του Απόστολου Λυκεσά
πηγή: http//: www.alterthess.gr
Πριν λίγα χρόνια, ο φίλος Βαγγέλης Μίχος, είχε επιμείνει και μεσολαβήσει για να συναντήσω στο σπίτι της την Ασπασία Καρρά. Στάθηκα απέναντι σ’ αυτή την γυναίκα με ένα αίσθημα ντροπής για το μεγέθος της κτηνωδίας που είχε υποστεί στο κορμί της στα χρόνια της δικτατορίας παρόλο που τότε ήμουν πολύ μικρός για να με κατηγορήσω έστω για αδιαφορία.
Ντρεπόμουν σαν να εκπροσωπούσα ένα μεταλλαγμένο είδος θηλαστικού τέρατος που απόκτησε αίφνης μέρος της συνείδησής του. Μου είναι αδύνατο, ακόμη, να φανταστώ έστω, ότι η γυναίκα που μου μιλούσε ή μου χαμογελούσε, που ξεχείλιζε ευγένεια και καλλιέργεια, είχε υποστεί ανείπωτα βασανιστήρια από άλλους εκπροσώπους του ανθρώπινου είδους.
Οι ξεφτιλισμένοι μουστακαλήδες της τότε ΚΥΠ, την είχαν γυμνώσει πάνω σε μια σανίδα, της έκαναν ηλεκτροσόκ στα γεννητικά όργανα «για να μην αποκτήσει κουμμουνιστάκια» αλλά και στο ανάπηρο πόδι της, και την έδερναν συνεχώς για μέρες και νύχτες στα υπόγεια του Γ Σώματος Στρατού.
Άλλο να μιλάς θεωρητικά για βασανιστήρια, άλλο να ακούς ιστορίες από τρίτους, άλλο να διαβάζεις βιβλία. Αν έχεις απέναντι το κακοπαθημένο σώμα ότι κι αν έχεις σκεφτεί πάει στην άκρη. Είχα πει μέσα μου, πιότερο παρηγορητικά, ότι στη χώρα τούτη κάτι θα είχε απομείνει ως νόημα από τα βάσανα της Ασπασίας, που θα έκανε ανθρωπινότερους όσους κατέχουν οποιαδήποτε εξουσία πάνω στις ζωές και τα σώματα άλλων ανθρώπων.
Διαψεύστηκα. Το χέρι του Καραμήτσου και των άλλων που βασάνισαν την Ασπασία βγαίνει κάθε μέρα, εννέα μήνες τώρα, πίσω από τις ασπίδες των ΜΑΤ και δέρνει χωρίς κανένα ηθικό φραγμό τις καθαρίστριες έξω από το υπουργείο οικονομικών. Βγαίνει το χέρι του Καραμήτσου και χτυπά με κάθε τρόπο και με τέτοια λύσσα που η φαντασία καταργείται. Αδύνατο να το φανταστείς διότι το βλέπεις.
Είναι το ίδιο χέρι του Καραμήτσου που χτυπάει, όχι πια στο υπόγειο, παρά στο φως της μέρας. Ξεδιάντροπα, μπαμπέσικα, με ασυγκράτητη κτηνωδία ενώπιον κοινού, πρωθυπουργού, υπουργών, βουλευτών, γραμματέων, δικαστών και εισαγγελέων. Κανένας, στοιχειωδώς υγιής πνευματικά άνθρωπος, δεν τολμά φυσικά να φανταστεί τι θα έκανε αυτό το χέρι αν του παραχωρούσαν πάλι κανένα υπόγειο για να συνετίζει τους απείθαρχους.
Το χέρι και η άφραγη συνείδηση του Καραμήτσου είναι εδώ. Δέρνει με κάθε τρόπο.
Όσες και όσοι δεν γεύονται το χέρι του Καραμήτσου στο δρόμο απολαμβάνουν το χάιδεμα της λογικής στη φαιά τους ουσία ενόσω τρώνε ποπ κορν στον καναπέ. Η Ιωάννα Μάνδρου ανέλαβε χθες τις απαραίτητες εξηγήσεις: «Γιατί να πληρώνει το δημόσιο ένα σκασμό λεφτά ώστε να έχει μόνιμο υπάλληλο την καθαρίστρια;». Αυτό είπε. Εννοώντας άραγε ότι αυτή πληρώνει λίγα την δική της καθαρίστρια και την αντικαθιστά από βδομάδα σε βδομάδα; Ή ότι η δική της καθαρίστρια δεν διαμρτύρεται κάθε μέρα κάτω από το σπίτι ή το γραφείο της;
Όσο για το «έναν σκασμό λεφτά» δεν έχει πληροφορηθεί μάλλον η κα Μάνδρου ότι δεκαπέντε έλληνες κέρδισαν 3.5 δις τα τελευταία δύο χρόνια. Ότι αυτοί που είχαν χαρτοφυλάκια ύψους 1.78 δις τώρα απολαμβάνουν 5.26 δις. Αυτά είναι πράγματι ένας σκασμός λεφτά. Οπότε, σκάνε μεν, αλλά μόνο από υγεία οι: Κουτσολιούτσος, Κανελόπουλος, Καρέλιας, Βακάκης, Βασιλάκης, Περιστέρης, Κόκκαλης, Περιστέρης, Σαράντης, Γεράρδος, Λασκαρίδης, Λάτσης Βαρδινογιάννης, Μπόμπολας, Μυτιληναίος. Είναι ένας σκασμός λεφτά τα 2,3 δις που κέρδισε η Ντόυτσε Τέλεκομ σε μια πτωχευμένη χώρα. Η φράση, λοιπόν, ανακαλεί μόνο τον ποιητή Τάσο Λειβαδίτη «σκασμός λοιπόν, μιλάει ο υπουργός».
Ωστόσο αυτή είναι μια συζήτηση σε ιστορική εξέλιξη. Το ανθρώπινο κτήνος βγήκε στους δρόμους, δέρνει γυναίκες και μας βγάζει τη γλώσσα. Προέχει κάποιος να σταματήσει το χέρι του Καραμήτσου που δέρνει τις καθαρίστριες. Ένας καρατέκα του σελιλόιντ, ένας μποξέρ βαρέων σαρώθρων, ένας αρσιβαρίστρας των αμαρτιών του κόσμου, μήπως;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου