταυρό, κάτι παιδιά γυμνά βούτηξαν στη θάλασσα παρασύροντας και το σαστισμένο το Χαμντνάν,
και κείνος κολύμπησε με άγριο καθήκον....
Κράταγε το σταυρό με το να χέρι έξω απ’ το νερό και με τα’ άλλο έσπρωχνε προς την προκυμαία. Ήταν σα να ήρθε η προκυμαία κοντά του...
Στάθηκε ορθός. Σήκωσε το σταυρό ψηλά και τα μάτια ψηλότερα. Τα ρούχα του στάζανε και φτιάχνανε τη σιωπή των άλλων και μια λιμνούλα γύρω από τα πόδια του.
Ο παπάς τον πλησίασε πολύ, πάτησε τη λιμνούλα και τα άμφια άγγιζαν τα βρεμένα ρούχα.
Έβαλε το να χέρι στον ώμο του Χαμντνάν και με το άλλο του πήρε το σταυρό και του είπε : "Βασίλης" κι ο Χαμντνάν γέλασε και τα δόντια του φέξανε.
[Γράφτηκε, εικοσιπέντε χρόνια πριν, για το τεύχος 5 του περιοδικού ΚΟΝΤΡΟΣΟΛ ΣΤΟ ΧΑΟΣ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου