Τέλλος Φίλης: Νυχτερινός αέρας

Φωτογραφία του ψηφιακού καλλιτέχνη  Caras Lonut

Με ξύπνησε ένας άνεμος που είχε ρίξει χαρτιά γεμάτα λέξεις που αναζητούσαν φωτογραφίες στο πάτωμα, χαρτιά ανακατεμένα στη μέση της νύχτας κι o άνεμος που προσδιόριζε την αλλαγή της εποχής.

Σκύβοντας να τα μαζέψω, κάπου, από ένα πέρα τοπίο, ακούστηκαν νότες πιάνου, αποχαιρετισμό θυμίζαν, και κάποιοι άλλοι είχαν ξυπνήσει, φύλλα με λέξεις από το πάτωμα ίσως μαζεύαν η τις μέσα λέξεις τους στον άνεμο σκορπούσαν.

Αξημέρωτα οι ειδήσεις παίρνουν το μέγεθος της ανάγκης του καθενός, όσο φωτίζει, έρχονται στη διάσταση της πραγματικότητας, αλλά η νύχτα δεν βοηθά τον ρεαλισμό, κι όταν φυσάει, το πράγμα μοιάζει σαν μεταφυσική απειλή που δύσκολα τιθασεύεται.

Με το πρώτο φως της μέρας, οι λέξεις σαν σπουργίτια κάτσαν στο περβάζι του παραθύρου.

Πόσοι θάνατοι χωράνε σε έναν Σεπτέμβριο;

[Αναπάντητος ξεκίνησα την μέρα. Είχε ήδη αρχίσει η βροχή…]