Γιατί ο Νίκος Ρωμανός έπρεπε να νικήσει

Γιατί ο Νίκος Ρωμανός έπρεπε να νικήσει Ο 21χρονος κρατούμενος δικαιώθηκε, εξασφαλίζοντας τις εκπαιδευτικές άδειες που δικαιούνταν. Και ευτυχώς. Γιατί έτσι έπρεπε, άλλωστε. Πηγή: www.lifo.gr

Ο 21χρονος κρατούμενος δικαιώθηκε, εξασφαλίζοντας τις εκπαιδευτικές άδειες που δικαιούνταν. Και ευτυχώς. Γιατί έτσι έπρεπε, άλλωστε.

1.

Γιατί η αξία της ανθρώπινης ζωής και η προστασία της είναι η απόλυτη προτεραιότητα. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για έναν νέο άνθρωπο που παρανόμησε αλλά δεν εγκλημάτησε.

2.

Γιατί αποδείχθηκε ξανά ότι ακόμα κι ένα αδύναμο, υποσιτισμένο, «γυμνό» αλλά αποφασισμένο σώμα μπορεί να σταματήσει στρατούς ολόκληρους.

3.

Γιατί μαζί με τον Ρωμανό «νίκησε», τρόπον τινά, στο πεδίο του αυτοσεβασμού τουλάχιστον, μια ολόκληρη γενιά: Αυτή που αφύπνισε με δραματικό τρόπο η δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από αστυνομικό τον Δεκέμβριο του '08 για να έρθει, αμέσως μετά, αντιμέτωπη με τη μεγαλύτερη δοκιμασία που γνώρισε ο τόπος της σε καιρό ειρήνης, με απαγορευτικό διαρκείας σε διεκδικήσεις και όνειρα κι έναν βρυκολακιασμένο εργασιακό μεσαίωνα σε πλήρη εξέλιξη.

4.

Γιατί χάρη στο ανυποχώρητο πείσμα του έγινε πραγματικότητα ένα ευεργετικό μέτρο για πολλούς ακόμα φυλακισμένους που φοιτούν.

5.

Για να φανεί ότι η κοινωνία ή τουλάχιστον ένα υπολογίσιμο κομμάτι της διαθέτει ακόμα ισχυρά συνειδησιακά αντισώματα. Ο αγώνας του Νίκου έγινε πρώτη είδηση παντού, κινητοποίησε αλληλέγγυους από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους, συσπείρωσε καλλιτέχνες, συγγραφείς, δημοσιογράφους μέχρι και παλιούς αντιστασιακούς, διεθνοποιήθηκε κι έγινε σύμβολο αντίστασης κι αξιοπρέπειας.

6.

Γιατί όσοι του συμπαρασταθήκαμε δεν το κάναμε κατ' ανάγκη για τις ιδέες του, με τις οποίες πολλοί πιθανότατα διαφωνούμε ριζικά, αλλά για το δίκαιο των αιτημάτων του και την εκδικητική, δυσανάλογη με το μέγεθος της παραβατικότητας εξουσιαστική αγριότητα απέναντί του. Είναι η ίδια εξουσία που κιοτεύει μπροστά σε μεγαλόσχημους διαπλεκόμενους με πολλαπλάσια εγκληματική δράση.

7.

Γιατί ό,τι και να πεις για την Ελλάδα, δεν ξέρω σε ποια άλλη χώρα ένας αναρχικός απεργός πείνας θα γνώριζε τέτοια ευρεία προβολή και στήριξη. Εντάξει, δεν συμπαραστάθηκαν όλοι συνειδητά, σε άλλους μίλησε το συναίσθημα, σε άλλους ο υπολογισμός, άλλοι χρειάζονται απεγνωσμένα ήρωες, άλλοι πάλι επειδή αργούν πολύ κι οι ίδιοι να ενηλικιωθούν, μπορούν να δικαιολογήσουν οτιδήποτε στα άλλα «παιδιά». Και εννοείται ότι υπήρξαν επίσης λόγοι συμπαράστασης μελοδραματικοί, επηρμένοι, «φτηνοί», «δήθεν». Έχει όμως άραγε τόση σημασία; Ή μήπως χρειάζεται να βγάλουμε «δείκτη επαναστατικότητας», όπως αξίωναν κάποιοι άλλοι πυροβολημένοι; Το αποτέλεσμα μετρά. Η ζωή προηγείται της όποιας ιδεολογίας.

8.

Γιατί επίσης, ό,τι να πεις για την Ελλάδα, δεν έχουν εξαχρειωθεί τόσο οι θεσμοί ώστε να αφήσουν κάποιον άνθρωπο αν πεθάνει, ακόμα κι αν δεν τους χαρίζει κάστανο. Η «σκληρή γραμμή» του ακροδεξιού πόλου της ΝΔ δεν πέρασε. Όταν τα πράγματα φτάσανε στο μη παρέκει, υπήρξε διακομματική συναίνεση στην εξεύρεση λύσης. Μέχρι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εντέλει παρενέβη. Κανείς πολιτικός καμιας παράταξης δεν θα άντεχε να χρεωθεί έναν νεκρό πολιτικό κρατούμενο – γιατί, κακά τα ψέματα, σαν τέτοιο τον αντιμετωπίζει η εξουσία κι ας τον δίκασε σαν ποινικό. Ήταν, εννοείται, και το αυθόρμητο, μαζικό κίνημα συμπαράστασης που τους αιφνιδίασε και τους «έσκιαξε».

9.

Γιατί «κόπηκε η χαρά» των λογιών λογιών ανθρωποφάγων – από την άκρα δεξιά μέχρι τη φιλελεύθερη εκδοχή της – που καθύβριζαν και συκοφαντούσαν χυδαία όλον αυτό τον καιρό τον αγώνα του, ευχόμενοι να το δουν νεκρό το «κωλόπαιδο». Σιγά μην σας πέρναγε.

10.

Γιατί έκανε τους οπαδούς της θεωρίας των άκρων να το τερματίσουν: «Και τι θα γίνει αν ένας καταδικασμένος Χρυσαυγίτης ή ένας βιαστής κάνουν το ίδιο;». Τίποτε απολύτως, ανόητοι στρεψοδίκες. Ποτέ πουθενά στον πλανήτη δεν έκανε φασίστας απεργία πείνας, αφενός γιατί η ανοικονόμητη εγωπάθεια κι ο ναρκισσισμός του θα του το απαγόρευαν, αφετέρου επειδή απαιτεί ένα ηθικό ανάστημα κι ένα ψυχικό σθένος που δεν διαθέτει. Για τους ίδιους λόγους, εξάλλου, δεν είδαμε ούτε θα δούμε ποτέ βιαστές, εγκληματίες, μαφιόζους κ.λπ. απεργούς πείνας. Το εμπεδώσατε;

11.

Γιατί ο νεαρός απεργός πείνας έπρεπε, εκτός από τα πιστεύω του, να απολογηθεί για την ηλικία, την οικογενειακή προέλευση και την κοινωνική του τάξη. Λες κι οι ιδανικοί επαναστάτες είναι οι ηλικιωμένοι λούμπεν προλετάριοι, λες και δεν ήταν γόνοι της αστικής τάξης οι μεγαλύτεροι αμφισβητίες της: Ο Ένγκελς ήταν μεγαλοβιομήχανος, ο Κροπότκιν πρίγκιπας, ο Μπολιβάρ αριστοκράτης, οι Μαρξ, Λένιν, Τρότσκι, Ρόζα Λούξεμπουργκ, Έμα Γκόλντμαν, Εμιλιάνο Ζαπάτα, Τσε και άλλοι πολλοί προέρχονταν από μεσαία κοινωνικά στρώματα. Μόνο o αναρχικός ήρωας του ισπανικού εμφυλίου Μποναβεντούρα Ντουρούτι ήταν, θυμάμαι, κανονικός εργάτης. Δεν βάζω, φυσικά, τον Ρωμανό στο ίδιο επίπεδο, αλλά να μη λέμε χαζά.

12.

Γιατί αυτοί οι γονείς, με την αξιοπρεπέστατη στάση τους όλο αυτό το διάστημα, τη συμπαράσταση και τον απόλυτο σεβασμό που έδειξαν στη θέληση του γιού τους, με όλη την πίκρα και την αγωνία τους, άξιζαν με το παραπάνω να τον κερδίσουν ζωντανό. Όπως άλλωστε και οι γιατροί που τον φρόντιζαν, αφήνοντας εκείνον και μόνο να έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο.

13.

Γιατί η «ανάσα ελευθερίας» που γύρεψε – και για τον ίδιο, άλλωστε, ήταν το ουσιαστικό ζητούμενο – ίσως τον βοηθήσει να δει μερικά πράγματα καθαρότερα. Πως όσο κι αν σε πνίγουν η οργή, το δίκιο κι ο πόνος, δεν αξίζει να μακελέψεις και να μακελευτείς κυνηγώντας τη χίμαιρα του σύγχρονου «ένοπλου». Που παρά την τόση μυθοποίησή του και τις ζωές που στοίχισε, δεν προώθησε απολύτως καμία κοινωνική αλλαγή. Αντίθετα, έβγαλε στην παρανομία και κατέστρεψε χιλιάδες ανθρώπους που θα μπορούσαν πολλά να είχαν προσφέρει στον αγώνα για έναν δικαιότερο κόσμο, υπονόμευσε μαζικά κινήματα, ενίσχυσε την κρατική καταστολή – αν η ιστορική μαρτυρία για το γερμανικό αντάρτικο πόλης ή το ιταλικό «θερμό φθινόπωρο» του '77 και ό,τι ακολούθησε δεν αρκεί, ας εντρυφήσει κανείς ψύχραιμα στην ως τώρα «ελληνική εμπειρία». Αυτά ξέρω, αυτά λέω. Καλή λευτεριά, Νίκο.

ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ Πιτσιρικάς εξέδιδε χειρόγραφα την αθλητική εφημερίδα της γειτονιάς του. Μαθήτευσε στο Εργαστήρι Δημοσιογραφίας και το αθηναϊκό underground press. Ως επαγγελματίας γραφιάς συνεργάστηκε μεταξύ άλλων με τις εκδόσεις Τερζόπουλος, τον ΔΟΛ, την Ελευθεροτυπία, το free press Metropolis, τα περιοδικά 01, 10% και Υποβρύχιο. Aρθρογραφεί τακτικά στην έντυπη και την ηλεκτρονική Lifo. Έχει επίσης ασχοληθεί με επιμέλειες κειμένων και εκδόσεων.

Διέκοψε ο Νίκος Ρωμανός την απεργία πείνας

Τέλος στην απεργία πείνας και δίψας, έβαλε ο Νίκος Ρωμανός μετά την τροποποίηση της σχετικής με την εκπαίδευση κρατουμένων τροπολογίας, στο πλαίσιο της οποίας περιελήφθη και η χρήση του συστήματος ηλεκτρονικής επιτήρησης ως δυνατότητα-προϋπόθεση για τη χορήγηση εκπαιδευτικής άδειας. Αμέσως μετά την ψήφιση της σχετικής τροπολογίας απο τη Βουλή, ο Νίκος Ρωμανός τερμάτισε την απεργία πείνας και δίψας, τρώγοντας μία φρυγανιά.

Οπως ανακοινώθηκε απο το νοσοκομείο Γ. Γεννηματάς, οι θεράποντες ιατροί εκτιμούν ότι λόγω της κατάστασης της υγείας του νεαρού κρατούμενου απαιτείται μεγάλη προσοχή τα επόμενα 24ωρα.

Σχετικό αίτημα είχαν υποβάλει μια ημέρα νωρίτερα, κατά την διάρκεια μαραθώνιας και θυελλώδους συνεδρίασης στο Κοινοβούλιο, όχι μόνο ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και ΔΗΜΑΡ, αλλά και το ΠΑΣΟΚ. Ο κ. Αθανασίου σήμερα το μεσημέρι, λίγο πριν από την προγραμματισθείσα ονομαστική ψηφοφορία που είχε ζητήσει η αξιωματική αντιπολίτευση, ανακοίνωσε τις αλλαγές στις οποίες κατέληξε μετά από τις προαναφερθείσες προτάσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε ολιγόλεπτη διακοπή προκειμένου να τις μελετήσει και, δηλώνοντας ότι οι εν λόγω αλλαγές κινούνται σε θετική κατεύθυνση, απέσυρε το αίτημα για την διεξαγωγή της έκτακτης ψηφοφορίας.

Ειδικότερα, ο υπουργός Δικαιοσύνης ανέφερε ότι θα μπορεί να δίνεται σε κρατούμενους φοιτητές και σπουδαστές το δικαίωμα να αιτηθούν χρήση του «βραχιολιού» ηλεκτρονικής επιτήρησης προκειμένου να λάβουν εκπαιδευτική άδεια, υπό την προϋπόθεση ότι θα παρακολουθήσει εντός εξαμήνου, το 1/3 των μαθημάτων με το σύστημα της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης.

«Η κυβέρνηση κάνοντας τη ρύθμιση αντιλαμβάνονται ότι πρέπει να εκπέμψουν μήνυμα ελπίδας και σχετικής υποχώρησης για να νικήσει η ζωή» σχολίασε η κα Ζωή Κωνσταντοπούλου και συνέχισε: «Εμείς με την αντίληψη ότι αυτή η τροπολογία σημαίνει ότι αυτός ο άνθρωπος που σήμερα η ζωή του βρίσκεται στο όριο της ύπαρξης, θα μπορέσει πράγματι μέσα σε λίγους μήνες να υπαχθεί στη ρύθμιση. Αν αυτό σημαίνει αυτή η τροπολογία και δεν διατυπωθεί αντίρρηση από πλευράς του Υπουργείου, εμείς θα αποσύρουμε το αίτημα για ονομαστική ψηφοφορία και θα καλέσουμε τον Ν. Ρωμανό να σταματήσει την απεργία».

Σε παρέμβασή του ο προεδρεύων της συνεδρίασης Γ. Τραγάκης είπε ότι για την εξέλιξη αυτή ήταν σημαντική η συμβολή όλων. «Υπήρξε μια συνεννόηση απ’ όλους και είναι θετικό», είπε χαρακτηριστικά.

Τελικώς, θεωρήθηκε, χωρίς την διεξαγωγή ονομαστικής ψηφοφορίας, πως όλα τα κόμματα, ομοφώνως –πλην της Χρυσής Αυγής- ψήφισαν την τροπολογία με την νέα μορφή της. «Ήσσονος σημασίας το θέμα» ισχυρίστηκε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπός της Αρτ. Ματθαιόπουλος, μέσα σε φωνές οργής του Κασιδιάρη και άλλων χρυσαυγιτών. «Είσαι συνεργάτης εγκληματία» έλεγε  απευθυνόμενος στον κ. Τραγάκη, εν εξάλλω, ο προφυλακισμένος Κασιδιάρης –που είχε λάβει ειδική άδεια να παραστεί στη Βουλή για τη συζήτηση αιτήματος για άρση της ασυλίας του, σχετική με μία από τις πολλές υποθέσεις για τις οποίες κατηγορείται.

πηγή: http://www.kathimerini.gr/

Γράμμα στον Νίκο Ρωμανό

πηγή: www.toportal.gr

Η ιδέα ήταν της Μανίνας Ζουμπουλάκη και του Γιώργου Κιντή που δεν αντέχανε να κάθονται με σταυρωμένα τα χέρια ενώ ο Νίκος Ρωμανός σ’ ένα δωμάτιο νοσοκομείου προχωράει και σε απεργία δίψας μετά την απεργία πείνας και η ζωή του κινδυνεύει όλο και περισσότερο κάθε ώρα που περνάει. Γράφτηκε λοιπόν ένα γράμμα προς τον Νίκο Ρωμανό, ανοίχτηκε μια σελίδα στο change.org για να μαζευτούν οι υπογραφές κάτω από τον τίτλο "Να διακόψεις την απεργία πείνας" και τηλεφωνικά, με μέηλ, στα inbox του fb, μέσω του twitter, από την Τρίτη το μεσημέρι άρχισε σιγά-σιγά να γίνεται όλο και πιο γνωστό, από στόμα σε στόμα κυρίως. Με τον Γιώργο και την Μανίνα αποφασίσαμε να το ανεβάσουμε και εδώ, στα κεντρικά μας θέματα, ξέροντας πως κάποιοι από σας που νοιάζεστε πολύ και σας πονάει αυτή η ιστορία, θα το κάνετε share να το προχωρήσετε  στο δικό σας facebook profile, να φτάσει έτσι σε όσο το δυνατόν περισσότερους –ή θα το διαδώσετε σε όσους φτάνει η φωνή σας, μέσω twitter ή με όποιον άλλον τρόπο σας είναι πιο οικείος και βολικός.  

Αυτό που ελπίζουμε είναι πως έτσι θα μπορέσουμε όλοι μαζί, εσείς και εμείς και οι φίλοι μας, και οι φίλοι των φίλων μας, να μαζέψουμε όσο γίνεται πιο πολλές υπογραφές, εκατοντάδες, χιλιάδες, δεκάδες χιλιάδες, δεν ξέρω – όσες τελοσπάντων καταφέρουμε. Στόχος είναι να παραδοθεί αυτό το γράμμα με τις υπογραφές μας στα χέρια του Νίκου Ρωμανού στο δωμάτιο του νοσοκομείου όπου βασανίζεται με απίστευτη δύναμη, θάρρος, γενναιότητα –αλλά και με μια σκληρότητα απέναντι στον εαυτό του που πρέπει οπωσδήποτε να γλυκάνει λιγάκι. Θέλουμε να πάρει στα χέρια του αυτό το γράμμα και να δει ότι είμαστε πολλοί αυτοί που μας καίει πραγματικά να σταματήσει την απεργία αυτή που θα τον σκοτώσει, ότι μας νοιάζει να σηκωθεί όρθιος άσχετα με το τι πιστεύουμε ο καθένας για τις θέσεις και τις απόψεις του που είναι αναφαίρετο δικαίωμά του να τις έχει, να τις δηλώνει και να πολεμάει γι’ αυτές.

Είναι για μας, όπως και για χιλιάδες συνανθρώπους, ένα πολύ μεγάλο βάσανο να ξέρουμε πως από ώρα σε ώρα μπορεί να πεθάνει ο Νίκος Ρωμανός γιατί είναι ένας νέος άντρας βαθειά πληγωμένος και χαραγμένος μέχρι εκεί που δεν πάει άλλο από την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου που κυριολεκτικά τον τρέλανε στα 15 του χρόνια- και τον οδήγησε μετά σε ένα σωρό λάθη και σφάλματα και ποινικά κολάσιμες πράξεις που τον στείλανε μέχρι και στη φυλακή. Εμείς εδώ έξω έχουμε τώρα να ασχοληθούμε με όλες αυτές τις εξελίξεις, το κοινό μας μέλλον, την πορεία προς τις εκλογές και την πολύ δύσκολη προσπάθεια που έχουμε μπροστά μας όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα, μέχρι να δούμε την Ελλάδα πάλι όρθια, μάχιμη και άξια του σεβασμού φίλων και εχθρών. Και σ’ αυτήν ακριβώς την φάση το ζήτημα του Νίκου Ρωμανού υπάρχει κίνδυνος να περάσει σε δεύτερη μοίρα αφού όλα τα δελτία και οι τηλεοράσεις και οι κόντρες θα ασχολούνται με τις ραγδαίες εξελίξεις και θα μας παρασύρουνε και εμάς που βλέπουμε το σπίτι μας να καίγεται και δεν μπορούμε να καθόμαστε να το χαζεύουμε. Αν συμβεί  αυτό και ο Νίκος Ρωμανός σβήσει μια μέρα σαν το κερί που έλιωσε, θα μας τρώνε οι τύψεις μια ζωή σαν κοινωνία. Γιατί τελικά μόνο εμείς, εσείς, οι φίλοι σας, οι φίλοι των φίλων σας, μπορούμε να κάνουμε κάτι –όλοι μαζί. Να τον πνίξουμε στην αγάπη τον Νίκο Ρωμανό, να του δώσουμε να κρατήσει στα χέρια του χιλιάδες υπογραφές που τον παρακαλούν να σταματήσει την απεργία για χάρη όλων μας, να δυναμώσει και να επιστρέψει στη φυλακή να εκτίσει την ποινή του και να δικαστεί για όποια εκκρεμότητα έχει – παρακολουθώντας συγχρόνως τα μαθήματα του φορώντας αυτό το βραχιολάκι που αποφάσισε την Τρίτη η «εξουσία» πως μπορεί να του δοθεί σαν λύση και μάλιστα άμεσα.

Εδώ λοιπόν είναι το κείμενο του γράμματος που θα φτάσει στα χέρια του Νίκου Ρωμανού μαζί με τις υπογραφές μας και την αγάπη μας - και από κάτω το link όπου θα μπείτε για να υπογράψετε -αν συμφωνείτε βέβαια. Το γράμμα θα φτάσει στα χέρια του Νίκου στο δωμάτιό του στο "Γεννηματά" μέσω της μητέρας του με την οποίαν ήρθε σε επαφή ο Γιώργος Κιντής για να την ενημερώσει και να την ρωτήσει αν συμφωνεί με αυτήν την πρωτοβουλία. Ενα γράμμα με πολλές χιλιάδες υπογραφές που θα του δείξουν πόσο μας νοιάζει αυτό που περνάει και πόσο τον θέλουμε όρθιο, υγιή, δυνατό και πάλι. Τις δικές μας υπογραφές, γνωστών, αγνώστων, κάθε ηλικίας, κάθε πολιτικής πεποίθησης συνανθρώπων του.

Υπογραφές αγάπης που ελπίζουμε πως θα του δώσουν το κουράγιο να σηκωθεί όρθιος και να παλέψει για χάρη μας.

Να μην μας φύγει.

Νίκο,

Σε παρακαλούμε να διακόψεις την απεργία πείνας.

Δεν έχει νόημα να χαθείς, για να καταδείξεις το αυταπόδεικτο: ότι αυτή η κοινωνία είναι υποκριτική κι ότι δεν τηρεί ούτε τους νόμους που η ίδια θέσπισε. Την ξετσιπωσιά τους την έχουμε νιώσει όλοι καλά στο πετσί μας.

Όπως έχεις πει κι εσύ Νίκο «αν κάτι εκμεταλλεύεται το κράτος, αυτό δεν είναι άλλο από την αδράνεια που πλέον έχει μονιμοποιηθεί ως μια φυσιολογική συνθήκη. Σε λίγο θα είναι πια αργά, και η εξουσία με το μαγικό ραβδί της θα δίνει έλεος μόνο σε όσους γονατίζουν υποτακτικά μπροστά στην παντοδυναμία της».  Ή όπως έχει πει η Λιλή Ζωγράφου «Όχι, η επανάστασή μου δεν θα στρεφόταν κατά του κατεστημένου και του συστήματός του, αλλά εναντίον εκείνων που το ανέχονται. Θα σκότωνα, θα τσάκιζα την κακομοιριά, την υποταγή, την ταπεινοφροσύνη».

Σ’ αυτό τον αγώνα Νίκο, σε χρειαζόμαστε, συναγωνιστή και μπροστάρη. Παρότι κάποιοι από εμάς πιστεύουμε ότι ήταν λάθος ο τρόπος της αντιπαράθεσης που επέλεξες, ξέρουμε ότι αγωνίστηκες για μας, με αυταπάρνηση.

Με την ως τώρα στάση σου, έδωσες το έναυσμα στη μάχη κατά τη αδράνειας. Ο αγώνας μπορεί να είναι μακρύς—ο Μαντέλα πέρασε 27 χρόνια στη φυλακή. Γι αυτό δε δικαιούσαι να τον αφήσεις στη μέση. Από την πλευρά μας, σου υποσχόμαστε ότι στον αγώνα αυτόν θα είμαστε δίπλα σου—ο καθένας με τον τρόπο που πιστεύει σωστό. Δε θα σε ξαναφήσουμε μόνο σου, όπως δυστυχώς πράξαμε οι περισσότεροι όταν κάποιοι αλήτες, προστατευμένοι πίσω από το μανδύα της κρατικής εξουσίας και το Photoshop, σε έσπασαν στο ξύλο.

Άνθρωποι με τη δική σου δύναμη ψυχής δεν περισσεύουν. Σε παρακαλούμε να συνεχίσεις να μάχεσαι για μας και μαζί μας.

Εδω είναι το link για να υπογράψετε να δεί ο Νίκος πόσοι άνθρωποι τον σκέφτονται και αγωνιούν για την υγεία του και την ζωή του.

Το ίδιο και εδώ. Μην το αμελήσετε αν σας νοιάζει να μείνει ζωντανός ο Νίκος Ρωμανός. Ολοι μαζί μπορούμε να ελαφρύνουμε αυτόν τον  μεγάλο πόνο που οι εξουσίες, η αδικία, το έγκλημα και η μεγάλη του ευαισθησία τον αναγκάσανε να κουβαλήσει στην πλάτη του.

Τον θέλουν νεκρό;

του Γιάννη Παντελάκη

πηγή: http://www.protagon.gr

Eίναι φανερό πια ότι δεν θέλουν. Είτε γιατί δεν τους ενδιαφέρει, είτε γιατί έχουν κάτι άλλο στο μυαλό τους. Όποια από τις δύο αυτές εκδοχές και αν ισχύει, η κυβέρνηση δείχνει πως δεν έχει καμία διάθεση να δώσει λύση στο θέμα Ρωμανού. Της δόθηκαν πολλές ευκαιρίες σ' αυτό το διάστημα για να σωθεί μια ανθρώπινη ζωή πριν να είναι αργά. Η τελευταία χθες το βράδυ, όταν απέρριψε την κοινή τροπολογία ΣΥΡΙΖΑ-ΔΗΜΑΡ-Ανεξάρτητων, που έδινε τη διέξοδο της εκπαιδευτικής άδειας με το βραχιολάκι.

Τι πιο ασφαλές και για την κυβέρνηση αλλά και τους πολλούς νοικοκυραίους που θέλουν απόλυτη εφαρμογή του νόμου και της τάξης. Ένα βραχιολάκι για να μην χάσουν από τα μάτια τους τον 21χρονο εγκληματία, που απ' ό,τι διαβάσαμε και ακούσαμε όλες αυτές τις ημέρες ευθύνεται σχεδόν για όλα τα δεινά της χώρας. Ένα βραχιολάκι για να νιώσουν ήσυχοι ότι δεν κινδυνεύουν από αυτόν. Ένα βραχιολάκι σαν κι αυτό που δεν πέρασαν σε πολλούς ύποπτους για τεράστια οικονομικά εγκλήματα (Χριστοφοράκος κ.ά.) που άγγιζαν πολιτικούς και οι οποίοι τώρα απολαμβάνουν την ελευθερία τους σε εξωτικές χώρες με πολλά μηδενικά να συνοδεύουν τις τραπεζικές τους καταθέσεις.

Ο υπουργός Δικαιοσύνης ισχυρίστηκε στη Βουλή ότι δεν μπορεί να εφαρμοστεί αυτή η λύση με το βραχιολάκι «όχι με υπαιτιότητα του υπουργείου αλλά γιατί οι εταιρίες που μετείχαν στον διαγωνισμό έχουν προσφύγει στη δικαιοσύνη» και δεν είναι τεχνικά δυνατή η λύση. Να βοηθήσουμε εμείς, να βάλουμε τον οβολό μας για ν' αγοράσει το υπουργείο ένα βραχιολάκι για τον Ρωμανό. Μέχρι να τα βρει με τις εταιρείες ο κ. Αθανασίου, κάτι το οποίο άφησε να εννοηθεί ότι μπορεί να γίνει στο μέλλον. Για να συμβεί αυτό όμως, θα πρέπει να υπάρξει μέλλον με τον Ρωμανό. Και κάτι τέτοιο δεν φαίνεται. Βρίσκεται ήδη στην 30η ημέρα απεργίας πείνας και απειλεί με απεργία δίψας.

Ο υπουργός είπε και κάτι άλλο. Πως ακόμα και για το βραχιολάκι, ειίναι απαραίτητη η κρίση του δικαστικού συμβουλίου. Σωστά! Ο κ. Αθανασίου είναι πρώην δικαστικός. Και ως τέτοιος γνωρίζει πως καμία κυβέρνηση δεν παρεμβαίνει ποτέ στη δικαιοσύνη. Ποτέ. Είναι δύο ανεξάρτητες εξουσίες, είναι γνωστό αυτό και ποτέ καμία δεν ψιθύρισε στο αυτί της άλλης κάτι. Και η χώρα μας, έχει να καυχιέται γι' αυτόν τον απόλυτο διαχωρισμό! Και αφού έχουμε τέτοιο παρελθόν λοιπόν, ας κάνει η εκτελεστική εξουσία μια εξαίρεση και ας τροποποιήσει τον νόμο ώστε να υπάρχουν προϋποθέσεις και όροι για το βραχιολάκι.

Μάταια λόγια νομίζω. Το θέμα δεν είναι νομικό, είναι πολιτικό. Άλλωστε, μόλις προχθές, ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης Αντώνης Ρουπακιώτης είπε πως έχει συμβεί στο πρόσφατο παρελθόν να οδηγείται σε Πανεπιστημιακή σχολή φυλακισμένος με τη συνοδεία αστυνομικών. Όσα επικαλείται η κυβέρνηση, μοιάζουν με προσχήματα. Και αναρωτιέμαι, τι ακριβώς επιδιώκουν άραγε με τους χειρισμούς τους στην ιστορία αυτή; Τι κάνουν; Επίδειξη ισχύος; Εκδίκηση; Απόλυτη τιμωρία μέχρι εξόντωσης; Απορώ. Και φαντάζομαι απορούν όλοι εκείνοι που προτάσουν μια ανθρώπινη ζωή από οτιδήποτε άλλο...

• 
  

Ο Ρωμανός νίκησε, ρε κουφάλες

πηγή: http://sanejoker.info

«Τιμή σ” εκείνους όπου στην ζωήν των
όρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες»
Κ.Π. Καβάφης
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ας κόψουμε πια τις μαλακίες.

Τις μαλακίες του στυλ: «Δεν συμφωνώ με τις ιδέες του, αλλά πρέπει η δικαιοσύνη μπλα-μπλα».

Τις μαλακίες του στυλ: «Είδε τον παιδικό του φίλο να δολοφονείται και κουβάλησε το φέρετρο.»

Τις πρωθυπουργικές μαλακίες του στυλ: «Μην ξεχνάτε ότι αυτός ο νεαρός λήστεψε μια τράπεζα με καλάσνικοφ».

Τις μαλακίες του υποφαινόμενου και του Ράσελ: «Ποτέ δεν θα πέθαινα για τις ιδέες μου… Γιατί μπορεί να κάνω και λάθος.»

Τις μαλακίες του στυλ: «Δεν το κάνει για να σπουδάσει, αλλά για να αποδράσει.»

Τις μαλακίες του στυλ: «Είναι εγκληματίας και πρέπει να πληρώσει.»

Τις μαλακίες του στυλ: «Σταμάτα, Νίκο, δεν το αξίζουμε».

~

Ό,τι και να πείτε, κι εσείς κι εγώ κι οι άλλοι, οι κυβερνώντες κι οι αριστεροί, οι φασίστες κι οι απολιτικοί κι οι αναρχικοί, οι αντιεξουσιαστές κι οι διανοούμενοι, οι δημοσιογράφοι, οι αστυνομικοί κι οι μπάτσοι, οι τραγουδιστές κι οι μανάδες κι οι δικηγόροι και τα σωματεία και τα κόμματα κι οι βουλευτές και οι πρωθυπούργοι, ό,τι και να πείτε, ό,τι και να πούμε, η αλήθεια είναι μία:

Ο Ρωμανός νίκησε.

Δεν έχει σημασία τί θα ακολουθήσει, ως που θ” αντέξει να το φτάσει, αν θα ζήσει ή αν θα πεθάνει.

Δεν τον λυπάμαι, ακόμα κι αν πεθάνει, δεν τον λυπάμαι… Τον σέβομαι.

Αν βρισκόμουν σε μια μάχη θα ήθελα να τον έχω δίπλα μου, όχι εχθρό μου.

Δεν με νοιάζει πόσων χρονών είναι. Δεν είναι παιδί. Είναι άνθρωπος με ελεύθερη βούληση, κάτι που οι υπόλοιποι έχουμε απωλέσει ή νερώσει.

~

Αυτός, ο γαμημένος ο Ρωμανός, αναρχικός, εγκληματίας, πορωμένος (πείτε “τον όπως θέλετε, σας έχει γραμμένους στ” αρχίδια του), αυτός έβαλε το σώμα του μπρος στο έκτρωμα που αποκαλούμε Ελληνική Δημοκρατία, στο σίχαμα της σύγχρονης παγκοσμιοποιημένης πραγματικότητας.

Μόνος, ένας άνθρωπος φτιαγμένος από σάρκα και οστά, μόνος, ενάντια σε όλους.

Δεν είναι ήρωας ούτε μάρτυρας ούτε υπερασπίζεται τα δικαιώματα των χορτάτων που τον χαϊδεύουν εικονικά στη Βουλή, στα καφενεία και στο φέισμπουκ.

Δεν φωνάζει «ψωμί, παιδεία, ελευθερία» σε επετειακές συγκεντρώσεις και ψόφιες απεργίες, για να πάει μετά να φάει ποπ-κορν και να δει την τελευταία ταινία του Κεν Λόουτς.

Όχι, δεν τον νοιάζει να «μορφωθεί» στο μίζερο ΤΕΙ της κακομοιριάς μας.

Είναι ο μόνος άνθρωπος αυτή τη στιγμή, σε μια Έρημη Χώρα, που τα θέλει όλα!

~

Δεν έχει σημασία πια αν θα υποχωρήσει, αν θα τον σώσουν οι γιατροί, αν θα κάνουν πίσω οι υπούργοι κι οι πρωθυπούργοι.

Ο Ρωμανός, ένας άνθρωπος μόνος, νίκησε ένα ολόκληρο έθνος. Χωρίς να σκοτώσει, χωρίς να ρίξει βόμβες εμπλουτισμένες, χωρίς να είναι διάσημος, χωρίς να εκλεγεί στο κοινοβούλιο, χωρίς να παραδώσει μια χώρα στο ΔΝΤ.

Μόνος. Με αντάλλαγμα τη ζωή του.

Πόσοι από εσάς, εμάς, έχετε τη δύναμη, τα κότσια, να το κάνετε;

Πόσοι είστε έτοιμοι να πεθάνετε για τις ιδέες σας (αν έχετε), που μπορεί να είναι και λάθος;

Να πεθάνετε για την Νέα Δημοκρατία, το Σύριζα και το ΚΚΕ, να πεθάνετε για την αστυνομία, για το Κράτος, για την Αναρχία, για την Ορθοδοξία, για τη Δημοκρατία, για την Αγορά, για τη λογοτεχνία, για την οικολογία, για τη δικαιοσύνη, για τις γαλάζιες φάλαινες του Αρχιπελάγους.

Βγείτε μπροστά λοιπόν, δώστε τη ζωή σας. Μπορείτε;

Ποιος μπορεί να πεθάνει για όσα πιστεύει κι αγαπά;

~

Αυτός, ο εγκληματίας κι αναρχικός, ο Ρωμανός, το κάνει, είναι έτοιμος να το κάνει.

Και ίσως να σας φαίνεται βλακώδες, αλλά αυτόν τον κόσμο τον άλλαξαν οι άνθρωποι που πίστευαν σε κάτι, τόσο πολύ, ώστε να δεχτούν να πεθάνουν για τις πεποιθήσεις τους.

Κι αυτή είναι μια δύσκολη παραδοχή για έναν άνθρωπο σαν κι εμένα, που δεν πιστεύει σε τίποτα.

~~{}~~

Ο Νίκος Ρωμανός έχει 28 μέρες να φάει στερεή τροφή.

Εγώ κι εσύ προσπαθούμε να κάνουμε δίαιτα, να χάσουμε τα κιλά που περισσεύουν, αλλά δεν μπορούμε να αντισταθούμε στα μελομακάρονα.

Το θέμα δεν είναι ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, τ” είναι καλό, τί μη καλό, και τι τ” ανάμεσό τους.

Το θέμα είναι ποιος δίνει τη ζωή του για ένα πουκάμισο αδειανό, για μια Ελένη.
Και ποιοι μένουν να φυλάγουν Θερμοπύλες, τις δικές τους Θερμοπύλες, ενώ προβλέπουν πως οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.

Ο Ρωμανός είναι εκεί. Μόνος και ηττημένος.

Αλλά έχει νικήσει, ρε κουφάλες.

Έχει νικήσει. Μόνος.

Είμαστε ο άσωτος, ο φρόνιμος και ο πατέρας

του Νίκου Γ. Ξυδάκη

πηγή: http://vlemma.wordpress.com

Το έχουμε γράψει από καιρό, από το ξέσπασμα της κρίσης που μας ακολουθεί ακόμη, ότι μια βαρύνουσα επίπτωση, μισοκρυμμένη τότε, ήταν η ψυχική διαίρεση του κοινωνικού σώματος, η ολοένα και βαθύτερη σύγχυση, ο μιθριδατισμός στον πόνο του άλλου, η αδυναμία ή και άρνηση κατανόησης της διαφορετικής γνώμης, της άλλης στάσης.
Γίναμε μια κοινωνία απειλούμενων ατόμων. Η εύκολη οδός για τον πληττόμενο, τον απειλούμενο, τον φοβισμένο, είναι η οδός της ατομικής διάσωσης παντί τρόπω ― μα πόσο συζητήσιμη είναι η ευκολία της οδού και πόσο λίγο λυσιτελής είναι αυτή η ατομική διάσωση και πόσο διαβρωτικό αυτό το παντί τρόπω… Και με πόση κωφότητα, τυφλότητα, μοχθηρία και μνησικακία στρώνεται η οδός προς έναν εγωτισμό ούτε καν χομπσιανό, μάλλον ένα εγωτισμό με χαρακτηριστικά μισανθρωπίας.

Κανείς δεν ακούει κανέναν, παλιοί φίλοι και γνωστοί, συνάδελφοι, καβγαδίζουν, καταφεύγουν σε προσωπόληπτους χαρακτηρισμούς, σε δίκες προθέσεων, διχάζονται, πικραίνονται, παύουν να μιλιούνται. Δεν είναι μόνο πολιτικά τα αίτια ή ταξικά, στο πώς βιώνουν ή πώς ερμηνεύουν την κρίση· στο έδαφος της πολιτικής διαφωνίας βλασταίνουν πλέον εσωτερικά πάθη, πείσματα, συναισθηματικές ανεπάρκειες, φοβίες, ματαιώσεις. Εξ ου και οι συγκρούσεις ξεσπούν με αφορμή έναν φαινομενικά αδύναμο σπινθήρα: ξεκινούν σαν διαφορά επιχειρήματος, προσέγγισης ή και ιδεολογίας, και φουντώνουν, ανοίγονται χαράδρες απλησίαστες.

Ενας τέτοιος σπινθήρας είναι η περίπτωση του Νίκου Ρωμανού. Πάλι χαράδρα άνοιξε, ανάμεσα σε επιχειρήματα, σκέψεις, συναισθήματα. Ούτε ώσμωση ούτε διάχυση, πόσο μάλλον σύνθεση. Πάλι η διχόνοια, όπως την περιγράφει ο Διονύσιος Σολωμός: «Η Διχόνοια που βαστάει ένα σκήπτρο η δολερή καθενός χαμογελάει, ‘πάρ’ το’, λέγοντας, ‘και συ’» Μια κινδυνεύουσα ζωή πυροδοτεί καταρχάς μια συζήτηση για την αξία της ζωής, για το θεμιτό ή μη του αιτήματος, για το όριο τιμωρίας και σωφρονισμού, για πολλά ανοιχτά ζητήματα δικαίου. Μια τέτοια βαθιά και δύσκολη συζήτηση εξελίσσεται εν συνεχεία σε ανταλλαγή κροτίδων μίσους, ψυχολογισμού και προσωποληψίας.

Δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις, οριστικές και σίγουρες, αυτάρεσκες. Υπάρχουν όμως μερικές παραδοχές. Πρώτη: η ζωή είναι υπέρτατο αγαθό. Δεύτερη: η συγχώρηση είναι μέρος του πολιτισμού μας, μάλιστα είναι κορυφή του πολιτισμού, δυσπρόσιτη αλλά γνωστή. Είναι η κορυφαία συμβολή του χριστιανισμού: η συγχώρηση και η αγάπη, μαζί με την καταλλαγή και τη μετάνοια. Η δημοφιλέστερη ίσως παραβολή από το Ευαγγέλιο, η παραβολή του ασώτου υιού, η παραβολή του σπλαχνικού πατέρα, αναφέρεται ακριβώς στη σημασία της συγχώρησης. Ο πατέρας απέναντι στον επιπόλαιο και αχάριστο γιο φέρεται με όλο και περισσότερη αγάπη. Ο μεγάλος γιος, ο φρόνιμος, κατηγορεί τον άσωτο μικρό αδελφό για τη συμπεριφορά του, μέμφεται τον πατέρα του για τη μεγαθυμία που επιδεικνύει.

Εχουμε βρεθεί σε μια παρόμοια κατάσταση, διχασμένοι ανάμεσα στα μέρη της παραβολής. Είμαστε ταυτοχρόνως ο άσωτος και ο φρόνιμος γιος, και το δυσκολότερο όλων: καλούμαστε να γίνουμε και ο μεγάθυμος πατέρας, ο συγχωρών. Να αποφασίσουμε αν θα δώσουμε την ευκαιρία για νέα ζωή, για ανακαίνιση. Να δώσουμε την ευκαιρία στον άσωτο να αποσυνδεθεί από την πράξη του, να ανοιχτεί στον κόσμο ώστε να βρει τη δυνατότητα να αναθεωρήσει τον εαυτό του και να ξαναγεννηθεί.


Η συγχώρηση επιστρέφει σε αυτόν που τη δίδει, διώχνει το μίσος, διώχνει την εκδίκηση, στερεώνει τη δικαιοσύνη, στερεώνει την κοινωνία. Δεν είναι απλή, δεν είναι εύκολη. Αλλά την έχουμε ανάγκη.

Η Ιωάννα Καρυστιάνη για τον Νίκο Ρωμανό: Ας μη νικήσει πάλι ο θάνατος

πηγή: www.avgi.gr

  Με σημείωμά της στην ιστοσελίδα Hit & Run, η συγγραφέας Ιωάννα Καρυστιάνη παρεμβαίνει στην υπόθεση Ρωμανού. Γράφει συγκεκριμένα:

«Θέλω να δω τον Νίκο Ρωμανό ξανά όρθιο, γερό. Θέλω να φτάσει και 30, και 40, και 50, και 80 χρόνων. Να σπουδάσει, και να ζήσει με όποιον τρόπο νομίζει.

Η εκδικητική τροπολογία και η αντιμετώπιση της απεργίας πείνας του από τους κρατούντες αποκαλύπτουν σκοπιμότητες και σχεδιασμούς σε βάρος των φυλακισμένων και όλων των υποψήφιων για τα κελιά και αποτελούν πλήγμα στην ίδια την έννοια της Δικαιοσύνης.

Η ζωή ενός συνειδητού αναρχικού δεν μπορεί να αφήνεται στα κρύα, ως φαίνεται, χέρια του Προέδρου της Δημοκρατίας, του πρωθυπουργού και του υπουργού Δικαιοσύνης.

Στο παρά πέντε του θανάτου μετράει η στάση των συντρόφων του, αυτών που ο Ρωμανός υπολογίζει περισσότερο από όλους. Οι περήφανοι για το σθένος του, για την απόφασή του να αγωνιστεί για λογαριασμό πολλών κρατουμένων, οι ίδιοι του οι σύντροφοι ας μην του ζητούν πια τίποτε περισσότερο από το να μείνει ζωντανός. Ας μη νικήσει πάλι ο θάνατος. Δεν αντέχεται.

Αυτό είναι το ζητούμενο και της πλατιάς αλληλεγγύης στον αγώνα του.

Κύριε υπουργέ της Δικαιοσύνης, έχετε στη δικαιοδοσία σας τη λειτουργία των φυλακών και στην ευθύνη σας τις ζωές των εγκλείστων. Τι νόημα, τι αξία θα έχει η τροπολογία σας εάν η ισχύς της εγκαινιαστεί με έναν θάνατο;


Κάντε ένα βήμα πίσω, το βήμα που θα κρατήσει ζωντανό τον Νίκο Ρωμανό, ετών 21. Όλα τα υπόλοιπα είναι δευτερεύοντα»