Ένα βιβλίο στο κομοδίνο της Άννας Κουστινούδη

Βασίλης Π. Καραγιάννης. Ηδονο(α)βλεψίες, Εκδόσεις Γαβριηλίδη, 2015.

Η φωνή και το βλέμμα αποτελούν, σύμφωνα με τον Jaques Lacan, τα δύο πρωταρχικά αντικείμενα επιθυμίας για το ανθρώπινο υποκείμενο καθ΄ όλη την πορεία της εξέλιξής του.

Στη νέα συλλογή διηγημάτων του Βασίλη Καραγιάννη, με τίτλο Ηδονο(α)αβλεψίες, με όχημα την αφηγηματική φωνή του βλέμματος, η ζωή καταγράφεται σε όλη της την πολυσημία, και, ταυτόχρονα, σε όλη την πολύπλοκη απλότητα της. Ο κόσμος και το θέαμά του ρέουν αβίαστα μέσα από έναν λόγο που διαθλά τη χθαμαλή καθημερινότητα, διευρύνοντάς την ωστόσο με τέτοιο τρόπο, που το προσωπικό βίωμα και η μνήμη διαρρηγνύουν τα στενά πλαίσια της ατομικότητας και αποκτούν συλλογικές, εντελώς ανθρώπινες διαστάσεις. Σε όλα σχεδόν τα κείμενα της συλλογής, οι άνθρωποι και η φύση μαζί με τα αντικείμενά της/τους συγκροτούν μια πλειάδα τόπων: Τον γεωγραφικό, τον τόπο της μνήμης ως ανάμνησης και βέβαια τον ψυχικό. Ο τελευταίος είναι κι αυτός που περικλείει τον κόσμο ολόκληρο ως θέαμα, ενίοτε με μεταφυσικές διαστάσεις, μέσα στο οποίο το αφηγηματικό υποκείμενο ορά από την εκάστοτε οπτική του, αλλά και οράται πανταχόθεν το ίδιο.

Ο συγγραφέας αφηγείται την προσωπική του τοπική, αλλά και την εσωτερική του γεωγραφία, διάστικτη με μνήμες-ατραπούς, διακειμενικές παρεκβάσεις, αυτοβιογραφικά στοιχεία, αλλά και αφηγήσεις προσώπων που ενίοτε διαπλέκονται και με το υπερφυσικό στοιχείο, αφού κάποιες από τις αφηγήσεις υπαινίσσονται κάτι το αρχέγονο, υπό μορφή παλαιού διαγενεακού τραύματος, που μεταφέρεται από εποχή σε εποχή, από γενιά σε γενιά, στοιχειώνοντας τον τόπο, τους ανθρώπους του και τις αφηγήσεις τους. Στα κείμενα της συλλογής, ο τόπος, οι άνθρωποι, η φύση ολόκληρη, συνυπάρχουν και μνημειώνονται μέσα στον κυκλικά αφηγηματικό χρόνο, ενώ ο συγγραφέας αναπλάθει αυτόν τον κόσμο με το πλέον γνώριμό του και πολυτιμότερο του υλικό ―τη γλώσσα―, που μεταμορφώνεται σε χώμα, δάσος, ιστορία, ψυχή και ψυχικό συμβάν. Πρόκειται για δείγματα γραφής, όπου ο λόγος εμφορείται από οικονομία, ποιητική διάθεση, η ζωή από νόημα, συχνά ωστόσο και από και την έλλειψή του, κι ο χρόνος από συνεχείς απώλειες και ματαιώσεις.

Η Άννα Κουστινούδη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Δρ. λογοτεχνίας στο Τμήμα Αγγλικής του Α.Π.Θ., διδάσκει στη Μέση Εκπαίδευση. Βιβλίο της: The Split Subject of Narration in Elizabeth Gaskell’s First-Person Fiction (2011)