Περιδιαβαίνοντας στους μύθους των πόλεων...

του Τάσου Ρέτζιου

πηγή: http://egnatiapost.gr

Καθώς διαβάζεις αυτές τις διαδρομές της Βάνας Χαραλαμπίδου σε πόλεις που τις σκέπασε ο μύθος και πολλές φορές η φαντασία, δεν είναι μόνο σαν να τις περπατάς, σιγά και απαλά στα άκρα για να μην πατήσεις και λερώσεις την ιστορία τους, αλλά είναι και σαν να έχεις μια ζωντανή συνομιλία μαζί τους.

Μετά το «Τόποι του μύθου και της ιστορίας» η συγγραφέας παραδίδει «Μια κουκίδα στον χάρτη» και περιδιαβαίνει στην αυτοκρατορική Αγία Πετρούπολη, τη μυστηριακή Δαμασκό, το παραμυθένιο Χαλέπι, την ιστορική Πέτρα, το θρυλικό Ασουάν, το εξωτικό Μαρακές, την πετρωμένη Πομπηία και τη... φαντασιακή Αβάνα.

Το βιβλίο έχει κυκλοφορήσει από τις Εκδόσεις Εντευκτηρίου, με καλλιτεχνική επιμέλεια και εξώφυλλο του Άρι Γεωργίου και εκδοτική επιμέλεια του Γιώργου Κορδομενίδη, αλλά, φυσικά, δεν είναι ένας ταξιδιωτικός οδηγός. Ούτε μια εντύπωση είναι, ούτε όμως και μια λογοτεχνική αποτύπωση. Είναι κυρίως ένα άκουσμα, όσων έχουν να ψιθυρίσουν αυτές οι πόλεις που κουβαλάνε εντός τους μύθους, ιστορία, παρελθόν πολυκύμαντο, μα πάνω απ' όλα αυτό που τις κάνει να είναι ζωντανές, έστω κι αν στέκονται στα ερείπια τους όπως η Πέτρα ή η Πομπηία: ανθρώπους... Ανθρώπους που άφησαν το χνάρι τους, προσωπικότητες μεγάλες, ήρωες ή άνθρωποι που τα έργα τους στέκονται μνημεία αρχιτεκτονικής ή πολιτισμικής λάμψης, αλλά και άσημοι άνθρωποι, αυτοί που με το πέρασμα των χρόνων δημιούργησαν τις αισθήσεις, τις μυρωδιές, τις εικόνες, τη γεύση αυτών των πόλεων...

Με ευαισθησία, ωραία γραφή, αλλά κυρίως με την αίσθηση ότι έχει μπει στο πετσί αυτών των πόλεων όχι ως επισκέπτρια, αλλά με τον οπλισμό, την περιέργεια και τη διάθεση των παλιών ταξιδευτών, η Χαραλαμπίδου, κυκλοφορεί σ' αυτές τις πόλεις παρέα με πηγές, κείμενα ιστορικών, περιηγητών, συγγραφέων, χρονικογράφων, ερευνητών, εθνολόγων και γεωγράφων που προηγήθηκαν στις ίδιες διαδρομές.

Το αποτέλεσμα, συνοδευόμενο με πλούσια εικονογράφηση, δεν είναι μονάχα η δημιουργία μιας αίσθησης κατεπείγοντος (πρέπει να πας...), αλλά και μια παρηγορητική σκέψη, πως όλο αυτό το μελίσσι εθνών, φυλών και θρησκειών έχει ως κοινό καταλύτη, την ανθρώπινη παρουσία, την ώσμωση κι εν τέλει τη διαπίστωση ότι αυτά που μας συνδέουν με αυτήν την τόσο ξένη παράδοση είναι ο κοινός τόπος της ύπαρξης μας... Ένα ωραίο βιβλίο...