Λέοναρντ Κοέν: «Το βιβλίο του ελέους»

Μετάφραση: Διονύσης Μαρσέλλος. Αθήνα, Περισπωμένη 2014.

Πενήντα σύγχρονοι ψαλμοί που εκφράζουν την όλο πάθος κραυγή ενός ανθρώπου προς το δημιουργό του. 
Ξεχειλίζουν από αίνους, απελπισία, θυμό, αμφιβολία, εμπιστοσύνη – κατευθείαν από την καρδιά του νεότερου κόσμου, αλλά σε τόνους που συμβαδίζουν με μια παλαιότερη παράδοση ευλάβειας. 
Για πολλούς αναγνώστες, οι ψαλμοί αυτοί θα δώσουν φωνή στις βαθύτερες και δυνατότερες ενοράσεις τους.

Ιδού και ένα απόσπασμα από «Το βιβλίο του ελέους», το ποίημα (ψαλμός) αριθμός 46:

Βοήθησέ με στὴ βροχή, βοήθησέ με στὸ σκοτάδι, βοήθησέ με ὅταν ἔχω ἀφεθεῖ στὶς μάταιες εὐωχίες μου. Γονάτισέ με στὴ βροχὴ καὶ ἄφησε τὸ σκοτάδι νὰ μιλήσει στὴν καρδιά μου. Εὐλογημένος εἶσαι, ἐσὺ ποὺ μιλᾶς μέσα ἀπὸ τὸ σκοτάδι, ποὺ δίνεις μορφὴ στὴν ἀπόγνωση. Ἐσὺ ξαναμαζεύεις τὴν καρδιὰ ποὺ χύθηκε στὸν κόσμο, ἐσὺ καθορίζεις τὰ σύνορα τοῦ πόνου. Γνωρίζεις τὸ ἔλεός σου σὲ αὐτοὺς ποὺ γνωρίζουν τὸ ὄνομά σου, καὶ πίσω ἀπὸ τὴν κραυγὴ ποὺ ξεσπᾶ φανερώνεται ἴαση ποὺ ἔρχεται ἀπὸ σένα. Τὰ ἐρείπια μιλοῦν γιὰ τὴ δύναμή σου, ἀπὸ τὸ χέρι σου γκρεμίζεται τὸ πᾶν καὶ ὅλα τὰ πράγματα ραγίζουν γιὰ νὰ ἀποκατασταθεῖ ὁ θρόνος σου στὴν καρδιά. Ἔγραψες τὸ ὄνομά σου πάνω στὸ χάος. Τὰ μάτια ποὺ κυλᾶνε στὸ σκοτάδι, τὰ ἔφερες πάλι στὸ κρανίο. Δῶσε στὸν κάθε ἄνθρωπο σκέπη μέσα στὸ ὀχυρὸ τοῦ ὀνόματός σου, καὶ δῶσε στὸν καθένα νὰ δεῖ τὸν ἄλλο ἀπὸ τοὺς πύργους τοῦ νόμου σου. Δημούργησε πάλι τὸν κόσμο καὶ ἀνόρθωσέ μας, ὅπως καὶ πρίν, στὸ θεμέλιο τοῦ φωτός σου.