του Κώστα Μαρίνου
πηγή: www.makthes.gr
Πόσες χιλιάδες φοιτητές σπουδάζουν στα πανεπιστήμια της Θεσσαλονίκης; Πολλοί από αυτούς μελετούν(;) τη νέα ελληνική λογοτεχνία και σίγουρα παρακολουθούν ή θα έπρεπε να παρακολουθούν τι συνέβη στο παρελθόν ή τι συμβαίνει τώρα στο πεδίο που τους ενδιαφέρει. Όμως απουσίαζαν από το θέατρο «Μελίνα Μερκούρη», όπου φιλοξενήθηκε η «Λογοτεχνική σκηνή» του «Παρά θίν’ αλός».
Ίσως έκριναν ότι ήταν ανούσιο να ακούσουν μερικούς γνωστούς κριτικούς να κάνουν μία αναφορά στην ιστορία της λογοτεχνίας της πόλης, ξεκινώντας από το 1912 και φτάνοντας ώς τις μέρες μας. Εάν τυχόν υπάρχει η ένσταση ότι όλα αυτά μπορούν να τα βρουν σε βιβλία, η απάντηση είναι πως δεν είναι εύκολο να βρουν τα κινηματογραφημένα ντοκουμέντα και κυρίως να ακούσουν τόσους πεζογράφους και ποιητές που ανέβηκαν στη σκηνή του θεάτρου «Μελίνα Μερκούρη» της Καλαμαριάς, για να διαβάσουν αποσπάσματα από έργα τους, ανέκδοτα ή όχι. Θα έβλεπαν και θα άκουγαν το κόμπιασμα και τον ενθουσιασμό, θα συνέδεαν στάση σώματος και τόνους φωνής με τον ήχο των λέξεων και την έννοιά τους και ίσως ανακάλυπταν εκείνες τις στιγμές πολλά για τη λογοτεχνική πράξη συνολικά.
Σπουδαία η προσφορά του δήμου Καλαμαριάς και του Γιώργου Κορδομενίδη, που επιμελήθηκε αυτό το λογοτεχνικό φεστιβάλ. Όμως εκτιμήθηκε όσο έπρεπε και από τους μεγαλύτερους; Μπορεί το περιεχόμενό του να εστιάστηκε στα 100 χρόνια λογοτεχνικής παραγωγής στη Θεσσαλονίκη, αλλά απουσίαζαν οι εκπρόσωποι του δήμου Θεσσαλονίκης. Μπορεί τα ονόματα όσων συμμετείχαν με εισηγήσεις τους να ήταν έγκυρα, αλλά απουσίαζαν πολλοί από τους εκπροσώπους της πανεπιστημιακής κοινότητας. Μπορεί να ήταν αφιερωμένη η τριήμερη εκδήλωση στους λογοτέχνες που δούλεψαν και δουλεύουν σε αυτήν την πόλη, αλλά η πλειοψηφία τους μπήκε στο θέατρο μόνο τη βραδιά στη διάρκεια της οποίας θα τους καλούσε ο οικοδεσπότης Γιώργος Κορδομενίδης στο βήμα. Θα απαντήσουν όλοι οι απόντες ότι ήταν απασχολημένοι κ.λπ., κ.λπ.
Ευτυχώς όμως ανταποκρίθηκε ο κόσμος και στις τρεις βραδιές. Έστω κι αν οι λίγες αρχικά κενές θέσεις κάθε βραδιά αυξάνονταν, καθώς η ώρα περνούσε, άκουσαν με προσοχή ομιλητές, λογοτέχνες και τα μουσικά σύνολα που συμμετείχαν στην εκδήλωση. Έδειξαν και διαφορετικά το ενδιαφέρον τους παρακολουθώντας όσα συνέβησαν από τα ηλεκτρονικά κοινωνικά δίκτυα και αυτό το ενδιαφέρον δημιουργεί και την υποχρέωση προς όλους τους υπεύθυνους της διοργάνωσης να την κρατήσουν ζωντανή. Όχι ως πληκτικό θεσμό αλλά ως μία γιορτή των λογοτεχνών και όσων απολαμβάνουν την καλή ποίηση και πεζογραφία.
πηγή: www.makthes.gr
Πόσες χιλιάδες φοιτητές σπουδάζουν στα πανεπιστήμια της Θεσσαλονίκης; Πολλοί από αυτούς μελετούν(;) τη νέα ελληνική λογοτεχνία και σίγουρα παρακολουθούν ή θα έπρεπε να παρακολουθούν τι συνέβη στο παρελθόν ή τι συμβαίνει τώρα στο πεδίο που τους ενδιαφέρει. Όμως απουσίαζαν από το θέατρο «Μελίνα Μερκούρη», όπου φιλοξενήθηκε η «Λογοτεχνική σκηνή» του «Παρά θίν’ αλός».
Ίσως έκριναν ότι ήταν ανούσιο να ακούσουν μερικούς γνωστούς κριτικούς να κάνουν μία αναφορά στην ιστορία της λογοτεχνίας της πόλης, ξεκινώντας από το 1912 και φτάνοντας ώς τις μέρες μας. Εάν τυχόν υπάρχει η ένσταση ότι όλα αυτά μπορούν να τα βρουν σε βιβλία, η απάντηση είναι πως δεν είναι εύκολο να βρουν τα κινηματογραφημένα ντοκουμέντα και κυρίως να ακούσουν τόσους πεζογράφους και ποιητές που ανέβηκαν στη σκηνή του θεάτρου «Μελίνα Μερκούρη» της Καλαμαριάς, για να διαβάσουν αποσπάσματα από έργα τους, ανέκδοτα ή όχι. Θα έβλεπαν και θα άκουγαν το κόμπιασμα και τον ενθουσιασμό, θα συνέδεαν στάση σώματος και τόνους φωνής με τον ήχο των λέξεων και την έννοιά τους και ίσως ανακάλυπταν εκείνες τις στιγμές πολλά για τη λογοτεχνική πράξη συνολικά.
Σπουδαία η προσφορά του δήμου Καλαμαριάς και του Γιώργου Κορδομενίδη, που επιμελήθηκε αυτό το λογοτεχνικό φεστιβάλ. Όμως εκτιμήθηκε όσο έπρεπε και από τους μεγαλύτερους; Μπορεί το περιεχόμενό του να εστιάστηκε στα 100 χρόνια λογοτεχνικής παραγωγής στη Θεσσαλονίκη, αλλά απουσίαζαν οι εκπρόσωποι του δήμου Θεσσαλονίκης. Μπορεί τα ονόματα όσων συμμετείχαν με εισηγήσεις τους να ήταν έγκυρα, αλλά απουσίαζαν πολλοί από τους εκπροσώπους της πανεπιστημιακής κοινότητας. Μπορεί να ήταν αφιερωμένη η τριήμερη εκδήλωση στους λογοτέχνες που δούλεψαν και δουλεύουν σε αυτήν την πόλη, αλλά η πλειοψηφία τους μπήκε στο θέατρο μόνο τη βραδιά στη διάρκεια της οποίας θα τους καλούσε ο οικοδεσπότης Γιώργος Κορδομενίδης στο βήμα. Θα απαντήσουν όλοι οι απόντες ότι ήταν απασχολημένοι κ.λπ., κ.λπ.
Ευτυχώς όμως ανταποκρίθηκε ο κόσμος και στις τρεις βραδιές. Έστω κι αν οι λίγες αρχικά κενές θέσεις κάθε βραδιά αυξάνονταν, καθώς η ώρα περνούσε, άκουσαν με προσοχή ομιλητές, λογοτέχνες και τα μουσικά σύνολα που συμμετείχαν στην εκδήλωση. Έδειξαν και διαφορετικά το ενδιαφέρον τους παρακολουθώντας όσα συνέβησαν από τα ηλεκτρονικά κοινωνικά δίκτυα και αυτό το ενδιαφέρον δημιουργεί και την υποχρέωση προς όλους τους υπεύθυνους της διοργάνωσης να την κρατήσουν ζωντανή. Όχι ως πληκτικό θεσμό αλλά ως μία γιορτή των λογοτεχνών και όσων απολαμβάνουν την καλή ποίηση και πεζογραφία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου