Τώρα θα κοιταζόμαστε καθώς θα ίπτανται οι
λέξεις της Μαντώς Αραβαντινού, σε σύνορα καθόλου ευδιάκριτα της Ευρώπης,
άχρηστες εμπειρίες, πάλι και πάλι, με τον Νικόλα Κάλας να αλλάζει ονόματα και
διευθύνσεις και τους υπόλοιπους νεκρούς, πάλι και πάλι, μια συνομιλία βλεμμάτων
με λέξεις δανεικές, πάλι και πάλι, μια περιουσία που εξανεμίστηκε σε
επιχορηγούμενα σκυλάδικα και κίτρινες εφημερίδες που με επιτυχία μάς
εκπαίδευσαν στο μίσος των ολίγιστων.
Κι ούτε ένα δάκρυ γι’ αυτούς που εξοντώθηκαν, πάλι
και πάλι, με ονόματα οδών Μιχάλης Κατσαρός, Γιώργος Σαραντάρης, Νίκος
Εγγονόπουλος, πάλι και πάλι, κι όποιος απόμεινε αγνοημένος να κυκλοφορεί πάλι
και πάλι, στη λαϊκή της Τρίτης, διαλέγοντας ζαρζαβάτι για το δείπνο στο κλειστό
του σπίτι πάλι και πάλι, σιωπηλά καθώς παρακολουθεί την διολίσθηση, με ονόματα
όπως Τίτος, Νάνος, Μάνος, Μάρκος.
Μια συνθήκη που περιφρονεί τους σύγχρονους
Ευαγγελιστές ανέτοιμη για τον Γολγοθά, άπιστη στην όποια Ανάσταση. Και πάλι…
Μια χώρα ασυγχώρητα νεκρή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου