Από έναν ποιητή που κοντεύει μισόν αιώνα παραγωγής ο αναγνώστης δεν προσδοκά μεγάλες “στροφές” στην ποιητική του· ωστόσο, η Κική Δημουλά, με τη νέα συλλογή της Τα εύρετρα, αποδεικνύει πως, παράλληλα με τη σοφία που της χάρισαν τα χρόνια, διατηρεί μια νεανική τόλμη η οποία της επιτρέπει να δοκιμάζει και να δοκιμάζεται· φαντάζομαι, θα της ήταν εύκολο (αλλά και πόσο βαρετό!) να χρησιμοποιήσει δικές της πετυχημένες τεχνικές και γνώριμους τρόπους।
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3rXecBF8gxiEx3aYAzbkMiWXkgKm9yXu4NfnBe_Mq-T-lUGUaSZelyfJ-7r-_pVguiYT-yDmfJpoQ3vyR6I0p15Q5FW4NelC6qhlXspGn_4Ldz-2hoHLFuAUAHaZmQBD9mpj2mg/s400/DHMOYLA+EYRETRA.jpg)
Περισσότερο από ποτέ, τα ποιήματά της λειτουργούν σαν σπόροι πιπεριού Μαγαδασκάρης: φαινομενικά τρυφερά και εύθρυπτα, σκάνε αίφνης μέσα στο μυαλό αναδίνοντας απροσδόκητα και σπάνια αρώματα. Respect!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου