― θα κολυμπήσω ξανά, πατέρα;
στον θάλαμο της επίφασης
στα άπατα να επιπλέω
χωρίς μπρατσάκια υποκρισίας πια
― θα περπατήσω ξανά, πατέρα;
πότε θα συνηθίσω αυτά τα νέα πόδια
τι δύσβατο το μονοπάτι
πόσους βηματισμούς στη μνήμη
μετά από τόση αμνησία
δύσκολο να συνηθίσω
― άραγε θα ζήσω κάποτε, πατέρα;
― τι τρέχει; κλαις;
― όχι, μια εκπομπή ακούω, που δεν θα μεταδοθεί ποτέ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου