πηγή: www.tanea.gr [στήλη: Μικρού μήκους]
Κάποτε ήταν ο μύθος της «ερωτικής πόλης». Ενα νεφέλωμα από τσιτάτα και στίχους, όπου η μποέμικη Θεσσαλονίκη κατέφευγε στο ξόδεμα ψυχής για να ξεπεράσει την απόρριψη του αθηνοκεντρικού κράτους. Τον μύθο, παρεμπιπτόντως, τον επέβαλε το αθηνοκεντρικό κράτος.
Μετά ήταν η εξωραϊσμένη ανάμνηση της πολυφυλετικής πόλης που παρήγαγε ιστορία στο επίκεντρο της Βαλκανικής. Η Θεσσαλονίκη, σύμφωνα με τη νέα μυθολογία, έπρεπε να είναι ή εβραϊκή ή οθωμανική ή ελληνική. Αλλά καθώς διηγούνταν τα παλιά της μεγαλεία, η πόλη κουράστηκε κι έκατσε επί των ερειπίων, σαν βασιλιάς σ' αρχαίο δράμα. Τα ερείπια ήταν ενίοτε κυριολεκτικά: πάνω στο εβραϊκό νεκροταφείο της χτίστηκε το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο.
Τα τελευταία χρόνια επανήλθε ο μύθος της κουλτούρας. Το είπε και ο περιοδεύων Τσίπρας στη συνάντηση με τον Μπουτάρη: «Να μεταφέρουμε στην πόλη δραστηριότητες ανάδειξης της πολιτιστικής της κληρονομιάς». Αν μη τι άλλο, είναι ένα εύφλεκτο πυροτέχνημα σε μια υπόκωφη προεκλογική περίοδο: «Εχουμε ξεχάσει τη Θεσσαλονίκη, ας θυμηθούμε τον πολιτισμό της».
Είναι μια Μεγάλη Ιδέα που μπαινοβγαίνει στο χρονοντούλαπο των εξαγγελιών, ανεξαρτήτως πολιτικών ηθών. Ενα όραμα με πρεσβυωπία στον χάρτη του οποίου δεν χωράει η επανάσταση του αυτονοήτου (με την άδεια του Γιώργου Παπανδρέου).
Τα πάθη του ΚΘΒΕ; Αυτά δεν είναι πολιτισμός; Τα βιβλιοπωλεία που κλείνουν σε μια πόλη ενάμισι εκατομμυρίου; Η μοναχική διαδρομή της κινηματογραφικής «Παράλλαξης» και του λογοτεχνικού «Εντευκτηρίου»; Το άδηλο μέλλον για το αρχείο του Ντίνου Χριστιανόπουλου; Ο συρρικνωμένος προϋπολογισμός του Μουσείου Φωτογραφίας;
Ας μας συγχωρήσουν οι συντοπίτες τον ελλειμματικό κατάλογο παραπόνων. Απομακρυνθήκαμε από τη Θεσσαλονίκη και την ξεχάσαμε. Τη θυμόμαστε πλέον μέσα από μύθους. Οτι «της Σαλονίκης», ντεμέκ, «της πρέπει το καράβι». Με όλο το θάρρος, η πόλη μοιάζει άσχημη κάθε φορά που το πλοίο απομακρύνεται από το λιμάνι.
[Η εικόνα προστέθηκε από το Εντευκτήριο]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου