Μην το ψάχνεις, και τότε  η μάνα του Γρηγορόπουλου τους έφταιξε και όχι το όπλο του Κορκονέα. Ξέχασες τα ερωτήματά τους; Πώς άφησε η μάνα τον δεκαεξάχρονο μόνο στα Εξάρχεια, τις κατηγορίες για παραμέληση ανηλίκου;  Ξέχασες το πειραγμένο βίντεο του Μέγκα; Τις κορώνες εναντίον των παιδιών των βορείων προαστίων; 
Τώρα πάλι, η άλλη μάνα δεν είναι ένα τραγικό πρόσωπο απέναντι στο κακοποιημένο της παιδί, το τσακισμένο για δεύτερη φορά από χέρι οργάνου του κράτους. Δεν είναι η μάνα του παιδιού που είδε να πέφτει  νεκρός ο κολλητός του δίπλα του, στα δεκάξι του χρόνια, που είδε το αίμα να τρέχει ζεστό και λίγο μετά τα δελτία να δικάζουν τα παιδιά κι όχι τον δολοφόνο. Δεν είναι η μάνα του παιδιού του Δεκέμβρη. Είναι η μαμά βορείων προαστίων.

Ήταν τρελή η μαμά; Αναρωτιέται ο αρθρογράφος της «Kαθημερινής» με αφορμή την αντίδραση του παιδιού όταν η μητέρα του τον προέτρεψε αντί για ιστορία να διαβάσει Μάριο Χακκα. Όχι καταλήγει.
«...Θα έλεγα, όμως, ότι η μαμά ήταν θύμα της επιπόλαιης αντίληψης (αν θέλετε, πείτε την τρέλα) πολλών «προοδευτικών» να υποτιμούν κοινωνικούς θεσμούς, όπως η εκπαίδευση, ριζωμένους στην εμπειρία και τη δοκιμασμένη πρακτική προηγούμενων γενεών. Υπάρχει λόγος για τον οποίο είναι καλό τα παιδιά να διδάσκονται Ιστορία και να εξετάζονται   σε αυτήν».

Με έναν σμπάρο  δυο τρυγόνια. Και υπονοείται εμφανώς η κακή εκπαίδευσή που έδωσε η μαμά και στιγματίζεται ο προοδευτικός χώρος με το αυθαίρετο συμπέρασμα που κάνει κάθε γνώστη της ιστορίας να ξεκαρδίζεται στα γέλια ότι αυτός δήθεν είναι ο χώρος που υποτιμάει την εκπαίδευση και τη γνώση της ιστορίας!

Γιατί αν έχεις σπουδάσει καλά τους μηχανισμούς της προπαγάνδας μπορείς να κατηγορείς για ελιτισμό τους αριστερούς διανοητές τη μια μέρα και την άλλη να τους αποκαλείς απαίδευτους. Τη μία μέρα να κάνεις λόμπινγκ ας πούμε με μεγαλοεκδότες και τραπεζίτες και την άλλη να μιλάς υποτιμητικά για τις μαμάδες των βορείων προαστίων αν αυτό εξυπηρετεί την επιχειρηματολογία σου προκειμένου να βγει η γραμμή του νεοφιλελεύθερου αχταρμά.

Όλως τυχαίως αυτή η ομάδα αρθρογράφων, δημοσιογράφων και λοιπών κατόχων της μίας και μοναδικής αλήθειας, δεν αμφισβητεί ποτέ τα δελτία τύπου των υπουργείων και ειδικά του υπουργείου προστασίας του πολίτη.

Αμφισβητούν  όμως ευθέως τη μάνα και ελαφρά τη καρδία την στήνουν στα δυο μέτρα με τον τίτλο: «ήταν τελικά τρελή η μάνα;».

Όλως τυχαίως επίσης δεν είχαν την ίδια απορία για τη μάνα του Κορκονέα την οποία εμείς οι «προοδευτικοί» που δεν γνωρίζουμε ιστορία κατά την διαπίστωση του αρθρογράφου, δεν στήσαμε ποτέ στον τοίχο και ελπίζω πως δεν θα το κάνουμε ποτέ όσο μας προστατεύει ο δικός μας πολιτισμός της ανθρωπιάς και της ενσυναίσθησης. Ούτε θα αναζητήσουμε τις αιτίες της διαβρωμένης στάσης  των αρθρογράφων , στην ανατροφή που τους έδωσαν οι μάνες τους.

Έχω κι εγώ ένα πεντάχρονο παιδί και κάθε τόσο αναρωτιέμαι για τα λάθη μου. Ήδη έχω κάνει αρκετά. Μέχρι να μεγαλώσει θα μετράω ίσως πολλά περισσότερα. Φαντάζομαι πως η μάνα του Ρωμανού και τόσες άλλες μάνες όταν κλείνουν την πόρτα του σπιτιού τους κάνουν κι εκείνες το επώδυνο μέτρημα.
Εκείνη τους ερέθισε γιατί δήλωσε περήφανη για το παιδί της αντί να δηλώσει ότι ντρέπεται γι αυτό, στάση που θα ικανοποιούσε και τον αρθρογράφο και την τάξη των πραγμάτων που υπερασπίζεται. Τους ενόχλησε που δήλωσε την συμπαράσταση της, την αγάπη της. Στην πραγματικότητα οτιδήποτε κι αν έλεγε θα την κάθιζαν στο εδώλιο για παραμέληση ανηλίκου.
Μην το ψάχνεις... Και το 2008 η μάνα του Γρηγορόπουλου τους έφταιξε κι όχι το όπλο του Κορκονέα.