26.3.20

20 Απριλίου 2020 - Ημέρα 3.654η



γράφει ο Δημήτρης Γ. Παπαστεργίου


Εικόνα πρώτη
Ο αγέννητος γιος μου παρατηρεί μία χελιδόνα που προσπαθεί να φτιάξει τη φωλιά της. Πάει κι έρχεται, πάει κι έρχεται ξανά και ξανά· πετρούλες, στάλες λάσπη, μικροσκοπικά ξερά χόρτα, δεξιοτεχνικά συνταιριάζοντάς τα με το μικρό της ράμφος σε μία της βεράντας απόμερη γωνιά.

Εικόνα δεύτερη
Ο αγέννητος γιος μου παίρνει ένα ξύλο και χαλάει τη φωλιά. Παρατηρεί τα νωπά ίχνη στον τοίχο και περιεργάζεται τα πεσμένα στο μπαλκόνι κομμάτια. Στο μυαλό του έρχονται αίφνης τα χαλάσματα από το βομβαρδισμένο Χαλέπι της Συρίας αλλά μπα, εκείνα είναι στην τηλεόραση και τούτα εδώ μοιάζουν σαν ακαθαρσίες. Βαριέται. Σκέφτεται με τι άλλο να ασχοληθεί έπειτα αλλά τον προλαβαίνει η επιστροφή της χελιδόνας (στο ράμφος της λίγη λάσπη και κάνα-δυο άχυρα). Κοιτά αμήχανα μια τα πεσμένα συντρίμμια του μόχθου της και μια τον μπόμπιρα. Στέκεται να ξαποστάσει στο κομμάτι της φωλιάς που παρέμεινε κολλημένο στον τοίχο και αδειάζει το "πηλοφόρι" της σε ένα σημείο που της ταίριασε.

Εικόνα τρίτη
Η χελιδόνα εστιάζει τη ματιά της στον αγέννητο γιο μου. Τώρα έχει το πρόσωπο της μητέρας μου και του μιλά με τη λαλιά της: «γιατί, αγόρι μου, γιατί, καλό μου παιδί; μανούλα θέλω να γίνω κι εγώ, να κάνω όμορφα παιδάκια σαν εσένα», όμως ούτε θυμωμένα ούτε με παράπονο. Γλυκά και παρηγορητικά πιο πολύ· όπως η μάνα μου. Εκείνος φεύγει τρέχοντας.

Εικόνα τέταρτη
Ξυπνάω τρομαγμένος. Όπως πάντα, μόνος και με την απόγνωση μικρού πουλιού που του χαλάσανε τη φωλιά. Δεν υπάρχει μάνα, δεν υπάρχει παιδί· ούτε χελιδόνα. Και στους δρόμους δεν κυκλοφορεί ψυχή.

Σαν να έχει πέσει αρρώστια.



Ο Δημήτρης Γ. Παπαστεργίου γεννήθηκε το 1968 στη Βέροια. 

Έχει δημοσιεύσει τις ποιητικές συλλογές: Η τράπουλα του καλοκαιριού (Ars Poetica, 2012), Furor Scribendi (Ars Poetica, 2013), Ο άστεγος της οδού Χαμογέλων (Σαιξπηρικόν, 2015), Έλαβον (Σαιξπηρικόν, 2017) και Τα μεροκάματα ενός έρωτα (Εκδόσεις Εντευκτηρίου, 2019).

Συμμετέχει με ποιήματά του στα συλλογικά έργα: Ποιητικός Πυρήνας - Ανθολογία (Ενδυμίων, 2012) και Ποιητικός και Πεζός Λόγος των Μελών της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης [1980 - 2015] (Ρώμη, 2016).

Δεν υπάρχουν σχόλια: