της Πόλυς Κρημνιώτη
πηγή: http://www.avgi.gr
Ατυχήσασα στα ψηφοδέλτια του ΛΑΟΣ, ευτυχήσασα σ' αυτά της Νέας Δημοκρατίας, εγκατέλειψε τα τηλεοπτικά πλατώ για τα έδρανα του Εθνικού Κοινοβουλίου. Φευ όμως, η βουλευτής της κυβερνώσας παράταξης κ. Παναγιώτα Ιακωβίδου δεν ξέχασε το πέρασμά της από τα τηλεοπτικά πρωινάδικα και ωσάν να επρόκειτο για εύπεπτο θεματάκι μεταξύ τυρού και αχλαδιού με ερώτησή της στη Βουλή προτείνει ούτε λίγο ούτε πολύ το εξής: "Για να επανέλθει η Επίδαυρος στην παλιά της αίγλη, πρέπει τα Επιδαύρια να ανατεθούν και πάλι στο Εθνικό Θέατρο, το οποίο είναι ο κορυφαίος πνευματικός οργανισμός που τα είχε ιδρύσει το 1954 και τα ανέδειξε σε κορυφαίο πνευματικό θεσμό της υφηλίου καταδεικνύοντας ότι το αρχαίο δράμα συνιστά την απλησίαστη κορυφή του παγκόσμιου θεάτρου". Κι αυτό γιατί, όπως διαπιστώνει, "φέτος το Φεστιβάλ Αθηνών σε δύο παραστάσεις του μεγάλου θεάτρου της Επιδαύρου έκοψε την Παρασκευή, αφήνοντας τα Σάββατα ως μοναδική ημέρα διεξαγωγής των παραστάσεων. Όλα τα ξενοδοχεία, τα εστιατόρια, τα πρατήρια καυσίμων, τα παντοπωλεία και τα μέσα μεταφοράς επλήγησαν από αυτή την παράλογη απόφαση, η οποία αποκόπτει την όποια αναπτυξιακή δυνατότητα της περιοχής της Επιδαύρου". Κατηγορεί ενδιαμέσως το Φεστιβάλ ότι "ρέπει επικίνδυνα προς έναν αμοραλιστικό ελιτισμό και αγνοεί την ιστορία του θεσμού των Επιδαυρίων και την ανάγκη για πολιτιστική και τουριστική ανάπτυξη της Επιδαύρου και της ευρύτερης περιοχής. Επιλογές από λίγους για λίγους και συνεχώς για λιγότερους, σέχτες καλλιτεχνών και απαξίωση του βιοπορισμού χιλιάδων συμπολιτών μας".
Αν πραγματικά οι βουλευτές της Ν.Δ. κόπτονται για τον θεσμό των Επιδαυρίων, προτιμότερο θα ήταν να πείσουν τον αρχηγό του κόμματός τους και πρωθυπουργό της χώρας, που στο παρελθόν έχει διατελέσει και υπουργός Πολιτισμού, να ασκήσει πολιτικές τέτοιες που επιτρέπουν στοιχειωδώς την ομαλή λειτουργία των πολιτιστικών οργανισμών και θεσμών, την άνθιση των τεχνών και τον πολιτιστικό πλουραλισμό και όχι να διαμοιράζουν, όταν δεν καταργούν εν μιά νυκτί, τα θεσμικά ιμάτια της χώρας κατά το δοκούν και ανάλογα με τις πολιτικές πεποιθήσεις των διευθύνσεων που διορίζουν. Δέον είναι, πρωτίστως, η κυβερνώσα παράταξη να μπορεί να διακρίνει τι σημαίνει κορυφαίος πνευματικός οργανισμός, ποιος ο ρόλος, η αισθητική και η κοινωνική του απεύθυνση και επιπλέον να έχει συνείδηση ότι μια αξιόπιστη πολιτιστική πολιτική δεν χαράσσεται στην "παραλία" του Λεωνίδα, στον αυλόγυρο του "Άβατον" και.... στα πρατήρια καυσίμων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου