της Βίκυς Χαρισοπούλου
πηγή: Facebook
Ειδήσεις. Ειδήσεις. Εξελίξεις για τον κορονοϊό...
Το σπίτι μυρίζει χλωρίνη, αντισηπτικό και οινόπνευμα. Και πολύ καπνό (διάβασα ―και με βόλεψε― πως τα τσιγάρα σκοτώνουν τον ιό.)
Η μάνα έγκλειστη, ήδη προ τριμήνου για τον φόβο των πτώσεων (90 προχθές ― της έκανα γενέθλια με τούρτα και κόκκινα λουλούδια), περιφέρεται μεταξύ δωματίου και σαλονιού μουρμουρίζοντας «Ήρθε η Δευτέρα Παρουσία».
Το σπίτι μυρίζει χλωρίνη, αντισηπτικό και οινόπνευμα. Και πολύ καπνό (διάβασα ―και με βόλεψε― πως τα τσιγάρα σκοτώνουν τον ιό.)
Η μάνα έγκλειστη, ήδη προ τριμήνου για τον φόβο των πτώσεων (90 προχθές ― της έκανα γενέθλια με τούρτα και κόκκινα λουλούδια), περιφέρεται μεταξύ δωματίου και σαλονιού μουρμουρίζοντας «Ήρθε η Δευτέρα Παρουσία».
Αμηχανία. Φόβος. Νευρικότητα. Φόβος. Απόγνωση. Έμαθα να μελετώ , να κατανοώ πρώτα τα πράγματα κι ύστερα να τα διαχειρίζομαι. Όλα. Τους ανθρώπους, τις καταστάσεις, τις ιδέες, τα προβλήματα. Τωρα αδυνατώ.
Μαγειρεύω συνεχώς. Απολυμαίνω. Γυαλίζω τζάμια, βάζω πλυντήριο. Χλωρίνη ξανά. Αντισηπτικό. Ξύδι. Σόδα. Οινόπνευμα... Βάμμα πρόπολης. Πρόπολη σε σπρέι. Λεμόνια, Panadol, βιταμίνες, Augmentin, 37,3 στο θερμόμετρο ― «θα ’ναι απ ’το απόστημα στο δόντι· τωρα βρήκε κι αυτό... Πάρε πέντε μέρες την αντιβίωση και ... μιλάμε την Πέμπτη. Αν δεν υποχωρήσει, θα πρεπει να πας στο νοσοκομείο (για οδοντιατρικά...). Εμάς μας έκλεισαν. Είμαι κι εγω μεγαλούτσικος και φοβάμαι... Μην ανησυχείς όμως» μου λεει ο οδοντίατρος. Ανησυχώ περισσότερο.
Μαγειρεύω συνεχώς. Απολυμαίνω. Γυαλίζω τζάμια, βάζω πλυντήριο. Χλωρίνη ξανά. Αντισηπτικό. Ξύδι. Σόδα. Οινόπνευμα... Βάμμα πρόπολης. Πρόπολη σε σπρέι. Λεμόνια, Panadol, βιταμίνες, Augmentin, 37,3 στο θερμόμετρο ― «θα ’ναι απ ’το απόστημα στο δόντι· τωρα βρήκε κι αυτό... Πάρε πέντε μέρες την αντιβίωση και ... μιλάμε την Πέμπτη. Αν δεν υποχωρήσει, θα πρεπει να πας στο νοσοκομείο (για οδοντιατρικά...). Εμάς μας έκλεισαν. Είμαι κι εγω μεγαλούτσικος και φοβάμαι... Μην ανησυχείς όμως» μου λεει ο οδοντίατρος. Ανησυχώ περισσότερο.
Καλώ τον ΕΟΔΥ. Περιμένω . Πολύ. «Η κλήση σας καταγράφεται...». Περιμένω. Στα 11 λεπτά και 3'' απαντά.-Φωνή νεαρού ―σχεδόν έφηβου― άνδρα.
― Λέγομαι Δημήτρης (!), πώς μπορώ να σας εξυπηρετήσω;
― Λέγομαι έτσι (όνομα, επίθετο, τόπο κατοικίας), είμαι τόσο χρονών, έχω λίγο βήχα, ναι... καπνίζω πολύ, συνυπάρχω (δεν γίνεται αλλιώς) με τη μάνα μου ―κοντεύει τα 90, προσπαθώ (όσο γίνεται) να μην έρχομαι σ’ επαφή μαζί της. Ε, δεν ζω και σε πύργο -πόσο να κρατηθείς μακριά στα 90 τ,μ ..Κάνω απο χθες λιγάκι πυρετό 37 , 37,3 το μέγιστο... Μπορώ να κάνω το τεστ, να ξέρω, να δω τι θα κάνω, να λαβω τα μέτρα μου. Περισσότερο για τη μάνα…».
― Ήρθατε σε επαφή με επιβεβαιωμένο κρούσμα κορονοϊού?
― Απ’ όσο ξέρω, όχι… (Εδω και μια βδομάδα, παω στο σούπερ μάρκετ, στον φούρνο, στην τράπεζα, φορώντας γάντια.)
― Τι να σας πω, κυρία μου, μιλήστε… καλέστε τον γιατρό σας να ’ρθει να σας δει... Τέστ, όχι, με τίποτα. Δεν έχουμε τέστ. Κάντε υπομονή... Γεια σας.
― Λέγομαι Δημήτρης (!), πώς μπορώ να σας εξυπηρετήσω;
― Λέγομαι έτσι (όνομα, επίθετο, τόπο κατοικίας), είμαι τόσο χρονών, έχω λίγο βήχα, ναι... καπνίζω πολύ, συνυπάρχω (δεν γίνεται αλλιώς) με τη μάνα μου ―κοντεύει τα 90, προσπαθώ (όσο γίνεται) να μην έρχομαι σ’ επαφή μαζί της. Ε, δεν ζω και σε πύργο -πόσο να κρατηθείς μακριά στα 90 τ,μ ..Κάνω απο χθες λιγάκι πυρετό 37 , 37,3 το μέγιστο... Μπορώ να κάνω το τεστ, να ξέρω, να δω τι θα κάνω, να λαβω τα μέτρα μου. Περισσότερο για τη μάνα…».
― Ήρθατε σε επαφή με επιβεβαιωμένο κρούσμα κορονοϊού?
― Απ’ όσο ξέρω, όχι… (Εδω και μια βδομάδα, παω στο σούπερ μάρκετ, στον φούρνο, στην τράπεζα, φορώντας γάντια.)
― Τι να σας πω, κυρία μου, μιλήστε… καλέστε τον γιατρό σας να ’ρθει να σας δει... Τέστ, όχι, με τίποτα. Δεν έχουμε τέστ. Κάντε υπομονή... Γεια σας.
Ειδήσεις. Ειδήσεις. Τηλεόραση... Προσπαθώ να διαβάσω· αδύνατον. Να γράψω, το ίδιο.
Words, words (λέει ο Άμλετ) Νωρίτερα ―στα 1603― ο Σαίξπηρ έγραψε τον Βασιλιά Λήρ απομονωμένος στο σπίτι του, υπό τον φόβο της πανούκλας.
Ψάχνοντας τις λέξεις, άρχισε το ψέμα λέει ο ποιητής μου.
Words, words (λέει ο Άμλετ) Νωρίτερα ―στα 1603― ο Σαίξπηρ έγραψε τον Βασιλιά Λήρ απομονωμένος στο σπίτι του, υπό τον φόβο της πανούκλας.
Ψάχνοντας τις λέξεις, άρχισε το ψέμα λέει ο ποιητής μου.
Βλέπω έναν κόκκο σκόνης στο τζάμι ― πέφτει το φώς του πορτατίφ και τον... αναδεικνύει... Λες να ’ναι ο δολόφονος ιός?
Αύριο να θυμηθώ να ξανακάνω τα τζάμια.
Αύριο να θυμηθώ να ξανακάνω τα τζάμια.
Η μάνα βλέπει τη συνομήλικη της ―τη Ζωζώ― στον Χατζηνικολάου, και την ακούω να μονολογεί: Τι ζωή! Ταξίδεψε , γλέντησε, έκανε ό,τι της άρεσε... Γι’ αυτό κρατιέται τόσο καλά.
― Τι λές, μαμά? Χρειάζεσαι κάτι; της φωνάζω απ’ το σαλόνι..
― Τι να χρειάζομαι... Αλλάζει η ζωή; Δεν αλλάζει. Ήμουν κι εγω ωραία αλλά... έκανα το "σωστό", το "πρέπον"... Τώρα ειναι αργά... Οταν περάσει αυτό το κακό, να βγαίνεις, να ταξιδεύεις, να φοράς ωραία ρούχα... Όχι όλο να γράφεις...
― Το χάπι για την πίεση να πάρεις...
Το θερμόμετρο "έπεσε" στο 36,6 .. Μπορεί να ’ναι απ’ το Panadol, απ’ το Augmentin για το δόντι... Μπορεί και που τα ’γραψα... και σας τα ’πα...
Κι όταν περάσει αυτό το κακό, να βγούμε, να ταξιδέψουμε, να φοράμε ωραία ρούχα… Ν΄ αγαπιόμαστε.
― Τι λές, μαμά? Χρειάζεσαι κάτι; της φωνάζω απ’ το σαλόνι..
― Τι να χρειάζομαι... Αλλάζει η ζωή; Δεν αλλάζει. Ήμουν κι εγω ωραία αλλά... έκανα το "σωστό", το "πρέπον"... Τώρα ειναι αργά... Οταν περάσει αυτό το κακό, να βγαίνεις, να ταξιδεύεις, να φοράς ωραία ρούχα... Όχι όλο να γράφεις...
― Το χάπι για την πίεση να πάρεις...
Το θερμόμετρο "έπεσε" στο 36,6 .. Μπορεί να ’ναι απ’ το Panadol, απ’ το Augmentin για το δόντι... Μπορεί και που τα ’γραψα... και σας τα ’πα...
Κι όταν περάσει αυτό το κακό, να βγούμε, να ταξιδέψουμε, να φοράμε ωραία ρούχα… Ν΄ αγαπιόμαστε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου