Φωτογραφία: Αlexandros Katsis / Fosphotos.com
του Δημήτρη Κυριακόπουλου
πηγή; http://www.protagon.gr
Έχουν περάσει πια 5-6 χρόνια από τότε
που μπήκε στη ζωή μας η κρίση και όσα ακολούθησαν. Όλα αυτά τα χρόνια έγιναν εκατοντάδες,
μπορεί και χιλιάδες διαδηλώσεις, εκτός συγκεκριμένων εξαιρέσεων με πραγματικά σημαντικό
αριθμό διαδηλωτών η συντριπτική πλειοψηφία τους άγγιζε το γραφικό.
Από αυτό το δεδομένο βγαίνουν μερικά βασικά
συμπεράσματα, πρώτον ο λαός δεν έχει εξεγερθεί πραγματικά ποτέ κατά του μνημονίου
παρά την καθολική του διαφωνία, δεύτερον οι αντιδράσεις κατά κανόνα ήταν συντεχνιακές
και όχι παλλαϊκές και τρίτον στην πλειοψηφία των διαμαρτυριών υπάρχει μια βασική
ομάδα ανθρώπων που διαμαρτύρονται κατ’ επάγγελμα και κατά συρροή τόσο σήμερα κατά
της μνημονιακής πολιτικής όσο και στο παρελθόν εκβιάζοντας συνεχώς τις κυβερνήσεις
της φούσκας για παράλογα προνόμια.
Ένα δεύτερο δεδομένο που δεν έχει φωτιστεί
είναι ότι σήμερα στη χώρα υπάρχει μια τεράστια ομάδα ανθρώπων που χωρίς τυπικά και
ουσιαστικά προσόντα έχει διοριστεί κυριολεκτικά με ένα ντενεκέ λάδι στο Δημόσιο
από το 1981 μέχρι και πρόσφατα. Αυτοί σήμερα είναι από 40 έως 55 ετών, οικογενειάρχες,
οι οποίοι απέκτησαν αυτοκίνητα, σπίτια και εξοχικά με δάνεια, σπούδασαν παιδιά σε
περιφερειακά ή ξένα Πανεπιστήμια και γενικά έζησαν μια άνετη ζωή βασισμένοι σε έναν
λαμπρό μισθό με πολλά επιδόματα προσπαθώντας να ξεχάσουν τα φτωχικά παιδικά τους
χρόνια στην επαρχία.
Ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ από υποχρέωση και μόλις
έσπασε η φούσκα κρυβόντουσαν και δεν μίλαγαν και πολύ γιατί ήξεραν ότι είχαν τη
φωλιά τους κάπως λερωμένη… Αργότερα όταν οι περικοπές έβγαλαν τις πινακίδες από
το τζιπ και το στεγαστικό για τη μεζονέτα τους έγινε θηλιά στον λαιμό ανακάλυψαν
τον Καμμένο, τον Τσίπρα και τον Μιχαλολιάκο ανάλογα με το πόσο μυαλό κουβάλαγε ο
καθένας, εξέφραζαν πια δημοσίως το μίσος τους για το μνημόνιο αλλά εκτόνωναν το
αγωνιστικό τους πάθος στον καναπέ για δύο λόγους, πρώτον γιατί λόγω της οικογένειας
και της ηλικίας είχαν βαρύνει κάπως για πορείες και πανό και δεύτερον από φιλότιμο
γιατί υποσυνείδητα ήξεραν πόσο ευνοημένοι υπήρξαν.
Τα πράγματα όμως δεν είναι όπως πριν λίγο
καιρό, σήμερα ξέρουν ότι είναι οι πρώτοι που θα χάσουν τη δουλειά τους από το Δημόσιο
με τη μοριοδότηση Μητσοτάκη και είναι πολύ πιθανό να χάσουν το σπίτι τους αν επιτραπούν
οι πλειστηριασμοί με κίνδυνο να μείνουν οι οικογένειές τους στον δρόμο. Μιλάμε για
την απόλυτη απελπισία!
Τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΝΔ ξέρουν ότι
η συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων δεν είναι ούτε φοιτητές, ούτε συνταξιούχοι. Μιλάμε
για δεκάδες χιλιάδες απελπισμένους οικογενειάρχες που θα κατέβουν για να γλιτώσουν
τις περιουσίες τους, για να μην βγουν στο δρόμο τα παιδιά τους και για να μην ξαναζήσουν
την Ελλάδα του 1960 και '70.
Αυτοί δεν θα κατέβουν σε οργανωμένα μπλοκ,
η αστυνομία δεν θα μπορεί να τους σταματήσει και δεν θα ακολουθήσουν κάποια συγκεκριμένη
πολιτική στρατηγική. Θα είναι απόλυτα άναρχοι, απελπισμένοι και αποφασισμένοι. Θα
είναι ένας αγώνας υπέρ βωμών και εστιών.
Πιστεύω ότι δεν υπάρχει κυβέρνηση που θα μπορέσει να τους αντιμετωπίσει,
ταυτόχρονα πιστεύω ότι η συγκεκριμένη κυβέρνηση δεν μπορεί να αποφύγει απολύσεις
και πλειστηριασμούς. Αν τελικά αποφασίσουν να προχωρήσουν, η ΝΔ θα γίνει ένα καθαρά
νεοφιλελεύθερο κόμμα με συγκεκριμένο κοινό, το ΠΑΣΟΚ θα περάσει στην Ιστορία και
τα κόμματα της αντιπολίτευσης που θα κληθούν να διαχειριστούν την επόμενη μέρα του
χάους θα πέσουν στον λάκκο που θα σκάψουν οι ίδιοι αυτό το Φθινόπωρο. Μαζί τους
φυσικά και η χώρα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου