πηγή: www.makthes.gr (εφημ. Μακεδονία, Κυριακή 2.12.2012)
του Κώστα Μαρίνου
Ήταν και πάλι Νοέμβριος, όταν μια παρέα φίλων πλαισιώνει τον Γιώργο Κορδομενιδη, ο οποίος ανακοινώνει ότι θα κυκλοφορήσει ένα νέο, λογοτεχνικό περιοδικό. Το ονομάζει Εντευκτήριο και δηλώνει ότι θα πάψει να κυκλοφορεί όταν συνειδητοποιήσει πως η έκδοσή του δεν έχει καμία σημασία. Μετά από τόσα χρόνια αυτοδιαψεύδεται. Το περιοδικό βγαίνει στους πάγκους των βιβλιοπωλείων, φθάνει στα σπίτια των συνδρομητών του, διατηρείται όχι μόνο ζωντανό, αλλά δεν εντοπίζεται καμία ‘ρυτίδα’ στο πρόσωπό του. Ίσως, επειδή ο εκδότης του δεν έχει χάσει το κέφι με το οποίο είχε ξεκινήσει, ίσως επειδή οι αναγνώστες το τροφοδοτούν με την εκτίμηση προς όσα τους προσφέρει.
«Παίρνω ξαφνικά ένα e-mail Γερμανού καθηγητή, που ζητά το αφιέρωμα στον Οδυσσέα Ελύτη, ή βρίσκω στον τηλεφωνητή ένα μήνυμα από κάτοικο κάποιου χωριού της Πελοποννήσου, ο οποίος ζητά να του στείλω με αντικαταβολή το τελευταίο τεύχος, γιατί τον ενδιαφέρει το αφιέρωμα στον Αργύρη Χιόνη» λέει ο Γιώργος Κορδομενίδης για κάποιες από τις στιγμές που ζει και οι οποίες του δίνουν το κουράγιο να συνεχίσει.
Και το χρειάζεται αφού όλα αυτά τα χρόνια ζει μια διαρκή περιπέτεια.
ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΒΗΜΑΤΑ
Εργαζόμενος στην Εθνική Τράπεζα, έσωζε την ψυχή του ασχολούμενος με όσα συμβαίνουν στην πολιτιστική ζωή. Με καίριες παρατηρήσεις σε εφημερίδες, ραδιοφωνικές εκπομπές, και από τις σελίδες λογοτεχνικών περιοδικών είχε ‘καταξιωθεί’ στο χώρο του. «Τα λάτρευα τα περιοδικά» δηλώνει, και έτσι άρχισε να ανασκαλεύει και τα μυστικά τής δουλειάς ενός διευθυντή αυτών των εκδόσεων, και μάλιστα δίπλα στον Ντίνο Χριστιανόπουλο, αντλώντας παράλληλα ιδέες και γνώσεις από κάθε πηγή. Και έτσι, κάποια στιγμή, αισθάνθηκε αρκετά σίγουρος ώστε να κάνει το πρώτο βήμα.
«Μυήθηκα από τον Χριστιανόπουλο στο πώς ‘χτενίζεις’ ένα κείμενο, πώς το διορθώνεις. Είχα και μια συνεργασία με τον Κώστα Μαυρουδή για το αφιέρωμα του Δένδρου για τα 2300 χρόνια της Θεσσαλονίκης, είχα επιμεληθεί και δύο άλλα αφιερώματα στο Εμείς της Εθνικής Τράπεζας και στο Διαβάζω πάλι για την ίδια επέτειο».
Το είχε θεωρήσει εύκολο. Άλλωστε, είχε σχηματίσει και μια άποψη για το περιοδικό που θα ήθελε. Θα ήταν ένα έντυπο που θα ήθελε πρώτος αυτός να διαβάζει, όπως λέει.
Το πρώτο τεύχος, με το αφιέρωμα στις φυλακές, κυκλοφόρησε ορίζοντας και μια άποψη που τήρησε ως τις μέρες μας. Αφιερώματα προσεγμένα, εξίσου προσεγμένη αισθητικά η εικονογράφηση και η σελιδοποίηση. Αλλά ποτέ παγιωμένη, αφού πάντα ανανέωνε όσα ήθελε να μπουν στις σελίδες του Εντευκτηρίου.
ΟΙ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΕΝΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ
Αλλά, παράλληλα, πάγια ήταν και η αγωνία για την επόμενη μέρα.
«Κάνει ένα διαρκή αγώνα επιβίωσης το Εντευκτήριο. Ποτέ δεν ήταν εύκολη για παράδειγμα η συλλογή διαφημίσεων». Ευτυχώς, υπάρχουν οι σταθεροί, αλλά και οι νέοι συνδρομητές, όπως οι 6-7 που γράφτηκαν την περασμένη εβδομάδα, αν και αυτό δεν συμβαίνει συχνά λέει ο Γιώργος Κορδομενίδης.
Σίγουρα, πολλοί νέοι και παλαιότεροι συγγραφείς θα «κτυπούν» την πόρτα του Εντευκτηρίου, ώστε να φιλοξενήσει τα κείμενά τους. Ο ίδιος λέει, ότι «κάθε τόσο εμφανίζεται ένα κείμενο που με κάνει να θέλω να συνεχίσω την έκδοση για να το δημοσιεύσω». Αυτή η φράση αναδεικνύει και το κριτήριο επιλογής των κειμένων που μπορεί να οριστεί ως η ποιότητά τους
«οι αναγνώστες λογοτεχνικών περιοδικών είναι οι ‘γκουρμέ’ τύποι της λογοτεχνίας. Επομένως, εάν πεις ότι θα δημοσιεύσεις το διήγημα του Χ επειδή είναι φίλος, ή τα ποιήματα της Ψ επειδή και μόνο είναι φίλη, τότε τινάζεις στον αέρα το οικοδόμημα».
Γιώργος Κορδομενίδης: Από το περιοδικό στο υπόγειο της Δεσπερέ
Διαρκώς ανήσυχος ο Γιώργος Κορδομενίδης, δημιουργεί και τις Εκδόσεις Εντευκτηρίου, αλλά ιδρύει και το «Underground Εντευκτήριο», που έχει πλέον τη δική του ιστορία. «Αγόρασα το υπόγειο της οδού Δεσπερέ, το διαμόρφωσα δαπανώντας όλες τις οικονομίες μου και με δύο ευεργετικές χορηγίες» για τον χώρο, ο οποίος το Δεκέμβριο του 2001 υποδέχθηκε τους πρώτους επισκέπτες του για την παρουσίαση του cd με την ανάγνωση από τον Δημήτρη Μαρωνίτη και τη Φιλαρέτη Κομνηνού των μεταφράσεων του πρώτου από τον Όμηρο και τον Ησίοδο.
Σε αυτόν τον ανοικτό χώρο, «μου αρέσει αυτός ο χαρακτηρισμός» προσθέτει ο Γιώργος Κορδομενίδης με το μεράκι που τον χαρακτηρίζει, έγιναν πάνω από 70 εκδηλώσεις. Αξέχαστη για όσους την έζησαν θα μείνει η ανάγνωση ποιημάτων της από την Κική Δημουλά για παράδειγμα, αλλά ως ‘ανοικτός’ χώρος στο υπόγειο της Δεσπερέ φιλοξενήθηκαν και μουσικοί και κινηματογραφιστές και άνθρωποι του θεάτρου. Πάντα με δωρεάν είσοδο και με απόντες πάντα τους εκπροσώπους της πόλης. «Ποτέ δεν έχουν έρθει οι αρμόδιοι αντιδήμαρχοι σε καμία εκδήλωση του περιοδικού. Αλλά και δεν μου χρωστάνε κάτι, αφού πρόκειται για ένα προσωπικό στοίχημα».
του Κώστα Μαρίνου
Ήταν και πάλι Νοέμβριος, όταν μια παρέα φίλων πλαισιώνει τον Γιώργο Κορδομενιδη, ο οποίος ανακοινώνει ότι θα κυκλοφορήσει ένα νέο, λογοτεχνικό περιοδικό. Το ονομάζει Εντευκτήριο και δηλώνει ότι θα πάψει να κυκλοφορεί όταν συνειδητοποιήσει πως η έκδοσή του δεν έχει καμία σημασία. Μετά από τόσα χρόνια αυτοδιαψεύδεται. Το περιοδικό βγαίνει στους πάγκους των βιβλιοπωλείων, φθάνει στα σπίτια των συνδρομητών του, διατηρείται όχι μόνο ζωντανό, αλλά δεν εντοπίζεται καμία ‘ρυτίδα’ στο πρόσωπό του. Ίσως, επειδή ο εκδότης του δεν έχει χάσει το κέφι με το οποίο είχε ξεκινήσει, ίσως επειδή οι αναγνώστες το τροφοδοτούν με την εκτίμηση προς όσα τους προσφέρει.
«Παίρνω ξαφνικά ένα e-mail Γερμανού καθηγητή, που ζητά το αφιέρωμα στον Οδυσσέα Ελύτη, ή βρίσκω στον τηλεφωνητή ένα μήνυμα από κάτοικο κάποιου χωριού της Πελοποννήσου, ο οποίος ζητά να του στείλω με αντικαταβολή το τελευταίο τεύχος, γιατί τον ενδιαφέρει το αφιέρωμα στον Αργύρη Χιόνη» λέει ο Γιώργος Κορδομενίδης για κάποιες από τις στιγμές που ζει και οι οποίες του δίνουν το κουράγιο να συνεχίσει.
Και το χρειάζεται αφού όλα αυτά τα χρόνια ζει μια διαρκή περιπέτεια.
Από αριστερά: Σάκης Παπαδημητρίου, Μανόλης Ξεξάκης, Νίκος Μπακόλας, Ντίνος Χριστιανόπουλος, Γιώργος Κορδομενίδης, στη συνέντευξη Τύπου για το πρώτο τεύχος του Εντευκτηρίου, τον Νοέμβριο 1987, στα γραφεία του Συνδέσμου Εκδοτών Βόρειας Ελλάδας
ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΒΗΜΑΤΑ
Εργαζόμενος στην Εθνική Τράπεζα, έσωζε την ψυχή του ασχολούμενος με όσα συμβαίνουν στην πολιτιστική ζωή. Με καίριες παρατηρήσεις σε εφημερίδες, ραδιοφωνικές εκπομπές, και από τις σελίδες λογοτεχνικών περιοδικών είχε ‘καταξιωθεί’ στο χώρο του. «Τα λάτρευα τα περιοδικά» δηλώνει, και έτσι άρχισε να ανασκαλεύει και τα μυστικά τής δουλειάς ενός διευθυντή αυτών των εκδόσεων, και μάλιστα δίπλα στον Ντίνο Χριστιανόπουλο, αντλώντας παράλληλα ιδέες και γνώσεις από κάθε πηγή. Και έτσι, κάποια στιγμή, αισθάνθηκε αρκετά σίγουρος ώστε να κάνει το πρώτο βήμα.
«Μυήθηκα από τον Χριστιανόπουλο στο πώς ‘χτενίζεις’ ένα κείμενο, πώς το διορθώνεις. Είχα και μια συνεργασία με τον Κώστα Μαυρουδή για το αφιέρωμα του Δένδρου για τα 2300 χρόνια της Θεσσαλονίκης, είχα επιμεληθεί και δύο άλλα αφιερώματα στο Εμείς της Εθνικής Τράπεζας και στο Διαβάζω πάλι για την ίδια επέτειο».
Το είχε θεωρήσει εύκολο. Άλλωστε, είχε σχηματίσει και μια άποψη για το περιοδικό που θα ήθελε. Θα ήταν ένα έντυπο που θα ήθελε πρώτος αυτός να διαβάζει, όπως λέει.
Το πρώτο τεύχος, με το αφιέρωμα στις φυλακές, κυκλοφόρησε ορίζοντας και μια άποψη που τήρησε ως τις μέρες μας. Αφιερώματα προσεγμένα, εξίσου προσεγμένη αισθητικά η εικονογράφηση και η σελιδοποίηση. Αλλά ποτέ παγιωμένη, αφού πάντα ανανέωνε όσα ήθελε να μπουν στις σελίδες του Εντευκτηρίου.
ΟΙ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΕΝΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ
Αλλά, παράλληλα, πάγια ήταν και η αγωνία για την επόμενη μέρα.
«Κάνει ένα διαρκή αγώνα επιβίωσης το Εντευκτήριο. Ποτέ δεν ήταν εύκολη για παράδειγμα η συλλογή διαφημίσεων». Ευτυχώς, υπάρχουν οι σταθεροί, αλλά και οι νέοι συνδρομητές, όπως οι 6-7 που γράφτηκαν την περασμένη εβδομάδα, αν και αυτό δεν συμβαίνει συχνά λέει ο Γιώργος Κορδομενίδης.
Σίγουρα, πολλοί νέοι και παλαιότεροι συγγραφείς θα «κτυπούν» την πόρτα του Εντευκτηρίου, ώστε να φιλοξενήσει τα κείμενά τους. Ο ίδιος λέει, ότι «κάθε τόσο εμφανίζεται ένα κείμενο που με κάνει να θέλω να συνεχίσω την έκδοση για να το δημοσιεύσω». Αυτή η φράση αναδεικνύει και το κριτήριο επιλογής των κειμένων που μπορεί να οριστεί ως η ποιότητά τους
«οι αναγνώστες λογοτεχνικών περιοδικών είναι οι ‘γκουρμέ’ τύποι της λογοτεχνίας. Επομένως, εάν πεις ότι θα δημοσιεύσεις το διήγημα του Χ επειδή είναι φίλος, ή τα ποιήματα της Ψ επειδή και μόνο είναι φίλη, τότε τινάζεις στον αέρα το οικοδόμημα».
Γιώργος Κορδομενίδης: Από το περιοδικό στο υπόγειο της Δεσπερέ
Διαρκώς ανήσυχος ο Γιώργος Κορδομενίδης, δημιουργεί και τις Εκδόσεις Εντευκτηρίου, αλλά ιδρύει και το «Underground Εντευκτήριο», που έχει πλέον τη δική του ιστορία. «Αγόρασα το υπόγειο της οδού Δεσπερέ, το διαμόρφωσα δαπανώντας όλες τις οικονομίες μου και με δύο ευεργετικές χορηγίες» για τον χώρο, ο οποίος το Δεκέμβριο του 2001 υποδέχθηκε τους πρώτους επισκέπτες του για την παρουσίαση του cd με την ανάγνωση από τον Δημήτρη Μαρωνίτη και τη Φιλαρέτη Κομνηνού των μεταφράσεων του πρώτου από τον Όμηρο και τον Ησίοδο.
Η Κική Δημουλά διαβάζει ποιήματά της. Πανηγυρική εκδήλωση για τα 20 χρόνια
του Εντευκτηρίου («Underground Εντευκτήριο», 12.5.2007)
Σε αυτόν τον ανοικτό χώρο, «μου αρέσει αυτός ο χαρακτηρισμός» προσθέτει ο Γιώργος Κορδομενίδης με το μεράκι που τον χαρακτηρίζει, έγιναν πάνω από 70 εκδηλώσεις. Αξέχαστη για όσους την έζησαν θα μείνει η ανάγνωση ποιημάτων της από την Κική Δημουλά για παράδειγμα, αλλά ως ‘ανοικτός’ χώρος στο υπόγειο της Δεσπερέ φιλοξενήθηκαν και μουσικοί και κινηματογραφιστές και άνθρωποι του θεάτρου. Πάντα με δωρεάν είσοδο και με απόντες πάντα τους εκπροσώπους της πόλης. «Ποτέ δεν έχουν έρθει οι αρμόδιοι αντιδήμαρχοι σε καμία εκδήλωση του περιοδικού. Αλλά και δεν μου χρωστάνε κάτι, αφού πρόκειται για ένα προσωπικό στοίχημα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου