του Άκη Δήμου
πηγή: http://parallaximag.gr
Το δικαστικό δελτίο λέει ότι τον Δεκέμβριο του 2010 ο Κώστας Σακκάς συνελήφθη και προφυλακίστηκε με τις κατηγορίες της συμμετοχής σε άγνωστη τρομοκρατική οργάνωση και της διακεκριμένης οπλοκατοχής. Στη συνέχεια, και με βάση τον αμφιλεγόμενο νόμο περί «Συλλογικής Ενοχής», κατηγορήθηκε για συμμετοχή στους «Πυρήνες της Φωτιάς», μια οργάνωση που βαρύνεται με τη διάπραξη 160 εμπρηστικών και βομβιστικών ενεργειών. Αρνήθηκε την κατηγορία, αποδεχόμενος, ωστόσο, τόσο την αναρχική/αντιεξουσιαστική ένταξή του όσο και τη θετική του στάση στην πρακτική του «ένοπλου αγώνα»(πριν βιαστείς να βγάλεις συμπεράσματα, ξανασκέψου το: αρνείται την πράξη εμμένοντας στην άποψή του. Και στο Δίκαιο η πράξη αξιολογείται ποινικά. Όχι η άποψη. Εκτός αν «διαβάζεις» την όποια άποψη με γνώμονα τον Κώδικα Ποινικού Δικαίου). Ο χρόνος της προφυλάκισής του ήταν, αρχικά, δεκαοχτώ μήνες. Σ’ αυτούς προστέθηκαν, με βάση νέα ποινική δίωξη που ασκήθηκε εναντίον του, άλλοι δώδεκα. Οι μήνες γίνονται τριάντα. Και πριν από ένα μήνα, στους τριάντα προστέθηκαν άλλοι έξι. Η δίκη καθυστερεί αδικαιολόγητα. Στην Ελλάδα, που όλα πρέπει να τρέξουν, λέει, με ταχύτητες που μας ξεπερνάνε, η Δικαιοσύνη επιμένει στους ρυθμούς της χελώνας, ελπίζοντας, προφανώς, ότι στο τέλος θα νικήσει τον επηρμένο δρομέα λαγό κι όλο και κάτι θα διδαχτούμε εμείς οι ανεπίδεκτοι απ’ το μύθο της.
Από τις 4 Ιουνίου - την ημέρα που έληγε, με το ισχύον νομικό καθεστώς, το μέγιστο όριο της προφυλάκισής του - ο Κώστας Σακκάς έχει αρχίσει απεργία πείνας. Βρίσκεται στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Νίκαιας. Μαζεύονται χιλιάδες υπογραφές, ο Guardian μας ξεφωνίζει. Στο μεταξύ, συμβαίνουν διάφορα: ο Σαμαράς κατέβασε τους γενικούς στην ΕΡΤ (οικονομία, παιδιά!), ο Κουβέλης αποχώρησε απ’ την κυβέρνηση (είναι πολύ κουραστικό, πράγματι, να είσαι ο τρίτος άνθρωπος σε μια ερωτική ιστορία, άσε που χάνεις χρόνο και πρέπει κάποτε, επιτέλους, να παντρευτείς), το ΠΑΣΟΚ ξανακυβερνάει από το πουθενά, ερήμην και καταπάνω μας. Τα πρωινά κάτι ανοργασμικοί λογιστές έρχονται να ελέγξουν αν κράτησες τη δίαιτα ή αμάρτησες πάλι – η κατάθλιψη γαρ -, καταβροχθίζοντας στις τέσσερις τα ξημερώματα όσο παγωτό είχε ξεμείνει στην κατάψυξη. Κάποιοι μετράνε τα ψιλά τους προσπαθώντας να μαντέψουν αν θα τους φτάσουν για το χειμώνα (θα ζήσουμε, θείε Βάνια!), κάποιοι λιάζονται, κάποιοι τρέμουν. Συμβαίνουν κι άλλα: ζέστες παράφορες και ξαφνικές καταιγίδες, ωραιότατες διαφημιστικές λίστες (με υπογραφή) προτείνουν τρόπους εκτόνωσης της δυσθυμίας σου (που έχει πάρει πια διαστάσεις επιδημίας), η Μαντλέν Περού ανηφορίζει στο λόφο της Σάνης, οι τηλεοράσεις, όταν δεν μιλάνε τούρκικα, μας ξαναθυμίζουν τα ελληνικά παντός είδους γλωσσαμυντόρων, στην Πρέβεζα ένας ιδιοκτήτης ταβέρνας συνελήφθη να αφαιρεί, μαζί με ένα ακόμη άτομο, λάδι από τα καντήλια στο νεκροταφείο της Άρτας, προφανώς για μαγειρική χρήση, την ίδια στιγμή που άλλοι ανοίγουν τους τάφους και ξεθάβουν –με παλάμες ιδρωμένες απ’ τη νοσταλγία – «τα καλοκαίρια παλιά», όταν η Ελλάδα έμοιαζε με μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη, ένα πολύχρωμο μπικίνι γερμένο στον Αργοσαρωνικό, κάτω απ’ τα μάτια του Βουτσά… Χιλιάδες συμβαίνουν ενώ ο Κώστας Σακκάς ετοιμάζεται να πεθάνει - αφού «είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι η αποχή του από το φαγητό θα οδηγήσει σε βέβαιο θάνατο», όπως είπε, λίγες μέρες πριν, η επιμελήτρια του Γενικού Κρατικού Νίκαιας Όλγα Παπαδοπούλου – αλλά οι περισσότεροι είμαστε απρόθυμοι ν’ ασχοληθούμε, ιδιαιτέρως τα σοβαρά “media” που πιασαν την υπόθεση στο στόμα τους από σπόντα, ως ένα ακόμη πλάκωμα Νέας Δημοκρατίας – ΣΥΡΙΖΑ με αιχμή την απεργία πείνας του εικοσιεννιάχρονου αναρχικού.
Χιλιάδες συμβαίνουν κι είναι όλα απαγορευτικά. Για να κάτσεις και να σκεφτείς μια στιγμή την αναλγησία του δικαιϊκού μηχανισμού και τον αυταρχισμό ενός κράτους που όσα μπορεί να περιφρονήσει τα περιφρονεί χωρίς την ελάχιστη τύψη. Πόσο λίγα έχουν γίνει όλα, και πόσα δεν σημαίνουν πια η δημοκρατική νομιμότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα καλοκαίρια… Και πιο πολύ η ανθρωπιά, αυτή κυρίως. -
πηγή: http://parallaximag.gr
Το δικαστικό δελτίο λέει ότι τον Δεκέμβριο του 2010 ο Κώστας Σακκάς συνελήφθη και προφυλακίστηκε με τις κατηγορίες της συμμετοχής σε άγνωστη τρομοκρατική οργάνωση και της διακεκριμένης οπλοκατοχής. Στη συνέχεια, και με βάση τον αμφιλεγόμενο νόμο περί «Συλλογικής Ενοχής», κατηγορήθηκε για συμμετοχή στους «Πυρήνες της Φωτιάς», μια οργάνωση που βαρύνεται με τη διάπραξη 160 εμπρηστικών και βομβιστικών ενεργειών. Αρνήθηκε την κατηγορία, αποδεχόμενος, ωστόσο, τόσο την αναρχική/αντιεξουσιαστική ένταξή του όσο και τη θετική του στάση στην πρακτική του «ένοπλου αγώνα»(πριν βιαστείς να βγάλεις συμπεράσματα, ξανασκέψου το: αρνείται την πράξη εμμένοντας στην άποψή του. Και στο Δίκαιο η πράξη αξιολογείται ποινικά. Όχι η άποψη. Εκτός αν «διαβάζεις» την όποια άποψη με γνώμονα τον Κώδικα Ποινικού Δικαίου). Ο χρόνος της προφυλάκισής του ήταν, αρχικά, δεκαοχτώ μήνες. Σ’ αυτούς προστέθηκαν, με βάση νέα ποινική δίωξη που ασκήθηκε εναντίον του, άλλοι δώδεκα. Οι μήνες γίνονται τριάντα. Και πριν από ένα μήνα, στους τριάντα προστέθηκαν άλλοι έξι. Η δίκη καθυστερεί αδικαιολόγητα. Στην Ελλάδα, που όλα πρέπει να τρέξουν, λέει, με ταχύτητες που μας ξεπερνάνε, η Δικαιοσύνη επιμένει στους ρυθμούς της χελώνας, ελπίζοντας, προφανώς, ότι στο τέλος θα νικήσει τον επηρμένο δρομέα λαγό κι όλο και κάτι θα διδαχτούμε εμείς οι ανεπίδεκτοι απ’ το μύθο της.
Από τις 4 Ιουνίου - την ημέρα που έληγε, με το ισχύον νομικό καθεστώς, το μέγιστο όριο της προφυλάκισής του - ο Κώστας Σακκάς έχει αρχίσει απεργία πείνας. Βρίσκεται στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Νίκαιας. Μαζεύονται χιλιάδες υπογραφές, ο Guardian μας ξεφωνίζει. Στο μεταξύ, συμβαίνουν διάφορα: ο Σαμαράς κατέβασε τους γενικούς στην ΕΡΤ (οικονομία, παιδιά!), ο Κουβέλης αποχώρησε απ’ την κυβέρνηση (είναι πολύ κουραστικό, πράγματι, να είσαι ο τρίτος άνθρωπος σε μια ερωτική ιστορία, άσε που χάνεις χρόνο και πρέπει κάποτε, επιτέλους, να παντρευτείς), το ΠΑΣΟΚ ξανακυβερνάει από το πουθενά, ερήμην και καταπάνω μας. Τα πρωινά κάτι ανοργασμικοί λογιστές έρχονται να ελέγξουν αν κράτησες τη δίαιτα ή αμάρτησες πάλι – η κατάθλιψη γαρ -, καταβροχθίζοντας στις τέσσερις τα ξημερώματα όσο παγωτό είχε ξεμείνει στην κατάψυξη. Κάποιοι μετράνε τα ψιλά τους προσπαθώντας να μαντέψουν αν θα τους φτάσουν για το χειμώνα (θα ζήσουμε, θείε Βάνια!), κάποιοι λιάζονται, κάποιοι τρέμουν. Συμβαίνουν κι άλλα: ζέστες παράφορες και ξαφνικές καταιγίδες, ωραιότατες διαφημιστικές λίστες (με υπογραφή) προτείνουν τρόπους εκτόνωσης της δυσθυμίας σου (που έχει πάρει πια διαστάσεις επιδημίας), η Μαντλέν Περού ανηφορίζει στο λόφο της Σάνης, οι τηλεοράσεις, όταν δεν μιλάνε τούρκικα, μας ξαναθυμίζουν τα ελληνικά παντός είδους γλωσσαμυντόρων, στην Πρέβεζα ένας ιδιοκτήτης ταβέρνας συνελήφθη να αφαιρεί, μαζί με ένα ακόμη άτομο, λάδι από τα καντήλια στο νεκροταφείο της Άρτας, προφανώς για μαγειρική χρήση, την ίδια στιγμή που άλλοι ανοίγουν τους τάφους και ξεθάβουν –με παλάμες ιδρωμένες απ’ τη νοσταλγία – «τα καλοκαίρια παλιά», όταν η Ελλάδα έμοιαζε με μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη, ένα πολύχρωμο μπικίνι γερμένο στον Αργοσαρωνικό, κάτω απ’ τα μάτια του Βουτσά… Χιλιάδες συμβαίνουν ενώ ο Κώστας Σακκάς ετοιμάζεται να πεθάνει - αφού «είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι η αποχή του από το φαγητό θα οδηγήσει σε βέβαιο θάνατο», όπως είπε, λίγες μέρες πριν, η επιμελήτρια του Γενικού Κρατικού Νίκαιας Όλγα Παπαδοπούλου – αλλά οι περισσότεροι είμαστε απρόθυμοι ν’ ασχοληθούμε, ιδιαιτέρως τα σοβαρά “media” που πιασαν την υπόθεση στο στόμα τους από σπόντα, ως ένα ακόμη πλάκωμα Νέας Δημοκρατίας – ΣΥΡΙΖΑ με αιχμή την απεργία πείνας του εικοσιεννιάχρονου αναρχικού.
Χιλιάδες συμβαίνουν κι είναι όλα απαγορευτικά. Για να κάτσεις και να σκεφτείς μια στιγμή την αναλγησία του δικαιϊκού μηχανισμού και τον αυταρχισμό ενός κράτους που όσα μπορεί να περιφρονήσει τα περιφρονεί χωρίς την ελάχιστη τύψη. Πόσο λίγα έχουν γίνει όλα, και πόσα δεν σημαίνουν πια η δημοκρατική νομιμότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα καλοκαίρια… Και πιο πολύ η ανθρωπιά, αυτή κυρίως. -
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου