Κι ο κόσμος θα γυρίσει

γράφει ο Πέτρος Σατραζάνης

Κοιτώ τον άνδρα, ντυμένο σε κατάμαυρες κραυγές
Βλέπω πως κάνει πάνω –κάτω  το κεφάλι του και πως κοιτάζει έξω στο δρόμο.

Θλίψη χαρούμενη και γελαστή απόγνωση. 

Τα μαλλιά του, που άλλοτε χαϊδεύανε τους ώμους τώρα εξεγείρονται στη θέα του θανάτου.

Τώρα λιγότερο μακριά. Σκληρά.

Τώρα χωράει μες τα καινούργια του τραγούδια το χρόνο της στιγμής
το πένθος, καρφωμένο στο θρίαμβο της λέξης ‘’πόνος’’
και το χαμόγελο στα κοριτσίστικά του μάτια
γέρνει την ισορροπία που είχε στο βλέμμα
Με όλη του τη δύναμη
κρατά αγεφύρωτο το χάος με τις λέξεις
Στη νέα του κραυγή, μια σκοτεινή υπόνοια γέλιου ζητάει να πλαγιάσει.

Δε θα γελάσει πια το ίδιο δυνατά
για αυτό και αυτή η μουσική σαν ψαλμωδία εθιστική

θα απαγγέλλεται  ολόγυμνη, στο άδειο προσκεφάλι του δωματίου ενός παιδιού.

Ο Πέτρος Σατραζάνης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1987. 
Από την εφηβεία του γράφει ποίηση, δοκίμια και μουσική. 
Η μεταπτυχιακή του διατριβή στο Α.Π.Θ είναι 
μια οντολογική έρευνα με αφετηρία 
την αισθητική φιλοσοφία του Φρειδερίκου Νίτσε. 
Ο πρώτος του δίσκος με τίτλο Έτσι και αλλιώς, 
σε ποίηση Διονύση Καρατζά, 
κυκλοφορεί απ’ τις εκδόσεις University Studio Press