Γράφει η Γκελυ Δούμπη
πηγή: http://parallaximag.gr
Δεν λέει να καταλαγιάσει το σμάρι των αυτόκλητων παιδοψυχολόγων και των οικογενειακών συμβούλων που ενέσκηψε τις τελευταίες μέρες.
Λες και δεν μας έφταναν οι διάφοροι «οικονομολόγοι» –ειδήμονες, με άποψη επί παντός επιστητού!
Ξαφνικά, τέσσερα νεαρά αγόρια με ζόρικο παρελθόν και δυσοίωνο μέλλον ενεργοποίησαν σε ανθρώπους της γενιάς μου το διαπεραστικό και αιμοβόρο βλέμμα της ύαινας.
Και λειτουργώντας με ένα άγριο ανακλαστικό ξεχύθηκαν εκτοξεύοντας βεβαιότητες και αφορισμούς. Με κυνισμό στο ύφος που τρομάζει.
Διατυπώνουν παιδαριώδεις γενικεύσεις, καταδικάζουν εκπαιδευτικές μεθόδους, ισοπεδώνουν επιλογές ζωής, «ψυχαναλύουν» γενιές, ερμηνεύουν συμπεριφορές, απομονώνουν κουβέντες από συνεντεύξεις για να ευτελίσουν ανθρώπους, αποστεώνουν ιστορίες και τις αφαιρούν από τις πραγματικές τους συνθήκες για να στήσουν τις δικές τους ερασιτεχνικές «ψυχαναλυτικές» ερμηνείες –ασχημονούν.
Βράζει το διαδίκτυο αυτές τις μέρες. Σχόλια, συζητήσεις, ενθουσιώδεις συμπτώσεις κυνικών απόψεων –μια μεγάλη αρένα που λειτουργεί ως ψυχικό αποκούμπι.
Κάτι ανάλογο και στη δημοφιλή ηλεκτρονική αρθρογραφία των ημερών.
Στις ζορισμένες ανθρώπινες ιστορίες, σε ιστορίες οικογενειών και, κυρίως, σε ιστορίες παιδιών που, δυστυχώς, οδηγούνται σε δύσβατους δρόμους δεν ταιριάζουν τα πολλά, επιπόλαια και ανόητα λόγια. Ιδίως από όλους εμάς που δεν γνωρίζουμε.
Είναι καλύτερα να σιωπούμε. Πολλές φορές, άλλωστε, στη ζωή η σιωπή αποδεικνύεται πολύτιμη.
Αλίμονο, η τραγική ιστορία αυτών των παιδιών –και όσων άλλων στην πορεία πιθανόν βρεθούν μπλεγμένα- δεν μπορεί να αποτελεί τη δικαίωση της δικής μας λαμπρής ανατροφής που μεγαλώσαμε με αρχές, κανόνες, αυστηρότητα, σωστά πρότυπα, γαλλικά και πιάνο… -είναι τόσες οι ανοησίες που αυτές τις μέρες διαβάζουμε!
Ούτε πεδίο για να ακονίζουμε τα μαχαίρια της ανταγωνιστικής μας διάθεσης σε σχέση με το πόσο καλά τα έχουμε καταφέρει εμείς με τα παιδιά μας –η ζωή επιφυλάσσει εκπλήξεις, πολλές φορές δυσάρεστες και καλά θα κάνουμε όλοι να είμαστε μετρημένοι και προσεκτικοί στο θριαμβευτικό μας ύφος.
Η κρίση, άλλωστε, έχει πλέον δημιουργήσει το πιο βίαιο και άδικο σκηνικό για τα παιδιά -για τα παιδιά μας. Τα επιχειρήματά μας γίνονται όλο και πιο χλωμά, οι δυνατότητες να πείσουμε για την αλήθεια μας περιορίζονται, η σκληρή πραγματικότητα της ζωής τους και οι αβεβαιότητές τους μας ακυρώνουν, τα δικά τους, πολύ ιδιαίτερα προβλήματα χτίζουν άγνωστα σε εμάς εμπόδια στην επαφή.
Το μέλλον των παιδιών μας έχει πολλή ξηρασία. Απαιτεί σεβασμό, ψυχραιμία και σιωπή.
*Η Γκέλη Δούμπη είναι μαθηματικός – σύμβουλος μarketing & επικοινωνίας.
πηγή: http://parallaximag.gr
Δεν λέει να καταλαγιάσει το σμάρι των αυτόκλητων παιδοψυχολόγων και των οικογενειακών συμβούλων που ενέσκηψε τις τελευταίες μέρες.
Λες και δεν μας έφταναν οι διάφοροι «οικονομολόγοι» –ειδήμονες, με άποψη επί παντός επιστητού!
Ξαφνικά, τέσσερα νεαρά αγόρια με ζόρικο παρελθόν και δυσοίωνο μέλλον ενεργοποίησαν σε ανθρώπους της γενιάς μου το διαπεραστικό και αιμοβόρο βλέμμα της ύαινας.
Και λειτουργώντας με ένα άγριο ανακλαστικό ξεχύθηκαν εκτοξεύοντας βεβαιότητες και αφορισμούς. Με κυνισμό στο ύφος που τρομάζει.
Διατυπώνουν παιδαριώδεις γενικεύσεις, καταδικάζουν εκπαιδευτικές μεθόδους, ισοπεδώνουν επιλογές ζωής, «ψυχαναλύουν» γενιές, ερμηνεύουν συμπεριφορές, απομονώνουν κουβέντες από συνεντεύξεις για να ευτελίσουν ανθρώπους, αποστεώνουν ιστορίες και τις αφαιρούν από τις πραγματικές τους συνθήκες για να στήσουν τις δικές τους ερασιτεχνικές «ψυχαναλυτικές» ερμηνείες –ασχημονούν.
Βράζει το διαδίκτυο αυτές τις μέρες. Σχόλια, συζητήσεις, ενθουσιώδεις συμπτώσεις κυνικών απόψεων –μια μεγάλη αρένα που λειτουργεί ως ψυχικό αποκούμπι.
Κάτι ανάλογο και στη δημοφιλή ηλεκτρονική αρθρογραφία των ημερών.
Στις ζορισμένες ανθρώπινες ιστορίες, σε ιστορίες οικογενειών και, κυρίως, σε ιστορίες παιδιών που, δυστυχώς, οδηγούνται σε δύσβατους δρόμους δεν ταιριάζουν τα πολλά, επιπόλαια και ανόητα λόγια. Ιδίως από όλους εμάς που δεν γνωρίζουμε.
Είναι καλύτερα να σιωπούμε. Πολλές φορές, άλλωστε, στη ζωή η σιωπή αποδεικνύεται πολύτιμη.
Αλίμονο, η τραγική ιστορία αυτών των παιδιών –και όσων άλλων στην πορεία πιθανόν βρεθούν μπλεγμένα- δεν μπορεί να αποτελεί τη δικαίωση της δικής μας λαμπρής ανατροφής που μεγαλώσαμε με αρχές, κανόνες, αυστηρότητα, σωστά πρότυπα, γαλλικά και πιάνο… -είναι τόσες οι ανοησίες που αυτές τις μέρες διαβάζουμε!
Ούτε πεδίο για να ακονίζουμε τα μαχαίρια της ανταγωνιστικής μας διάθεσης σε σχέση με το πόσο καλά τα έχουμε καταφέρει εμείς με τα παιδιά μας –η ζωή επιφυλάσσει εκπλήξεις, πολλές φορές δυσάρεστες και καλά θα κάνουμε όλοι να είμαστε μετρημένοι και προσεκτικοί στο θριαμβευτικό μας ύφος.
Η κρίση, άλλωστε, έχει πλέον δημιουργήσει το πιο βίαιο και άδικο σκηνικό για τα παιδιά -για τα παιδιά μας. Τα επιχειρήματά μας γίνονται όλο και πιο χλωμά, οι δυνατότητες να πείσουμε για την αλήθεια μας περιορίζονται, η σκληρή πραγματικότητα της ζωής τους και οι αβεβαιότητές τους μας ακυρώνουν, τα δικά τους, πολύ ιδιαίτερα προβλήματα χτίζουν άγνωστα σε εμάς εμπόδια στην επαφή.
Το μέλλον των παιδιών μας έχει πολλή ξηρασία. Απαιτεί σεβασμό, ψυχραιμία και σιωπή.
*Η Γκέλη Δούμπη είναι μαθηματικός – σύμβουλος μarketing & επικοινωνίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου