Τον Ιούνιο του 1985 αποφοίτησε από το Κολλέγιο Ξένων Γλωσσών της πόλης Wuhan, στο οποίο φοιτούν ως υπότροφοι, μετά από απαιτητικές εξετάσεις, μόνον άριστοι φοιτητές. Τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς ήρθε στη Θεσσαλονίκη με υποτροφία του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών και σπούδασε στο Τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ. Στο ίδιο τμήμα ολοκλήρωσε μεταπτυχιακές σπουδές στη φιλοσοφία και ξεκίνησε την εκπόνηση διδακτορικής διατριβής με θέμα τη σύγκριση της φιλοσοφίας του Ηράκλειτου και του Λάο Τσε.
Άρχισε να γράφει ποιήματα στα ελληνικά την άνοιξη του 1987, οπότε ξεκίνησε να μεταφράζει τον Καβάφη στα κινεζικά. Δημοσίευσε ποιήματά του στην Οδό Πανός (τχ. 49, Μάιος-Ιούνιος 1990) και υπήρξε βασικός σύμβουλος σε αφιέρωμα του Εντευκτηρίου στην κινεζική λογοτεχνία (τχ. 21, Δεκέμβριος 1992).
Ο Γουέι πέθανε ξαφνικά το μεσημέρι της 31.5.1996, από έμφραγμα του μυοκαρδίου, περπατώντας στους ζεστούς δρόμους της Θεσσαλονίκης, όπου ζούσε ακόμη και σπούδαζε.
Μεγάλο μέρος των "ελληνικών" του κειμένων περιλαμβάνεται στον τόμο Χε Γουέι: Τα ελληνικά ποιήματα - Μεταφράσεις - Φιλοσοφικό δοκίμιο (επιμέλεια: Γιώργος Κορδομενίδης και Μπίλυ Βέμη), που κυκλοφόρησε το 2002 στις Εκδόσεις Εντευκτηρίου.
[ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΘΑ ΦΥΓΩ]
Από αυτή την πόλη θα φύγω
αυτή που με αποκάλεσε ξένο
και με ερεθίζει
με τους νυχτερινούς δρόμους
φλογισμένους από φώτα καχύποπτα.
Θα φύγω τώρα που ο ουρανός ψιχαλίζει και αδιαφορεί
μακαρίως, για τα νοσταλγικά τραγούδια
και τους φτωχούς καημούς.
[ΧΩΡΙΣ ΠΑΤΡΙΔΑ ΧΩΡΙΣ ΕΡΩΤΑ ΧΩΡΙΣ ΟΝΕΙΡΑ]
Χωρίς πατρίδα χωρίς έρωτα χωρίς όνειρα
στο μαύρο κενό της νύχτας κυλιέμαι,
μαράζι το σώμα, μαράζι η σκέψη
στον καπνό μηδενίζεται η ψυχή.
Τι ανόητα που είναι τα δάκρυα
σαν ακούω το νιαούρισμα μιας γάτας
τι θλίψη, τι απελπισία φέρνει τούτη η βροχή
μονότονη και δεν εννοεί να σταματήσει
ή να δυναμώσει, να σπάσει τα νεκρά πνεύματα, να σπάσει τη σιωπή.
Η ΑΝΟΙΞΗ
Περπάτησα τη νύχτα στον δρόμο
και ο δρόμος μου άνοιξε.
Περπάτησα τη νύχτα στην πόλη
και η πόλη μου φανερώθηκε.
Περπάτησα τη νύχτα στη βροχή
και η βροχή πάνω μου έπεσε.
΄Ετσι περπάτησα στον χρόνο
Και ο χρόνος, μέσα μου, γέμισε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου