Με τα πέντε, έως τώρα, μυθιστορήματά του, ο Χρήστος Τσιόλκας θεωρείται ένας από τους πιο κορυφαίους σύγχρονους πεζογράφους της Αυστραλίας.
Πριν από μία εβδομάδα, κυκλοφόρησε και στα ελληνικά το τελευταίο του μυθιστόρημα, Μπαρακούντα, σε μετάφραση της Άννας Παπασταύρου (Εκδόσεις Ωκεανίδα).
Αξιοποίησα σχετική πρόσκληση της Ωκεανίδας και τον γνώρισα στα μέσα της περασμένης εβδομάδας στο βιβλιοπωλείο του εκδοτικού οίκου, στα Εξάρχεια. Ανοιχτόκαρδος, φιλικός, εγκάρδιος με όλους, με αρκετά καλά ελληνικά για παιδί μεταναστών, δέχτηκε να βιντεοσκοπήσουμε την επόμενη μέρα μια συνομιλία μας γύρω από τα βιβλία του.
Αγαπώ τα μυθιστορήματα του Τσιόλκα γιατί καταλαβαίνω ότι γράφει για πράγματα που γνωρίζει καλά, και με αυτή τη γνώση μπολιάζει τα πρόσωπα των βιβλίων του, που ο αναγνώστης τα αισθάνεται όχι ως μυθιστορηματικούς ήρωες αλλά ως ανθρώπους με σάρκα και οστά.
Τα θέματα των βιβλίων του δεν είναι ούτε εύκολα ούτε ανώδυνα. Ο διαχωρισμός της κοινωνίας σε τάξεις, η κατάρρευση της εργατικής και της αγροτικής τάξης, η σκιά της ομοφυλοφιλίας, ο αυτοεγκλωβισμός των ομογενειακών κοινοτήτων σε στερεότυπα, η αγωνία των ανθρώπων να συναντήσουν τον βαθύτερό τους εαυτό ―ή να τον αποφύγουν― είναι μερικά από αυτά.
Είχαμε μισή ώρα στη διάθεσή μας. Ελπίζω πως την αξιοποιήσαμε σωστά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου