Νόμιμοι μετανάστες στην ουρά

της Βελίκας Καραβάλτσιου

πηγή: http://www.protagon.gr

Είναι 5 το πρωί. Δεν έχει ξημερώσει ακόμα. Ήμουν σίγουρη ότι θα φτάναμε πρώτες. Κι όμως, ήμασταν το νούμερο 25 της λίστας. Κάποιοι τουρτουρίζουν στο κρύο. Και οι υπόλοιποι; «Εξαρτάται. Κάποιοι κοιμούνται στα αυτοκίνητα, άλλοι γράφτηκαν και έφυγαν. Θα ξαπλώσουν 2-3 ώρες, θα πάνε τα παιδιά τους στο σχολείο και κατά τις 8 θα επιστρέψουν. Εκείνη την ώρα θα ανοίξουν τα γραφεία, εκείνη την ώρα θα αρχίσουν να έρχονται και οι μετανάστες». «Και οι μετανάστες θα γραφτούν στην λίστα;», «Όχι. Αυτοί θα πάρουν νουμεράκι και θα περιμένουν τη σειρά τους», «Πόσοι είναι;», «Εκατοντάδες. Μεροκαματιάρηδες, φοιτήτριες, οικογένειες με παιδιά... Όλοι με τα χαρτιά στο χέρι, περιμένουν να ανανεώσουν την πολυπόθητη άδεια παραμονής. Από 1η Ιουλίου τα πράματα θα είναι ευκολότερα όμως. Ειδικά για τους μετανάστες δεύτερης γενιάς».

Η Σαλαμινίας είναι ένα μικρό στενάκι κάθετα στην Πέτρου Ράλλη. Παραδόξως είναι διπλής κατεύθυνσης, και δεν σταματούν να περνούν νταλίκες. Οι δικηγόροι έρχονται αξημέρωτα για να συμπληρώσουν το όνομά τους σε μια κακογραμμένη κόλα Α4 και οι μετανάστες που δεν έχουν νομική εκπροσώπηση, έρχονται ξημερώματα, διεκδικώντας ένα χαρτάκι με μονοψήφιο νούμερο. Διαφορετικά θα πρέπει να έρθουν και αύριο, και μεθαύριο...

Μέσα στο κτίριο της διεύθυνσης αλλοδαπών παίζεται το θέατρο του παραλόγου. Καλοβαλμένοι δικηγόροι και κομψές δικηγορίνες δίνουν κυριολεκτικά μάχη για μια θέση στις παραλαβές. Σήμερα το πρωί κυκλοφόρησε η φήμη ότι η διεύθυνση δε θα δεχτεί την άτυπη λίστα αλλά οι δικηγόροι θα εξυπηρετηθούν ανάλογα με τη σειρά προσέλευσης. Μόνο έτσι θα πάψουν να κοιμούνται έξω από το κτίριο. «Εγώ μπήκα πρώτη!». «Μα τι λες τώρα; Πίσω μου δεν περπατούσες στον διάδρομο;». «Ναι. Αλλά στην αίθουσα μπήκα πρώτη». «Πρώτοι μπήκαν όσοι κάθονται. Οι όρθιοι σημαίνει ότι δεν βρήκαν καρέκλα», φωνάζει ένας  κουστουμαρισμένος δικηγόρος από την μπλε καρέκλα του. «Ο συνάδελφος μου έκλεψε τη σειρά!» ακούγεται από το βάθος της αίθουσας. Εικόνες μιας τριτοκοσμικής χώρας. Στις 10 το πρωί θα εξυπηρετηθεί ο πρώτος της λίστας. 60 δικηγόροι, ένας υπάλληλος προς το παρόν. Σιγά-σιγά αρχίζουν να μπαίνουν και οι μετανάστες με τα χαρτάκια τους. Το 91 της λίστας κάνει πλάκα με το 92. Ξέρουν πως δεν πρόκειται να εξυπηρετηθούν ποτέ. «Οι λίστες βολεύουν τους μεγαλοκαρχαρίες. Αυτούς που έχουν 100 υποθέσεις», λένε στα πηγαδάκια. «Όποιος πηγαινοέρχεται χάνει την σειρά του» φωνάζει ένας δικηγόρος. «Δεν γίνεται να είστε και στις καταθέσεις και στις ερωτήσεις και στις παραλαβές. Να βρείτε συνεργάτες». Μια κοπέλα με αλβανικό διαβατήριο σηκώνεται αγχωμένη μήπως της πάρουν την σειρά. Θα ανανεώσει μόνη της την άδεια παραμονής της, χωρίς δικηγόρο.

«Με 140 ένσημα, χαρτιά δεν παίρνεις. Αν δεν έβγαινε ο καινούριος νόμος θα πήγαινες για απόρριψη! Έλα ξανά τον Ιούνιο», εξηγεί ο υπάλληλος.

Έφτασε και η σειρά μας.

«Έχω τρεις παραλαβές» λέει η νεαρή δικηγόρος.

«Μόνο μία σήμερα, οι υπόλοιπες αύριο».

Η δικηγόρος ξεφυλλίζει τα χαρτιά της. Ποιον πελάτη να σώσει σήμερα και ποιους να θυσιάσει;

Έξω από το κτίριο η αναμονή έχει μεγαλώσει. Η εικόνα γνώριμη. Οι μετανάστες περνούν τα χέρια τους μέσα απ' τα κάγκελα και παρακαλούν τους φύλακες να τους αφήσουν να περάσουν. Στο ένα χέρι κρατούν τα χαρτιά τους, και στο άλλο τα νουμεράκια τους.

Την ίδια εικόνα είχα συναντήσει πριν από μερικά χρόνια στο κέντρο υποδοχής του Έβρου. Μετανάστες στην ουρά με ένα νουμεράκι στο χέρι να παρακαλούν να εξυπηρετηθούν. Οι μπαμπάδες στην αναμονή και οι μαμάδες με τα παιδιά να ψάχνουν για σκιά.

Τα χρόνια πέρασαν, έμαθαν ελληνικά, βρήκαν δουλειές, βρήκαν σπίτια, τα παιδιά τους πήγαν σχολείο, κάποια μπήκαν στα πανεπιστήμια. αλλά φαίνεται πως το 'χει η μοίρα τους να περιμένουν στην ουρά με έναν αριθμό στο χέρι.

Μια μετανάστρια μαλώνει με τον σεκιουριτά. «Δε θα μου μιλάς έτσι... Δεν είμαστε πρόβατα». Η κουβέντα της πυροδοτεί τα πηγαδάκια. «Σαν τα ζώα μας έχουν», «Όλα γίνονται για να τα παίρνουν οι δικηγόροι», «Ήταν καλύτερα όταν τα καταθέταμε στους Δήμους» , «Κανονικά έπρεπε να τα καταθέτουμε διαδυκτιακά, όχι να περιμένουμε στις ουρές. Ξέρεις πόσα μεροκάματα έχω χάσει;».

Μωρά κλαίνε, μαμάδες κάνουν αέρα, πατεράδες μαλώνουν με τους σεκιουριτάδες, νταλίκες σπρώχνουν τους ανθρώπους για να χωρέσουν στο στενό δρομάκι της Σαλαμινίας και δικηγόροι μοιράζουν φυλλάδια.

«Χρειάζεσαι ιδιωτική ασφάλιση για την άδεια παραμονής σε χαμηλή τιμή; Κάλεσέ μας τώρα!» Γραμμένο σε οκτώ γλώσσες παρακαλώ!

Έτσι πέρασαν το πρωινό τους οι νόμιμοι μετανάστες. Γιατί οι παράνομοι, είναι κάπου κρυμμένοι στα στενά της Αθήνας.