Πού καιρός για ποίηση;

του Γιώργου Τούλα

πηγή: http://www.parallaximag.gr

Πριν έντεκα χρόνια, ο Γιώργος Κορδομενίδης με πήρε ένα τηλέφωνο μια μέρα να πεταχτώ απέναντι από το ραδιόφωνο που ήταν στην Αγγελάκη, να δω το υπόγειο της Δεσπεραί που ετοίμαζε το χώρο του Εντευκτηρίου. Το σπίτι του ιστορικού περιοδικού που θα στέγαζε τις εκδηλώσεις του. Τον θυμάμαι με πόση χαρά με ξενάγησε στο χώρο που σχεδίασε ο Τζώνος. Και πόση χαρά με γέμισε και μένα που ένας ιδιωτικός χώρος τέτοιων αξιώσεων και προσδοκιών ξεκινούσε. Την Παγκόσμια Ημέρα της ποίησης να πω τη μαύρη αλήθεια εκεί μέσα την πρωτοέμαθα, δεν γνώριζα την ύπαρξη της και μια νύχτα που είχε καλέσει την Κική Δημουλά, έξω στην πλημμυρισμένη από κόσμο Δεσπεραί που δεν χωρούσε εντός, ένιωσα μια τρελή χαρά πιστεύοντας ότι ο κόσμος μοιάζει πια να ενδιαφέρεται και για άλλα πράματα εκτός από την τηλεόραση. Και μετά ήρθε η Κρίση και τα σάρωσε όλα. Και ο Γιώργος πέρσι δειλά δειλά, αφού είχε αναγκαστεί να κλείσει πια το χώρο του υπογείου έκανε μερικές εκδηλώσεις με συμβολική είσοδο, ίσα ίσα για να καταφέρει να ζεσταίνει το χώρο και να πληρώνει το ρεύμα του. Αλλά προσπαθούσε. Και για δέκα χρόνια για μένα η μέρα της ποίησης, η 21 Μαρτίου ήταν ταυτισμένη με την κάθοδο στο Underground. Εκεί που νέοι και ηλικιωμένοι παρέα σιωπηλά μεταλάβαιναν στίχους. Ήρθε λοιπόν φέτος μια λιτή ανακοίνωση στο mail που έλεγε: To «Underground Εντευκτήριο» φέτος στην Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης (21/3), αντίθετα με τα προηγούμενα δέκα χρόνια, θα παραμείνει κλειστό και σκοτεινό. Ελλείψει πόρων και οποιουδήποτε ενδιαφέροντος, από κάθε πλευρά, για τη ―στοιχειώδη έστω― συνέχιση της λειτουργίας του.

Ακριβώς εκεί είναι που λες πόσο πιο χειρότερα; Το Εντευκτήριο είναι 25 χρόνια τώρα μια φωτιά που καίει κρατώντας ζωντανή την ελπίδα κόντρα στην ευτέλεια. Πέρσι την άνοιξη στην έκθεση βιβλίου γιορτάσαμε τα γενέθλια του. Ευχηθήκαμε μακροημέρευση. Και τώρα το σπίτι του περιοδικού σβήνει τα φώτα του.

Θα μου πεις που καιρός για ποίηση; Χωράνε οι ποιητές στους άγριους καιρούς; Ο πολιτισμός που προστατεύεται επισήμως δεν είναι ο πολιτισμός του Εντευκτηρίου. Δεν έχει δύναμη το Εντευκτήριο να προκαλέσει αποφάσεις. Δεν είναι Μέγαρο να του χαριστούν 240 εκατομμύρια, δεν είναι Mega να του δανείζουν αβέρτα 50 εκατομμύρια για να συνεχίζει, ούτε καν οι επώνυμες οικογένειες της χώρας που περνάνε νύχτα διατάξεις χαριστικές για κείνες και τα πρόστιμα που χρωστούν.

Το Εντευκτήριο είναι μια τρίχα στα αυτιά του υπουργού Πολιτισμού, που και να λείψει καλό θα είναι για κείνον. Θα χαθούν και μερικές ενοχλητικές φωνές, βρε αδερφέ, που τον πολιτισμό τον ήθελαν αλλιώς από το ιλουστρασιόν των εθνικών σκηνοθετών βιογράφων.

Ας είναι.