Η είδηση κάνει τον γύρο του διαδικτύου: Ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, μετά από (πολλοστό, προφανώς) φραστικό λάθος (= σαρδάμ) στην εκφώνηση ομιλίας για τη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση, είπε απευθυνόμενος στον εαυτό του «Γαμώ το κεφάλι μου, μαλάκα!».
Ας του αναγνωριστεί τουλάχιστον η αυτογνωσία!
Δείτε το βίντεο της... παραδοχής του εδώ:
Διαβάστε παρακάτω σχετικό (προγενέστερο, εννοείται) άρθρο του φοβερού και τρομερού Πετεφτή, κατά κόσμον Πάνου Θεοδωρίδη.
Προς μία κλίμακα Μπίχτερ/1
πηγή: http://petefris.blogspot.gr
Προσχέδιο γιά ένα εγχειρίδιο όπου σημειώνεται ο βαθμός κινδύνου χρήσεως λέξεων, εκφράσεων και λοιπών πλέγματων του λόγου, προς γενικήν χρήσιν.
Βαθμός 1
Το σύνδρομο της Βαρκελώνης, ή κοινοπρακτικός μιθριδατισμός ή το χειμέριον κύμα των λέξεων.
Όταν η Βούλα Πατουλίδου εξέπεμψε (1992) το γιά την Ελλάδα ρε γαμώτο, η λέξη γαμώ, ήδη σε ευρεία ανοχή, μετακινήθηκε από συνοριακό (μεταξύ ύβρεος και πειράγματος) διακύβευμα προς το εσωτερικό της περιοχής της Έμφασης.
Το γαμώ, ήδη λανθάνον σε πλήθος εκφράσεων ελαφρώς υμνητικών, ανέκτησε παράδοξη δημόσια επιδοκιμασία. Εως την εμφάνιση του πατουλιδικού motto, ήταν επαρκώς ανεκτό στην περιοχή του
Το σύνδρομο της Βαρκελώνης, ή κοινοπρακτικός μιθριδατισμός ή το χειμέριον κύμα των λέξεων.
Όταν η Βούλα Πατουλίδου εξέπεμψε (1992) το γιά την Ελλάδα ρε γαμώτο, η λέξη γαμώ, ήδη σε ευρεία ανοχή, μετακινήθηκε από συνοριακό (μεταξύ ύβρεος και πειράγματος) διακύβευμα προς το εσωτερικό της περιοχής της Έμφασης.
Το γαμώ, ήδη λανθάνον σε πλήθος εκφράσεων ελαφρώς υμνητικών, ανέκτησε παράδοξη δημόσια επιδοκιμασία. Εως την εμφάνιση του πατουλιδικού motto, ήταν επαρκώς ανεκτό στην περιοχή του
Ο [όνομα, παρόνομα, διεύθυνση και τηλέφωνο] είναι και γαμώ.
Δηλαδή ο σύνδεσμος «και» ήταν ,κολλητά στο γαμώ,αραιωτικός του μηνύματος. Αυτή η πρόδρομη εμφάνιση ενισχύθηκε με την ρυθμικότερη βαριάντα και γαιμώ, δηλαδή το α θεωρήθηκε μακρόν και υπογεγραμμένον, οπότε το ιώτα άρχισε να εμφανίζεται στην λέξη, αρχικά ως ουρίτσα, αργότερα άρχισε να προφέρεται βαρύτερα, ως και γαημώ.
Οπως συμβαίνει συχνά σε ανάλογες περιπτώσεις, η δυσώδης ή ου φωνητή έννοια μετακόμισε εκ της υπαινισσομένης πράξεως (γαμώ ήτοι βινώ, καρφώνω, τον χώνω, θέτω αυτοβούλως το ανδρικό γεννητικό μόριο επί παντοειδών οπών ,σχισμών, οπαίων του εμψύχου και αψύχου λεκτικού αποθέματος του πλανήτη) προς τον επαπειλούμενο να υποστεί την ενέργειαν. Δηλαδή η αθώωσις της πράξεως δεν επεξετάθη αυτομάτως εις τον χώρο των μανάδων, των αγίων και των κυβερνητών. Ωστόσο το γαμείν τον συγγενή μιάς καμηλοπαρδάλεως ή θάμνον ακανθώδη που εδημιούργησε εκδορά εις εκδρομέα (γαμω τη βατσινιά του, γαμώ) δεν παρέχει πράγματα τω δικαστή.
Κοινοπρακτικός μιθριδατισμός παρατηρείται στην λέξη μαλάκας. Ο αυτοπροσδιορισμός δι΄αυτής, έχει παντάπασι απενταχθεί. Η χρήση του μεταξύ φίλων, είναι επίσης ακίνδυνος, εφ όσον έχουν τηρηθεί ελαφραί προδιαγραφαί: ο φίλος προς τον οποίον έρριπτες τα μα τι λες βρε μαλακισμένε μαλάκα με τις μαλακίες σου,σε περιόδους ψυχρότητος, μπορεί να αντιτάξειπαρακαλώ να μου μιλάτε στον πληθυντικό ,οπότε πρέπει να επιφέρετε τις δέουσες ρυθμίσεις ,λόγου χάρη, μα, σας παρακαλώ, κύριε, τι χοντρομαλακίες είναι αυτές;
Αυτό το φαινόμενο χαρακτηρίζεται και ως χειμέριον κύμα του λόγου. Όταν δηλαδή η θάλασσα των ύβρεων συνεγγίζει την στεριά του ορθοτομούντος την αλήθειαν λόγου ,υπάρχει περιοχή της ακτής, αμμώδης, η οποία κατά τον χειμώνα ανεβαίνει προς την στεριά,δημιουργώντας μία no man’s land αποδεκτών εκφράσεων που είναι απαράδεκτες στο βάθος του ορίζοντος, στις ραχούλες, στα βουνά και στα οροπέδια, αλλά περιφρονούνται ως μαλακές και ασήμαντες μακρά στο πέλαγο, στους ωκεανούς και στα θαλασσινά τριφύλλια.
Προληπτική πρώτη σημείωσις: το γιά την Ελλάδα ρε γαμώτο είναι άμεμπτον ως αυστηρώς εθνοτοπικόν και ημπορεί να προκαλέσει δυσφορίαν άχρι διώξεων, εάν αντί της Ελλάδος, χρησιμοποιηθούν άλλαι λέξεις , όπως Ηνωμέναι πολιτείαι, Σκόπια, ηρωίνη, παιδεραστία και συναφείς.
Προληπτική δευτέρα σημείωσις: οι κίνδυνοι του HIV, η ηθική εξέλκωσις και άλλα αρνητικά του κοινωνικού βίου, δεν θίγονται πάντως εάν επιχειρείται να γαμηθεί λεκτικώς οιαδήποτε λέξις με αρνητικό κοινωνικό πρόσημο, όπως η γραφειοκρατία, οι μεσάζοντες, ο τοπικισμόςκαι παρόμοια.Ισχύει απεριορίστως γιά τα τοπικά ζητήματα, έως υπερβολής, δηλαδή η χρήσις του γαμώ το μουνί που πέταξε στον ντουνιά την γραφειοκρατία ,ή να πετάξουμε τα μάτια έξω στους μεσάζοντες, δένοντάς τους με κοτετσόσυρμα να δοκιμάσουν τις καραπουτσακλάρες μαςανέτως μπορούν να υπάρξουν μηδενός διώκοντος: απλώς θα υπάρξουν υπαινιγμοί περί καλού γούστου.Αυτά ισχύουν εφ όσον δεν προσωποποιούνται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου