Συγκεντρωτική συλλογή 54 ποιημάτων (και μικρών πεζών στο ύφος τους), γραμμένα από τη δεκαετία του ’80 μέχρι σήμερα.
Τα περισσότερα είναι αδημοσίευτα, ενώ κάποια (σχεδόν όλα με άλλη μορφή) περιλαμβάνονται στα Ποιήματα, Θέμα 1990, ή στην εκτενή νουβέλα Smith & Wesson, Πετσίβας 2005.
Εμπειριοκριτικιστής και βαθύτατα θρησκευόμενος άθεος, έχει ακούσει στη ζωή του το «τέρμα των μία και τριάντα», «τέρμα των μία κι εξήντα», και περιμένει και το «τέρμα τα δίφραγκα» για να κατέβει.
Όσο διαρκεί αυτό το παίγνιο
μην έχεις αυταπάτες
κανείς δεν κέρδισε ποτέ, ούτε και θα κερδίσει.
Όσο διαρκεί αυτό το παίγνιο
ποτέ να μη ξεχάσεις
πως «τύχη» λέμε, αφελώς, κανόνες που αγνοούμε.
Όσο διαρκεί αυτό το παίγνιο
μη παθιαστείς μαζί του
μόνος σου παίζεις, άλλωστε, εσύ κι ο εαυτός σου.
Όσο διαρκεί αυτό το παίγνιο
πάντοτε να θυμάσαι
πως παίζεις μόνος σου σ’ αυτό
πως τύχη δεν υπάρχει
και πως δεν κέρδισε ποτέ κανείς
τον ίδιο τον εαυτό του.
Ο Σάββας Σερέτης γεννήθηκε στις «Καλόγριες», στη Θεσσαλονίκη, και έζησε στα μικράτα του σε διάφορες πόλεις του εξωτερικού. Στα μεγαλάτα του κατέληξε μόνιμος κάτοικος Αθηνών.
Απ’ τις δουλειές που έχει κάνει χειρότερη δεν ήταν του αχθοφόρου (μέλος του σωματείου, παρακαλώ!) όταν ντάνιαζε ογδοντάκιλα τσουβάλια σε νταλίκες, ούτε του σουβατζή, του αλουμινά, του δημόσιου υπάλληλου, του ασφαλιστή, του κούριερ, του μπογιατζή, του δοκιμαστή μοτοσυκλετών, του σιδερά, του χρονικογράφου, και άλλων ων ουκ έστιν αριθμός. Χειρότερα ήταν τα τέσσερα χρόνια πάνω στο παπί ως ντελιβεράς, όταν μαζί με κάθε πίτσα, μακαρονάδα ή πιτόγυρο παρέδιδε κι ένα κομμάτι απ’ την αξιοπρέπειά του. Τίποτα αθλιότερο, εκτός ίσως απ’ αυτό που κάνει τώρα ως διορθωτής/επιμελητής κειμένων• τουλάχιστον πριν τσέπωνε και κάνα πουρμπουάρ• τώρα εισπράττει για μπόνους ξινισμένα μούτρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου