Κλέφτης υποδημάτων

της Λώρης Κέζα

πηγή: www.tovima.gr 

Κάποιοι θέλουν να εφαρμοστεί το γράμμα του νόμου. 

Ξεκινούν όμως από τους αδύναμους

 

Mια μικρή είδηση καταδεικνύει την αύξηση του αισθήματος ευθύνης των πολιτών και την ανεπτυγμένη υπευθυνότητα των αστυνομικών. Μιλάμε για πάταξη του εγκλήματος, όχι αστεία. Ενα παιδί, λοιπόν, παραμονή των Φώτων, έκλεψε παπούτσια. Τα ζήλεψε, το ομολόγησε. Δεν του έφθαναν τα χρήματα από τα κάλαντα για να αγοράσει καινούργια (σημειωτέον, στα κάλαντα παρατηρείται εκτεταμένη φοροδιαφυγή). Ειδοποιήθηκε η Αστυνομία και ο εγκληματίας παπουτσοκλέφτης οδηγήθηκε στο τμήμα ώστε να παραπεμφθούν οι γονείς του για πλημμελή εποπτεία ανηλίκου. Ολα κι όλα, ο νόμος είναι νόμος.

Αυτό που εντυπωσιάζει είναι ότι τα θύματα της κλοπής υποδημάτων θεώρησαν λογικό να απασχολήσουν κρατικούς λειτουργούς για ένα ζευγάρι παπούτσια. Δεν το προχωράμε, να πούμε ότι μπορούσαν να του τα χαρίσουν αφού δεν είχε παπούτσια για να πάει στο σχολείο. Η γενναιοδωρία δεν είναι υποχρεωτική. Δεν έχουμε την αξίωση ούτε να συγχωρέσουν. Θα ήταν, όμως, ανακουφιστική μια αίσθηση του μέτρου. Για την οικογένεια που έκανε την καταγγελία, αλλά και για την Αστυνομία. Αυτή, όμως, δεν είναι η λογική που ώθησε γενικώς τα πράγματα στα άκρα; Οτι πρέπει να τηρείται το γράμμα του νόμου. Να τηρείται ο νόμος πρωτίστως για τους ανυπόδητους.

Η ίδια λογική, της επίθεσης στον αδύναμο, παρατηρείται σε όλους τους τομείς της ανομίας. Επί παραδείγματι, στο παράνομο εμπόριο: διαρκώς συλλαμβάνονται οι συμμετέχοντες στο τελευταίο στάδιο της διακίνησης των προϊόντων, δηλαδή οι φτωχοδιάβολοι που απλώνουν την πραμάτεια στο πεζοδρόμιο. Αραιά και πού, εντοπίζεται κάποια αποθήκη, ανακοινώνεται ότι βρέθηκαν χιλιάδες τσάντες, χιλιάδες γυαλιά, χιλιάδες ηλεκτρικές συσκευές. Υπάρχει πάντα μεγαλέμπορος. Πριν καλά καλά κυκλοφορήσει η ανακοίνωση με την επιτυχία της σύλληψης, στα γνωστά πόστα, πωλούνται εκ νέου παρόμοια παράνομα προϊόντα από το βοηθητικό προσωπικό της εγκληματικής επιχείρησης.

Η ίδια λογική εφαρμόστηκε στις ιερόδουλες των πεζοδρομίων. Το κράτος, με τους ελεγκτικούς και κατασταλτικούς μηχανισμούς, φέρεται ωσάν αυτές οι γυναίκες να είναι ελεύθεροι επαγγελματίες. Σαν να μην έχουν μαστροπούς. Σαν να μην υπάρχει διεθνές κύκλωμα, που λειτουργεί με απαγωγές, με ξυλοδαρμούς, με απειλές. Το τελευταίο έτος έχουν προσαχθεί μερικές χιλιάδες γυναίκες, αλλά για τους προαγωγούς ούτε κουβέντα. Σαν να μην υπάρχουν.

Την ίδια λογική βρίσκουμε και στην καταδίωξη του φοροφυγά. Μπορούσε να κλέβει κάποιος μόνο εφόσον έκλεβε πολλά. Για τα λίγα, για ενδεχόμενα σφάλματα στη δήλωση εισοδήματος, πάντοτε βρισκόταν ένας φιλότιμος υπάλληλος να διατάξει επικύψεις. Αν αυτή τη στιγμή κυκλοφορούν λίστες με δεκάδες χιλιάδες άτομα, τα οποία διατηρούν στην αλλοδαπή τραπεζικούς λογαριασμούς ασύμβατους με τις δηλώσεις τους, αν αγοράζονται στην Ολλανδία σκάφη του ενός και των δύο εκατομμυρίων από φαινομενικά άπορους, αν γίνονται επενδύσεις σε λονδρέζικα ακίνητα από πένητες, είναι επειδή υπήρχε παραδοσιακά ένας σεβασμός στον μεγαλοαπατεώνα και μια εκδικητική διάθεση απέναντι στον κακομοίρη. Οι μεγάλοι φοροφυγάδες ήταν για δεκαετίες στο απυρόβλητο.

Ολα τούτα δεν είναι αφηρημένες εντυπώσεις: τεκμηριώνονται με αριθμούς. Θα αντιτάξει κανείς ότι οι πλανόδιοι λαθρέμποροι είναι αριθμητικά περισσότεροι από τους παράνομους εισαγωγείς, ότι πολλές ιερόδουλες αναφέρονται στον ίδιο προστάτη, οπότε και η αναλογία των συλλήψεων είναι αντίστοιχη. Υπάρχει μια διαφορά: ορισμένοι παρανομούν, αλλά κάποιοι άλλοι ενθαρρύνουν και ευθύνονται για την παρανομία. Αποτελούν τη ρίζα του κακού. Οπως είναι γνωστό από τη φυτολογία, οι ρίζες δεν είναι ορατές, αλλά είναι ορατό το φύλλωμα. Το σύστημα, λοιπόν, βαράει το φύλλωμα.

Ας επιστρέψουμε στην αρχική ιστορία μας, στο παιδί που δεν είχε παπούτσια να φορέσει, που έκλεψε ένα ζευγάρι για να το φορέσει στο σχολείο, όπως είπε. Η κλοπή που διέπραξε αποτελεί ένα σύμπτωμα. Οι υπαίτιοι είναι άλλοι: είναι όλοι εκείνοι που καταδίκασαν τη χώρα στην απόλυτη, εξευτελιστική φτώχεια. Η δυστυχία που διαχέεται μήνα με τον μήνα δεν είναι αφηρημένη. Δεν είναι αφηρημένες ούτε οι ευθύνες. Υπάρχουν πρόσωπα που πήραν λάθος αποφάσεις, υπάρχουν πρόσωπα που διέπραξαν αληθινά εγκλήματα, με μίζες εκατομμυρίων, με σπατάλες εκατομμυρίων, με αναθέσεις εκατομμυρίων. Η μιζέρια έχει φταίχτες. Ας παραπεμφθούν. Ολοι τους.