της Πίτσας Στασινοπούλου
«Λογοτεχνική Σκηνή» στο θέατρο Μ. Μερκούρη στην Καλαμαριά:
ΝΑΙ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΣ!
Η «Κ» ήταν εκεί και σχολιάζει.
Όσο υπάρχουν 20χρονα παιδιά με μυαλά φωτεινά και πένες- διαμάντια και όσο υπάρχουν θεσμοί και καταξιωμένοι πνευματικοί άνθρωποι να τα στηρίξουν… το «ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΣ» βρίσκει απάντηση: ΝΑΙ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΣ! Ο λόγος για την «Λογοτεχνική Σκηνή», τον νέο, φιλόδοξο θεσμό μόλις δύο χρόνων, στα πλαίσια του φεστιβάλ «Παρά θιν΄αλός» του Δήμου Καλαμαριάς. Ένας θεσμός νεότευκτος, που κέρδισε ήδη τις εντυπώσεις και την αγάπη του κοινού, με συμμετοχή στη φετινή διοργάνωση 35 καταξιωμένων και νεότερων ποιητών και πεζογράφων από όλη την Ελλάδα, συνδυάζοντας τις λογοτεχνικές αναγνώσεις με περφόρμανς και μουσική.
Λυπήθηκα πολύ που κάποια απρόοπτα δεν επέτρεψαν να παρακολουθήσω και τις τρεις ημέρες της διοργάνωσης. Ευτυχώς όμως, η τελευταία… χορταστική, με την μαραθώνια διάρκεια των 3,5 ωρών (!), με αποζημίωσε δεόντως! Ο χώρος του θεάτρου, πλήρως γεμάτος (σαφώς μεγαλύτερη προσέλευση από την αντίστοιχη περσινή) με κοινό όλων των ηλικιών. Συντονιστής και ψυχή της βραδιάς (αλλά και της «Σκηνής»), σταθερά ο Γιώργος Κορδομενίδης, με το πλούσιο συγγραφικό και κυρίως εκδοτικό έργο, αλλά εν προκειμένω, ένα πρόσωπο ιδιαίτερο χαρισματικό στη σκηνή! Με εξαιρετικό χιούμορ σε πλεόνασμα, άνεση, ετοιμότητα, ατάκα, επικοινωνιακό ταλέντο… ιδανικός για παρουσίαση και μάλιστα παρόμοιων εκδηλώσεων, που αφορούν «στα χωράφια» του.
Η βραδιά ξεκίνησε με μισάωρη περίπου καθυστέρηση, καθώς η προσέλευση συνεχιζόταν, προβάλλοντας ένα μικρό βίντεο- αφιέρωμα στον ποιητή Νίκο – Αλέξη Ασλάνογλου, στον οποίο άλλωστε ήταν αφιερωμένη η φετινή Λογοτεχνική Σκηνή στο σύνολό της. Ακολούθησε μια εξαιρετικά ατμοσφαιρική, σύντομη περφόρμανς από την θεατρική ομάδα «ArsMoriendi», επίσης αφιερωμένη στον τιμώμενο ποιητή και εμπνευσμένη από τον «Μυστικό Δείπνο». Με υποβλητικό σκηνικό και φωτισμούς, με έντονους συμβολισμούς και άψογη εκτέλεση από τέσσερεις ηθοποιούς που καταχειροκροτήθηκαν. Ο Γιώργος Κορδομενίδης μας καλωσόρισε με οικειότητα και πριν την εμφάνιση κάθε συμμετέχοντα λογοτέχνη, προλόγιζε τον ίδιο και το έργο του, με το δικό του απαράμιλλο στυλ, παρόλο που ομολόγησε ότι «πολύ… copy paste έπεσε σήμερα». Χωρίς να παραλείπει όμως να διανθίζει τον πρόλογο με μικρές πικάντικες λεπτομέρειες για όσους γνώριζε προσωπικά, αλλά εκφράζοντας και την άποψή του για το στίγμα των νεότερων λογοτεχνών.
Ανέβηκαν πολλοί στη σκηνή, 13 στο σύνολο μέχρι τέλους… Παλιοί και καταξιωμένοι ή νεότεροι και φερέλπιδες… Ακούστηκε κατά βάση πολλή ποίηση, αλλά και κάποια πεζά –διηγήματα… Με κάποιες αναγνώσεις ευνοημένες από εκφραστικές και καθαρές φωνές, ενώ άλλες αδικημένες από άποψη ορθοφωνίας και έκφρασης. Όλα όμως τα κείμενα είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό: πρόσφεραν στα καταπονημένα αυτιά μας τη ΜΑΓΕΙΑ του ΛΟΓΟΥ, αυτού που γλυκαίνει την ψυχή, ταΐζει το μυαλό, ανεβάζει σε άλλες σφαίρες, ταξιδεύει… Κάποτε βουρκώνει και τα μάτια. Μικρά ή μεγάλα διαμάντια που περιμένουν το χέρι που θα τα ανασύρει από τον σωρό. Πένες εξαιρετικές, κάποιες ευλογημένες με θείο χάρισμα που σε κάνουν να τις ζηλεύεις από θαυμασμό, ενώ μια «υπόκωφη» συγκίνηση σε πνίγει… Όσο για τη θεματολογία, τί να πούμε… Υπάρχει οτιδήποτε μεγάλο ή μικρό, απαρατήρητο, ασήμαντο για τον μέσο άνθρωπο, που να μην αγγίζει τις ευαίσθητες κεραίες ενός ποιητή;
Ξεχωριστές στιγμές της βραδιάς, κατ’ αρχήν το χιουμοριστικό στιγμιότυπο μεταξύ των φίλων Σάκη Σερέφα και Γιώργου Κορδομενίδη (Gordon… κατά τον φίλο του), όπου ο Σερέφας με την απολαυστική «πολυλογία» του, ξεπέρασε τον προβλεπόμενο χρόνο, δίψασε και ζήτησε νερό, δίνοντας αφορμή στον ατακαδόρο Κορδομενίδη να σχολιάσει την «παράλειψη» λέγοντας ότι «αν κρατούσες τον χρόνο, στα 5 λεπτά, δεν διψάει κανείς!», προκαλώντας βέβαια αυθόρμητο γέλιο. Υπήρξαν όμως και κορυφαίες συγκινητικές στιγμές με την παρουσίαση δύο νεαρότατων παιδιών γύρω στα 20, του Ένο Αγκόλλι και της Αρίστης Ζαίμη, εκ των οποίων ο Ένο γεννημένος στην Αλβανία, παιδί οικονομικών μεταναστών, που παρακολούθησε ελληνικό σχολείο, αρίστευσε και προχώρησε σε ανώτατες σπουδές με πλήρη υποτροφία. Ακούγοντας την ποίησή του, καθώς και της Αρίστης, αν δεν τους γνώριζες, είναι αδύνατο να πιστέψεις ότι αυτή η πληρότητα και το ώριμο ταλέντο πηγάζει από τόσο νέα παιδιά! Η… ελπίς που λέγαμε! Και που δίκαια απέσπασε το θερμότερο χειροκρότημα. Εξίσου συγκινητική στιγμή όμως, η παρουσίαση του Ντον Σκόφιλντ, καθηγητή δημιουργικής γραφής, ο οποίος διαβάζοντας για πρώτη φορά Σεφέρη στην Αμερική, πριν 45 χρόνια, τον λάτρεψε τόσο, που δήλωσε «εγώ δεν ανήκω στην Αμερική αλλά στην Ελλάδα» κι έκτοτε… ανήκει στην Ελλάδα, γράφοντας ποίηση σε εξαιρετικά ελληνικά, με ένα μόνιμο χαμόγελο στο ευγενικό του πρόσωπο.
Μετά το 10λεπτο διάλειμμα, το δεύτερο μέρος ξεκίνησε μουσικά με τους αγαπημένους μας Δ. Μαραμή και Θ. Βουτσικάκη, ο οποίος ερμήνευσε συνοδεία πιάνου και βιολιού, συνθέσεις του πρώτου από το έργο «Αισθηματική Ηλικία» σε ποίηση, κατά βάση Ν. Ασλάνογλου, που έχουμε ήδη απολαύσει. Μια από τις ωραιότερες φάσεις της εκδήλωσης, με την εξαίσια φωνή του Θοδωρή και τις ατμοσφαιρικές μελωδίες του δεξιοτέχνη πιανίστα- συνθέτη, να δονούν το χώρο και να μας ταξιδεύουν… Ακολούθησαν και άλλες λογοτεχνικές αναγνώσεις, καθώς και νέο μουσικό δρώμενο με τον Γ. Τσολακίδη να ερμηνεύει μελοποιημένη ποίηση της Κικής Δημουλά και του Λάζαρου Ανδρέου, συνοδευόμενος στο πιάνο από τον Σάκη Λάϊο. Μια πρωτότυπη «μίξη» ακουσμάτων , περισσότερο λαϊκών και ενδιάμεση απαγγελία που επίσης χειροκροτήθηκε θερμά. Η βραδιά έκλεισε με αναγνώσεις μικρών διηγημάτων, που παρά την κούραση τόσων ωρών, κατάφεραν με το περιεχόμενό τους να κρατήσουν το ενδιαφέρον όσων πιστών παρέμειναν, γιατί η ώρα είχε ήδη περάσει τις 11… Κάτι βέβαια που επισήμανε αρκετές φορές ο συντονιστής, μιλώντας για «αλλαγές στο πρόγραμμα», για «μαραθώνιο» και ευχόμενος στον αποχαιρετισμό του, αφού μας ευχαρίστησε θερμά για την «υπομονή», καλύτερο προγραμματισμό την επόμενη χρονιά…
Όμως μικρό, ασήμαντο το… «κακό», μπροστά στα πολύτιμα δώρα που εισπράξαμε. Την βαθιά ευφορία από την τέχνη του λόγου, την αυθεντική συγκίνηση και κυρίως την ελπίδα για μια νέα γενιά που στιγμές σαν κι αυτές μας δίνει τόσο κουράγιο… Οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους εκείνους που με ευαισθησία, σοβαρότητα, ευθύνη και ίσως προσωπικό τίμημα, στηρίζουν τον Πολιτισμό, όντες οι ίδιοι σεμνοί κι αθόρυβοι. Όπως είναι όλοι οι ΣΠΟΥΔΑΙΟΙ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου