του Θανάση Βασιλείου
πηγή: http://www.theinsider.gr
Καθώς ο Πάνας προκαλούσε τον Απόλλωνα, ότι δηλαδή ο Πάνας είναι ο μεγαλύτερος και σημαντικότερος πόλος της μουσικής, έφτασε η στιγμή που αναμετρήθηκαν μεταξύ τους. Ο θρασύτατος Πάνας με τον Απόλλωνα διαγωνίστηκαν σε επίσημους μουσικούς αγώνες, στους οποίους έτυχε να παραβρίσκεται και ο Μίδας. Και ναι μεν, ο κριτής Τμώλος έδωσε κατευθείαν τη νίκη στον Απόλλωνα, αλλά ο Μίδας είχε άλλη άποψη. Έτσι, ο Απόλλων του «χάρισε» ένα ζευγάρι από αυτιά γαϊδάρου για να ακούει καλύτερα το μήνυμα: της μουσικής εννοείται. Βέβαια, ο βασιλιάς Μίδας ντρεπόταν κι έκρυβε τα γαϊδουραυτιά με ένα σκούφο. Το μυστικό του, υποτίθεται φυσικά, το γνώριζε μόνο ο κουρέας του, ο οποίος επειδή δεν κρατιόταν, πήγε σ’ ένα παρακείμενο χωράφι, έσκαψε ένα λάκκο και, ψου-ψου-ψου, ξεφούρνισε την ιστορία. Κατόπιν, σκέπασε τον λάκκο με χώμα κι έφυγε. Όμως, στο χώμα αυτό φύτρωσαν κάτι καλάμια, τα οποία, όταν φυσούσε αέρας, διέδιδαν την ιστορία, ότι, δηλαδή, ο βασιλιάς Μίδας είχε γαϊδουραυτιά. Την υπόθεση αυτή την είχε αναφέρει ο Απολλώνιος.
Η ιστορία αυτή ταιριάζει γάντι με την ακηδία της κυβέρνησης να γίνεται η ίδια βούκινο της δόξας της και υμνωδός του εαυτού της…
Έκανε έναν ανασχηματισμό ως απάντηση στο περιβόητο «μήνυμα» που έστειλαν οι κάλπες. Τα κόμματα της συγκυβέρνησης, σε απόλυτη αντίθεση με την παγωμένη κοινωνία που έστειλε το μήνυμα στον καιρό της κρίσης, με αφύσικη ένωση αθλιότητας και ελαφρότητας, έδειξαν την πρόθεσή τους να συνεχίσουν να ασκούν ακόμα ποιο καταστροφική πολιτική delivery.
Έγινε ανασχηματισμός για τη χειραγώγηση της απελπισίας των Ελλήνων. Πολιτισμός, παιδεία, κράτος δικαίου, ενταφιάστηκαν. Το μόνο σοβαρό πολιτικό πρόγραμμα που υπήρξε είναι το μνημόνιο. Κυβέρνηση, με πρόσωπα όλα από τους κομματικούς σωλήνες. Επελέγησαν οι πλέον ρηχοί και οι πιο έμπειροι αγενείς από τους δημόσιους πανελίστες. Χειροκροτητές της αθλιότητας και λοιδοροί κάθε άλλης άποψης. «Η χαρά του τρελού, η τρέλα του…» (Σολομώντας).
Εντωμεταξύ, ο κ. Στουρνάρας αφήνοντας το «σπίτι του» μετέβη στο Βερολίνο για να συναντηθεί με τον Σόιμπλε. Εκεί θα τον βρει η ανακοίνωση του διορισμού του στην Κεντρική Τράπεζα. Παπαδήμας, Στουρνάρας και, τώρα, Χαρδούβαλης: η μόνη επιλογή εκτός κομματικού σωλήνα, αλλά ειδικού σκοπού, εντός μνημονιακής λογικής. Όλοι υπάλληλοι των τραπεζών. Οι δανειστές, και αυτοί υπάλληλοι των τραπεζών και δέσμιοι των τραπεζικών λόμπι, θέλουν να έχουν υπό τον έλεγχό τους και τους έλληνες συνομιλητές τους.
Τα κόμματα της συγκυβέρνησης αποδεικνύουν πως αποδίδουν μεγαλύτερη σημασία στα κομματικά τους σχέδια και στη θολούρα εντός της χώρας, και καμία απολύτως σημασία στα προβλήματα που ταλαιπωρούν τον κόσμο… Καμία νοητική οδύνη, ουδεμία συμπάθεια για τα δεινά και τις ανοιχτές πληγές του λαού.
Μόλις είδαν ότι είναι άδεια τα gentis incunabula nostrae («τα λαϊκά μας λίκνα» που έλεγε ο Βιργίλιος) διέσωσαν τους δικούς τους ανθρώπους. Λίγο μεγαλύτερο από το προηγούμενο το νέο κυβερνητικό σχήμα. Να σωθούν μερικοί αποτυχόντες (Λοβέρδος, Καψής, Άντζελα, Ντινόπουλος, Βούλτεψη κ.λπ.).
Όλοι τους γραφικοί ζηλωτές των «μνημονίων και των μη-μεταρρυθμίσεων», μνημονιοφάγοι, όπως ο πρωθυπουργός τους που «σκίζει μνημόνια», αποξενωμένοι από κάθε ηθική αρχή. Ο ζήλος τους έχει έναν παράξενο χαρακτήρα: δεν αφορά την διάδοση ιδεών, δεν υπηρετεί ανάγκες ή, έστω, την αλήθεια, αλλά το κρέμασμα του εαυτού σε κάδρο, την εμπέδωση της αντιλογίας σε κάθε τι: κυρίως προς τον ΣΥΡΙΖΑ.
Χωρίς πολιτικά σχέδια, χωρίς παραγωγή πολιτικής σκέψης, εν μέσω αργοπερπατημάτων του ολοκληρωτισμού, χωρίς σχέση ή συνδετικό αρμό με την κοινωνία που βρίσκεται εν βρασμώ και εν κινήσει, λοιδορώντας τον κόσμο ο οποίος αναγνωρίζει πλέον πως η εξουσία έχει εναποτεθεί σε χέρια αχρείων και φτηνών ανθρώπων, τα δύο κόμματα που ευθύνονται για την ελληνική κρίση, φατριάζονται, αδιαφορούν για την άνοδο του φασισμού, αλληθωρίζουν προς την παλαιά μορφή της πολιτικής των αναθέσεων και των «μεταξύ μας» διαδοχών, και συνάπτουν «φιλολαϊκά» σύμφωνα με τους εαυτούς τους.
Συμπεριφέρονται ως άρχοντες παρά ως υπηρέτες του λαού τους. Όλοι τους μεταπολιτικοί, και δούλοι πολλών αφεντάδων, εντελώς ξένοι με τον κόσμο και τελείως οικείοι με τις κομματικές καμαρίλες και τα παίγνια των μίντια –κόσμο με τον οποίο τόσο τους αρέσει να ανακατεύονται– εκφέρουν ιερές ρητορικές και γνώμες με τόση αυτοπεποίθηση γύρω από την πολιτική με την οποία δεν τους συνδέει τίποτα παρά μόνον τα πάθη που εγείρει.
Ο Έρασμος στο Μωρίας εγκώμιον, μη μπορώντας στην εποχή του να παίρνει ο ίδιος τον λόγο για να τα ψάλει στους ισχυρούς, ανέβαζε στην έδρα τη «Stultitia», την Τρέλα, για να πλέξει η ίδια το εγκώμιο του εαυτού της. Πάντως, αυτά που ήθελε να πει, τα έλεγε: σας το μεταφέρω με τη φωνή του Στρατή Τσίρκα για τη μετάφραση: «Δεν πα να στολίζονται όπως θένε, πάντα η άκρη του γαϊδουραυτιού θα ξετρυπώνει και θα προδίδει τον Μίδα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου