«Μυγάκια», ένα διήγημα του Γιάννη Σκαραγκά

Το διήγημα του Γιάννη Σκαραγκά «Μυγάκια» (Floaters) δημοσιεύθηκε πρώτη φορά στο αμερικανικό περιοδικό World Literature Today τον Μάρτιο του 2014. 
Τώρα δημοσιεύεται (μεταφρασμένο από τη Γιώτα Καραγιάννη) στο τεύχος 105 του περιοδικού Εντευκτήριο.
Πρόκειται για μια εσωτερική ανάγνωση της ελληνικής κρίσης μέσα από το εγκάρδιο πορτρέτο μια γυναίκας και ενός κόσμου υπό διάλυση. 
Η Άννα μπορεί να προβλέψει τη μοίρα των άλλων, αλλά δυσκολεύεται να αντιληφθεί την παρουσία τους. 
Τα «Μυγάκια» είναι μια ιστορία που συναιρεί στοιχεία της επικαιρότητας με τη μεταφυσική, και την έμφαση της κρίσης με το χιούμορ των ιδιαίτερων μεταφορών της. 

Το WLT συμπεριέλαβε τον Σκαραγκά στους 25 συγγραφείς διεθνώς που εισηγήθηκαν τη μακρά λίστα του για τα 25 βιβλία που ενέπνευσαν τον κόσμο (1989-2014). 

Απόσπασμα από τα «Μυγάκια»:

[...] ««Η Άνγκελα Μέρκελ σε μεταθέτει στην Ελλάδα;»

      Ήθελα να δώσω στα λόγια μου έναν τόνο έγνοιας, αλλά ακούστηκα μάλλον έτοιμος για καβγά. Η Άννα στη χώρα των Ζορμπάδων· αυτό και αν δεν ήταν έκπληξη. Μισούσε οτιδήποτε σχετικό με την Ελλάδα, το συνώνυμό της για το χάος. Πίστευε ότι οι Έλληνες έχουν φτιαχτεί από τον Σατανά, με σκοπό να καταστρέψουν τα έργα του Κυρίου. Θέλανε ένα κράτος πρόνοιας, αλλά δεν είχαν όρεξη να πληρώσουν φράγκο για να το έχουν.

      Η Ευρωπαϊκή Ένωση έπρεπε να έχει αφήσει αυτά τα τεμπέλικα, επηρμένα τσόλια να χρεοκοπήσουν.

      «Δες το σαν το δώρο της για την αποφοίτησή σου.»

      «Θες να πιστέψω ότι η Μέρκελ θα στείλει ένα αεροσκάφος Τάιγκερ UHT να μας πάει στην Ελλάδα επειδή απλώς τελειώνω το σχολείο;»

      Στους μήνες που ακολούθησαν, η όραση της αδελφής μου άρχισε να θαμπώνει, προκαλώντας της ημικρανίες.

      Καμιά φορά τα σύννεφα χαμήλωναν τόσο πολύ πάνω από την πόλη της Αθήνας, που δεν έκρυβαν μόνο το μέλλον αλλά και το παρελθόν. Υπήρχε ένα ‘κάποτε’ και ένα ‘κάποια μέρα’, αλλά δεν υπήρχε τίποτα ανάμεσα σε αυτά τα δύο, παρά μόνο μια αναγουλιαστική αίσθηση απόλυτης κατρακύλας. Ήταν αυτή η αίσθηση που έπνιγε τον νυχτερινό ουρανό, δηλητηριάζοντάς τον με ρινίσματα επεξεργασμένου ξύλου και καπνό από πέλετ μέσα από τα χιλιάδες τζάκια, το καινούργιο μάννα απέναντι στο χειμωνιάτικο κρύο και τις τσουχτερές τιμές των καυσίμων.

      Οι οιωνοί ήταν ευδιάκριτοι γύρω σου, αλλά όχι και οι άνθρωποι. Έμοιαζαν με παχιές μουτζούρες που επέπλεαν στο οπτικό πεδίο της αδερφής μου σε μια άσκοπη τροχιά, και εξακοντίζονταν μακριά της από ντροπή όταν τους κοίταζε επίμονα. Κάτι έλειπε από τη ζωή της, τρεμόσβηνε στα μάτια της, και από πάθος μεταμορφωνόταν σε απόγνωση, από «μυγάκια» μεταμορφωνόταν σε σκιές στην ψυχή της.

       Η ζωή της ήταν απλώς εκεί, ο αχός κάποιου αεροπλάνου από μακριά.»

Γιάννης Σκαραγκάς (1974): Συγγραφέας και σεναριογράφος. Το καινούργιο του μυθιστόρημα Ο ουρανός που ονειρεύτηκες κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κριτική. 

Γράφοντας τόσο στα ελληνικά όσο και στα αγγλικά, τα διηγήματά του δημοσιεύονται κατά καιρούς σε αμερικανικά και ευρωπαϊκά λογοτεχνικά περιοδικά όπως τα Crannog, Midnight Circus, Story Shack, World Literature Today, αλλά και στην Ελλάδα, στο Εντευκτήριο κ.α. 

Είναι μόνιμος συνεργάτης και αρθρογράφος του European Business Review. Ως σεναριογράφος έχει εργαστεί για πάνω από μία δεκαετία στον χώρο της τηλεόρασης, έχοντας υπογράψει πέντε σειρές, αλλά και στον κινηματογράφο. 

Έχει τιμηθεί από τα ιδρύματα Fulbright Foundation (ΗΠΑ) και Ledig-Rowohlt (Ελβετία). Το αγγλικό του θεατρικό έργο Prime Numbers έκανε πρεμιέρα σε μία off-Broadway παραγωγή στη Νέα Υόρκη το 2009 και ήταν υποψήφιο για τα New York Innovative Theatre Awards.