του Χάρη Βλαβιανού
πηγή: facebook.com
Είναι γνωστή σε όλους η επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843, με την οποίαν επιβλήθηκε στον Όθωνα το πολυπόθητο Σύνταγμα. Αυτό που ίσως είναι λιγότερο γνωστό είναι το φλέγον ζήτημα που συζητήθηκε στην Εθνοσυνέλευση τον Ιανουάριο του 1844 και αφορούσε τη σχέση «ετεροχθόνων» και «αυτοχθόνων». Πολλοί πληρεξούσιοι (βουλευτές), ανάμεσά τους ο Παλαμήδης, ο Πλαπούτας, ο Κ. Δεληγιάννης και ο Μακρυγιάννης απαιτούσαν μετά μανίας να μην πολιτογραφηθούν ως Έλληνες όσοι δεν ανήκαν στο απελευθερωμένο Βασίλειο – δηλαδή ν’ αποκλεισθούν όσοι κατοικούσαν στην Ήπειρο, τη Μακεδονία, τη Θεσσαλία, την Χίο, την Κρήτη, κλπ.
Αυτό είχε ως συνέπεια να εκδιωχθούν από τις θέσεις τους πολλοί άξιοι άνθρωποι που ήρθαν στην Ελλάδα από περιοχές που ήταν ακόμη υπό τον Οθωμανικό ζυγό. Όλη η φασαρία έγινε δηλαδή για μια θέση στο Δημόσιο!
Τελικά την πρόταση
περί αυτοχθονισμού την απέκρουσαν με επιτυχία ο Κωλέττης και ο
Μαυροκορδάτος και κατόρθωσαν να ακυρώσουν εν μέρει την τροπολογία του
άρθρου 3 περί ετεροχθόνων προτείνοντας τον καθορισμό των προσόντων των
δημόσιων λειτουργών με ψήφισμα που ικανοποιούσε κατά κάποιο τρόπο τις
αξιώσεις του Μακρυγιάννη και της παρέας του! Ένα επεισόδιο πάντως, κατά
τον εορτασμό της Καθαρής Δευτέρας στους Στύλους του Ολυμπίου Διός (7
Φεβ. 1844), φανερώνει με δραματικό τρόπο την κατάσταση που επικρατούσε:
ενώ ο Καλλέργης (στρατιωτικός διοικητής και ήρωας της Επανάστασης της
3ης Σεπτεμβρίου) παρέθετε γεύμα στον Όθωνα και την Αμαλία κοντά στις
όχθες του Ιλισού και ο λαός διασκέδαζε, δύο μαύρες σημαίες κυμάτιζαν στη
δυτική πλευρά του ναού. Στη μία ήταν γραμμένες οι λέξεις «οι
ξενηλατούμενοι μακεδόνες» και στην άλλη «οι αδικηθέντες κρήτες» μαζί δε
και τα εξής: «Επί του ποταμού Βαβυλώνος εκεί εκαθήσαμεν και εκλαύσαμεν,
εν τω μνησθήναι ημάς της Σιών… Πώς άσωμεν ωδήν Κυρίου επί της
αλλοτρίας;»
Ογδόντα χρόνια μετά η ιστορία επαναλαμβάνεται. Αυτή τη
φορά με τους πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία, που οι καθαρόαιμοι Έλληνες
τους αποκαλούσαν «τουρκόσπορους» και τις γυναίκες (όπως τη γιαγιά μου
που ήρθε από τη Σμύρνη) «παστρικιές», δηλαδή «καθαρές», άρα πόρνες.
Αυτά τα ελάχιστα για να ξέρουμε πως φθάσαμε σήμερα η Χρυσή Αυγή να μοιράζει φαγητό μόνο σε όσους μπορούν ν’ αποδείξουν ότι μέσα στις φλέβες τους ρέει αυθεντικό, ελληνικό αίμα. Ο ρατσισμός δεν είναι καινούργιο φαινόμενο. Κλείνω με την αγόρευση του Παλαμήδη στην Εθνοσυνέλευση, την οποία και προσυπέγραψε ο πολύς Μακρυγιάννης: «Ημείς δεν στερούμεν τους ετερόχθονας παρά την ενέργειαν της Εξουσίας, διότι δεν μας έδωσαν εχέγγυα ειλικρινείας. Ας επιχειρήσωσιν ιδιωτικόν έργον, ας μετέλθωσιν εμπόριον και βιομηχανίας, εις τα υπουργήματα όμως δεν τους δεχόμεθα. Τους τα εδώσαμε τόσον καιρόν, φθάνει πλέον. Ας τραβηχθούν δι’ ολίγα χρόνια να κανονίσωμεν ημείς μόνοι την υπηρεσίαν μας. Πρόκειται να ρίψωμεν βάλσαμον εις τας πληγάς μας και όχι τρεμεντίναν». Αν ο Παλαμήδης και ο Μακρυγιάννης ήταν έτοιμοι τότε να αποκλείσουν Έλληνες από την Ελλάδα, ας σκεφτούμε τι θα έκαναν σήμερα με τους Αλβανούς υπηκόους (κάποιοι εκ των οποίων τότε λέγονταν Σουλιώτες) και τους λοιπούς νόμιμους μετανάστες. Για τους παράνομους δεν θέλω καν να το σκεφτώ.
προσθήκη του Εντευκτηρίου:
δείτε στο http://xstefanou.gr/details.php?id=304 πρόσφατο ρεπορτάζ του Guardian για την ανοχή Ελλήνων αστυνομικών σε κρούσματα ρατσιστικής βίας εκ μέρους νεοναζί στην Αθήνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου