Τι να σου κάνουν και τα "άκρα" με
τέτοιο ευμετάβλητο κι ασυνεννόητο κέντρο. Σαν το λάστιχο που παίζαν παλιά τα
κορίτσια τα καλοκαίρια στις κατασκηνώσεις. Σε κάθε παιχνίδι να μεγαλώνει ο
βαθμός δυσκολίας, γιατί ζητούμενο δεν ήταν να κερδίσεις, αλλά πάση θυσία να
χάσει η αντίπαλος.
Μα σε τέτοιες περιπτώσεις ο ορθολογισμός
δυνάμεων και τάσεων σπάνια βοηθά.
Το μόνο που καταφέρνει είναι να δημιουργεί
συνθήκες ενός ανώφελου εμφυλίου.
Μπορεί να έχουμε μεταπτυχιακό ως χώρα στον "εμφύλιο" λόγο, όμως στο μάθημα της "συνομιλίας" είμαστε ακόμη στην πρώτη μικρή, και
μάλιστα κάτω ―και ερήμην― της βάσης.
Και το καλοκαίρι έφτασε μακρύ, καυτό, με κάποια
μαύρα στίγματα ―παλαιών νεοπλασιών κατάλοιπα― να εμφανίζονται, χάριν
«δημοκρατικής ενημέρωσης», στον σκοτεινό ορίζοντα των αρειμάνιων, ανενεργών από
καιρό, εκδρομέων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου