ΣΤΟ ΝΕΟ ΕΝΤΕΥΚΤΗΡΙΟ
Ελληνική και ξένη ποίηση και
πεζογραφία
δοκίμια, άρθρα, κριτικές
και παρουσιάσεις βιβλίων, φωτογραφικό
ένθετο
Τχ. 102-103, Ιούλιος-Δεκέμβριος
2013
176 σελ., τιμή 10,00 ευρώ
Δύο νέες, ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτες ποιητικές φωνές, αθησαύριστο
πεζό της Νόρας Αναγνωστάκη, ποίηση και πεζογραφία, βιβλιοκρισίες και
παρουσιάσεις, ζωγραφική, φωτογραφικό ένθετο
ΠΟΙΗΣΗ-ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
Δύο νέες (και νεανικές)
ποιητικές φωνές παρουσιάζει στους αναγνώστες του το νέο τεύχος του περιοδικού
«Εντευκτήριο» (Νο 102-103, Ιούλιος-Δεκέμβριος 2013), που μόλις κυκλοφόρησε.
Ο ένας είναι ο 19χρονος
Ένο Αγκόλλι, γεννημένος το 1994 σε μικρό χωριό έξω από την Κορυτσά της
Αλβανίας. Ήρθε με τους γονείς του (οικονομικούς μετανάστες), σε ηλικία τριών
ετών στη Θεσσαλονίκη, όπου μεγάλωσε και σπούδασε. Τώρα σπουδάζει αναλυτική
φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου, με πλήρη υποτροφία. Τα ποιήματά του (που “ανοίγουν” το τεύχος)
φανερώνουν στόφα δυνατού ποιητή και προοιωνίζονται σπουδαία εξέλιξη.
Ο άλλος είναι ο 18χρονος
Γιαχύα Χασάν, γεννημένος το 1995 στο
Ααρχούς της Δανίας, από Παλαιστίνιους γονείς. Η πρώτη του συλλογή, όπου ασκεί
δριμεία κριτική στη νοοτροπία της γενιάς των γονιών του και γενικότερα στο
Ισλάμ, έχει ήδη ξεπεράσει σε πωλήσεις τα 50.000 αντίτυπα. Τον παρουσιάζει ο
Σπύρος Μοσκόβου και τον μεταφράζει η Μαργαρίτα Μέλμπεργκ.
Δημοσιεύονται ακόμη
ποιήματα της Κικής Δημουλά, του Χάρη Βλαβιανού, της Ανθής Μαρωνίτη, του Πολ
Όστερ (παρουσίαση και απόδοση: Βασίλης Κουγέας), του Θανάση Μαρκόπουλου, του
Κωνσταντίνου Παπαχαράλαμπου, του Λεωνίδα Κακάρογλου, , του Γιώργου Χ. Θεοχάρη,
του Συμεών Τσακίρη, του Ταντέους Καντόρ (μετάφραση: Ζαφείρης Νικήτας), του
Απόστολου Λυκεσά, της Μαρίας Καρδάτου, του Άγγελου Ευθυμιάδη και της Άλκηστης
Πανάγου.
Στο ίδιο τεύχος,
αθησαύριστο διήγημα της Νόρας Αναγνωστάκη, πρωτοδημοσιευμένο υπό το ψευδώνυμο
Εύα Στάμου το 1960· ακόμη, πεζά του Δημήτρη Πετσετίδη, του Ηλία Μαγκλίνη, της
Άννυς Κουτροκόη, της Ντάντης Σιδέρη-Σπεκ, του Ιγνάτη Χουβαρδά, της Άννας
Κουστινούδη, του Χρήστου Δήμα, του Ντέιβιντ Σεντάρις (μετ.: Γιάννης Θεοδοσίου),
του Γιώργου Μαυρομμάτη, του Βασίλη Τερζόπουλου και των πρωτοεμφανιζόμενων Άννας
Γούλα και Μαρίας Ντινάκη.
Στην υπόλοιπη ύλη του
τεύχους: η Λίζυ Τσιριμώκου γράφει για την πολυδιάστατη διδακτική και συγγραφική
προσφορά της Τζίνας Πολίτη· ο Γιώργος Κορδομενίδης νεκρολογεί τον Κάρολο
Τσίζεκ, η Πόλυ Κρημνιώτη και ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος αποχαιρετούν τη Νόρα
Αναγνωστάκη· η Ζωή Βερβεροπούλου κρίνει την παράσταση του «Κάτω από το
Γαλατόδασος» του Ντ. Τόμας από το Studio Όρα.
ΚΡΙΤΙΚΗ
– ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ - ZΩΓΡΑΦΙΚΗ Tις
βιβλιοκρισίες του τεύχους υπογράφουν οι: Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, Σταύρος
Ζαφειρίου, Λαμπρινή Κουζέλη, Λάμπρος Σκουζάκης, Άντεια Φραντζή, Γιάννης
Ευσταθιάδης, Μυρτώ Ρήγου, Άρης Στυλιανού, Κούλα Αδαλόγλου και Ζωή Σαμαρά (για
βιβλία των Γιάννη Ευσταθιάδη, Βικτωρίας Καπλάνη, Λευτέρη Καλοστύπη, Ι. Μπ.
Σίνγκερ ―μετ. Βασ. Αμανατίδη―, Μαίρης Μικέ, Δημήτρη Κοσμόπουλου, Θωμά
Τσακαλάκη, Φίλιππου Δραγούμη, Ευτυχίας-Αλεξάνδρας Λουκίδου και Αλεξάνδρας
Μπακονίκα)· ακόμη, ο Βασίλης Αμανατίδης γράφει για ποιητικά βιβλία του Βασίλη
Δημητράκου, του Παναγιώτη Ιωαννίδη και της Σοφίας Σταματίου, ενώ ο
Γιώργος Κορδομενίδης στη στήλη «Βιβλία στο κομοδίνο»
σχολιάζει πρόσφατες εκδόσεις.
Η Camera Obscura, το
ειδικό τετράχρωμο ένθετο 16 σελίδων για την καλλιτεχνική φωτογραφία,
παρουσιάζει έργα του Στέλιου Σκούλου, υπό τον γενικό τίτλο
«Μεταμορφώσεις», για τα οποία γράφει, μεταξύ άλλων, ο Γιώργος Χουλιάρας: «[…] Οι
μεταμορφώσεις του Σκούλου, ως εξέχουσα παρα-ποίηση, εικονογραφούν τα όνειρα της
απεικόνισης, καθώς όσα θα θέλαμε να δούμε παραμορφώνουν όσα βλέπουμε, εκτός αν
συμβαίνει κάτι αντίστροφο. Μπορεί ένας ασπασμός, ρωτά ο φωτογράφος, να
παραμορφώσει το άλλο πρόσωπο ή μήπως έτσι πράγματι φαίνεται; Γιατί περιμένετε;
Φιληθείτε.».
Έργο του Νίκου Μιχαλιτσιάνου
Την ενότητα της λογοτεχνίας κοσμούν σχέδια
του Νίκου Μιχαλιτσιάνου. H Χαριντίνα Καραΐνδρου-Fraser έχει παρατηρήσει για τη
ζωγραφική του: «[...] Υπάρχει ένα πολύ δυνατό στοιχείο στη ζωγραφική του Νίκου
Μιχαλιτσιάνου: το φως. Το φως, ως από μηχανής θεός, άλλοτε αποκαλύπτει και άλλοτε
κρύβει τα δρώμενα, επιτείνοντας την ατμόσφαιρα της θεατρικής σκηνής.
Ο ζωγράφος ξαναζωγραφίζει τη ζωγραφική και,
στήνοντας το σκηνικό του, συχνά χρησιμοποιεί δύο εστίες φωτός με διαφορετικές
ταχύτητες. Η μία διαχέεται επιταχύνοντας την κίνηση και τη μουσικότητα στον
χώρο και η άλλη πέφτει ως προβολέας στην ανθρώπινη μορφή, για να καταγράψει τη
στατική θεατρικότητα του ζωγραφικού στιγμιότυπου.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου