πηγή: ο "τοίχος" του Αντώνη Μποσκοΐτη (Antonis Bosko) στο Facebook:
Πηγαίνοντας προς το μετρό Αγ. Ιωάννης με προορισμό το σταθμό Λαρίσης επί της Υμηττού στο Παγκράτι βλέπω μαζεμένους μπάτσους. Πλησιάζω και στο κέντρο έχουν έναν νεαρό Πακιστανό. Κάθεται οκλαδόν στο οδόστρωμα με τα χέρια δεμένα πισθάγκωνα και κλαίει. Δίπλα του μια σακούλα με λαθραία τσιγάρα. Κόσμος μαζεμένος φωνάζει, όχι στους αστυνομικούς, αλλά στον ξένο που πουλάει παράνομα τσιγάρα, επιβλαβή για την υγεία, και ζημιώνει το κράτος. Σκύβω, του χτυπάω φιλικά την πλάτη σα να του λέω ''Ηρέμησε και μη φοβάσαι'' κι έπειτα λέω στους μπάτσους πως θέλω τα στοιχεία του ανθρώπου αυτού. ''Ποιος είσαι εσύ και τι θες;'' με ρωτάνε. Βγάζω το διαβατήριο μου, που πάντα μ' αυτό κυκλοφοράω και τους το δείχνω. ''Μποσκοΐτης Αντώνης'' τους κάνω ''Δημοσιογράφος στη LIFO και στο Ποντίκι και εκπρόσωπος στην Ελλάδα της Ύπατης Αρμοστίας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες''! Που το σκαρφίστηκα το τελευταίο, αλλά γνωρίζω πως με κάτι τέτοια ψαρώνουν τα μπατσόνια. Συνεχίζω και τους λέω πως δεν θα ήταν σε καμία περίπτωση καλό να πειράξουν ούτε μια τρίχα απ' τα μαλλιά αυτού του ανθρώπου. Έπειτα έσκυψα στον Πακιστανό και του είπα να μου προφέρει το όνομα του. Έκανα ότι γράφω σ' ένα χαρτί, ''Σουτζούκ Λουκούμ'' έγραψα, αφού Χριστό δεν κατάλαβα απ' αυτά που μού'λεγε ο φουκαράς μεσ' στην τρομάρα του. Το συνέχισα κιόλας! Μπροστά στους μπάτσους έκανα ότι τηλεφωνώ στον...προϊστάμενο μου για να του πω πως ένας Πακιστανός ονόματι τάδε θα προσαχθεί στην Ασφάλεια και να έχουν την έγνοια του. Έπρεπε να βλέπατε τους μπάτσους! ''Έλα, μην κλαις, δε θα σε πειράξει κανείς, μια βόλτα θα πας και θά'σαι ελεύθερος πάλι'' έλεγαν του Πακιστανού, ο οποίος έτρεμε στην κυριολεξία. Κάνω να φύγω. ''Να τον πάνε μέσα και να τον ξαποστείλουν'' μου λέει ένας κύριος γύρω στα 60 – 65. ''Δε μου λες'' τον ρωτάω ''αυτή η εικόνα σου αρέσει, σε φτιάχνει; Ένας άνθρωπος πεταμένος στο δρόμο κι οι άλλοι από πάνω του να ασκούν ψυχολογική βία;'' ''Δεν ξέρω απ' αυτά'' μου απάντησε ''να μην πούλαγε λαθραία τσιγάρα που κάνουν κακό''. Φυσικά, ο ίδιος τύπος πριν από μια πενταετία πρώτος θα έτρεχε να αγοράσει λαθραία τσιγάρα, να σώσει την τσέπη του και να κάνει ζημιά στο κράτος – ήταν καπνιστής, είδα το πακέτο στην τσέπη του σακακιού του. Κατευθύνθηκα προς το μετρό με την ψυχή στο στόμα. Το τραίνο έφευγε στις 12.18 κι εγώ έφτασα 12.15 στο σταθμό. Τα κλαμμένα μάτια όμως του Πακιστανού, μάτια αρνιού που το περιστοίχισαν πεινασμένοι λύκοι, δεν με άφησαν ούτε για μία στιγμή κατά το ταξίδι μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου