15.8.13

Ο Κουστώ κι η κουστωδία



του Κωνσταντίνου Μάγνη

πηγή: http://www.pelop.gr


Τα ελληνόπουλα προηγούμενης κοπής χρειάστηκε να τριανταρίσουν για να δουν πώς είναι η Σαντορίνη και η Σέριφος. Άλλοι, σε τέτοια ηλικία μπήκαν για πρώτη φορά σε αεροπλάνο. Δεν ήταν μόνο η έλλειψη "καυσίμου", ήταν μια γενικότερη έλλειψη κινητικότητας στην Ελληνική κοινωνία. "Διακοπές" σήμαιναν σχόλη και έναν ταπεινό παραθερισμό, για λόγους υγιενής κυρίως. Τα παιδιά στο βουνό. Οι μεγάλοι "για τα μπάνια" ή "τα λουτρά". Οταν ο Α. Παπανδρέου μιλούσε για τα μπάνια του λαού, εννοούσε το σχετικά μικρό διάστημα που διέθετε η οικογένεια για επαφή στην ακροθαλασσιά. Το εκτεταμένο φλερτ με τους τουριστικούς προορισμούς, οι "αποδράσεις", σύμφωνα με τον όρο που καθιερώθηκε μεταγενέστερα, εμπνευσμένο από τις διαφημίσεις του Κάμελ, ήταν τότε προνόμιο μιας ελίτ. Ο πολύς κόσμος απείχε.
Μόλις πιάσαμε κάποια λεφτά και ξεφυλίσσαμε περιοδικά λάιφ στάιλ, του δώσαμε και κατάλαβε. Ενα παιδί ηλικίας 20 ετών, σήμερα, έχει φάει περισσότερες ελληνικές ακτές στη μάπα, από όσες ο Κουστώ στη ζήση του όλη. Οι διακοπές έγιναν κι αυτές καταναλωτικό είδος. Αν αυτό είχε κακά ή καλά, εξαρτάται από τη χρήση που έκανε ο καθένας. Άλλος πάει σε μια όμορφη ακτή και "βυθίζεται" στα βότσαλά της κι άλλος πάει στην ακτή για επικοινωνεί μέσω φέισμπουκ με τους άλλους που δεν είναι εκεί, για να τους πει, "καλά, ε, τέλεια. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο τέλεια. Εκεί; Τέλεια κι εκεί; Α, ζηλεύω. Στείλε φωτο. Λάικ, λάικ, λάικ"
Από το ένα άκρο στο άλλο και από το άλλο, πάλι στο ένα. Φτάσαμε μέσα Αυγούστου, η πόλη είναι γεμάτη. Ο πολύς κόσμος τις ξέχασε τις διακοπές του παρελθόντος. Περιορίζεται σε κοντόβολτες. Δεν είναι τραγωδία. Από την άλλη, κρίμα δεν είναι να ξαναφτιάξουμε μια Ελλάδα στατική, με τα παιδιά της να αγνοούν την ελληνική ύπαιθρο και να εθίζονται σε άψυχες επιλογές, γεμάτες μιζέρια και ομφαλοσκόπηση;
Το χτύπημα στις δουλειές και στο εισόδημα, το χτύπημα στην ψυχολογία, παράγει έναν νέου τύπου Ελληνα. Δεν έχει την αγνότητα του παρελθόντος. Είναι ένα ματαιωμένο θηρίο.
Άλλοι πάλι τα καταφέρνουν. Βρίσκουν το δωμάτιο με τα πενήντα ευρώ, καβαλάνε ένα μέσο, και αράζουν στον ορμίσκο. Είναι οι Έλληνες της ελπίδας. Δεν το βάζουν κάτω. Μπορούν με τα λίγα γιατί έχουν μέσα τους πολλά. Και αφού επενδύσουν σ' αυτά, θα έρθουν και τα υπόλοιπα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: