Κι εσύ Έλληνας, ρε;

γράφει ο Νiko Ago

πηγή: correspondent.wordpress.com

Με τους Farshid, Peace και Yashir κάνω παρέα τους τελευταίους μήνες στη σχολή. Ο πρώτος είναι Ιρανός, ο δεύτερος Νιγηριανός και ο τρίτος από το Σουδάν. Πέραν της κοινής προσπάθειας να μάθουμε σουηδικά, η παρέα μας έγινε πιο στενή, από τότε που ανακαλύψαμε τη κοινή μας «καταγωγή». Για μικρότερο ή μεγαλύτερο διάστημα, και οι τέσσερις περάσαμε και ζήσαμε στην Ελλάδα και από εκεί πήγαμε Σουηδία. Ως εκ τούτου, έχουμε να διηγηθούμε πολλά. Λόγω της μακροχρόνιας παραμονής, οι δικές μου εμπειρίες είναι απείρως περισσότερες, αλλά και οι δικές τους, δεν πάνε πίσω.

Η εμπειρία του Yashir, ενός 28χρονου «κομπιουτερά» που γνωρίζει άπταιστα αγγλικά, γαλλικά και γερμανικά, πρέπει να υπήρξε τραυματική. Και γράφω “πρέπει” διότι, ενώ ποτέ δεν ανέφερε συγκεκριμένο περιστατικό στην παρέα, τη μοναδική φορά που το έκανε, ήταν μπροστά σε όλους τους σπουδαστές του τμήματος και «τα άκουσα» δεόντως. Μιλούσαμε για τη Δημοκρατία και αναφέρθηκα στην Αρχαία Ελλάδα και τον σπουδαίο της ρόλο στη «γέννηση» της έννοιας. Παρενέβη, λοιπόν, ο Yashir και είπε: “Δυστυχώς, γνωρίζω ελάχιστα για την αρχαιότητα. Εκείνα που έζησα, όμως, στη σύγχρονη Αθήνα, με κάνανε να αναρωτηθώ αν ήταν σωστή η επιλογή μου να αφήσω το Σουδάν. Και ας είχαμε εμφύλιο. Αλήθεια, η Ελλάδα είναι στην Ευρώπη;”, κατέληξε ρωτώντας με.

Ο Farshid από την άλλη, υπήρξε αρκετά τυχερός και σε τρεις μήνες κατάφερε να διαφύγει στη Σουηδία, η όποια ήταν και ο αρχικός του προορισμός. Μαζί με τη γυναίκα του, δάσκαλοι στο Ιραν, φυλακίστηκαν για «αντικαθεστωτική δράση στο σχολείο». Απέδρασαν μαζί με την κόρη τους, πέρασαν μέσω Τουρκίας στην Ελλάδα και, πλέον, έχουν σουηδική υπηκοότητα. Στην Αθήνα έμεινε όλο τον καιρό κλεισμένος σε ένα δωμάτιο φίλων κοντά στην πλατεία «Αμερικής» και έχει να θυμάται ελάχιστα πράγματα. Είδα κι έπαθα μια μέρα, να βρω το όνομα μιας «πολύ μεγάλης τραγουδίστριας» που τα τραγούδια της τα έχει λατρέψει. Αράδιασα καμιά δεκαπενταριά ονόματα. “Δεν καταλάβαινα λέξη”, έλεγε, “αλλά ο ρυθμός ήταν συναρπαστικός”. Θυμήθηκε ο ίδιος το όνομα και, έμπλεος χαρά, αναφώνησε: “Πέγκυ Ζήνα!”. Ξερός, εγώ.

Δυο από τα έξι παιδιά του Peace (δυο φορές δίδυμα), γεννήθηκαν στην Ελλάδα. Η αδελφή του είναι παντρεμένη με Έλληνα συνάδελφο δημοσιογράφο κι ο αδελφός του πέρσι κατόρθωσε να φύγει για τη Γερμανία. Στα έξι χρόνια που έμεινε στην Αθήνα, έμαθε αρκετά ελληνικά. Έφυγε πριν ξεσπάσει το ρατσιστικό και ναζιστικό κύμα της τελευταίας τριετίας και οι εντυπώσεις του δεν είναι καθόλου κακές. Περιμένει κι αυτός να πάρει τη σουηδική υπηκοότητα. Ενώ οι Farshid και Yashir δεν καταλαβαίνουν τη γλώσσα, με τον Peace συνήθως μιλάμε στα ελληνικά.

Οι άλλοι σπουδαστές, μεταξύ σοβαρού και αστείου, μας αποκαλούν και τους τέσσερις, «οι Έλληνες». Κανένας μας δεν ενοχλείται. Έτσι κι αλλιώς, η Ελλάδα, λίγο-πολύ μας ενώνει. Και, ενίοτε, λιγότερο ή περισσότερο, μας στοιχειώνει.